اتمام

Woensdag 7 t/m vrijdag 9 juni 2017

Daar ging Wim, het zal niet veel na zessen zijn geweest. Van ‘schrik’ waren wij ook vrij vroeg weg.

En dan…wat valt er nog te vertellen? Autobaan rijden naar huis. Het meest spannend zijn de grensovergangen en die zijn we soms al gepasseerd voordat we er erg in hebben.
Woensdagavond overnachten we, net als op de heenweg, in Neumarkt i.d.O. op één van de vele parkeerplaatsen bij de Jurahallen.
Van daaruit halen we morgen Nederland wel; niet Amsterdam, maar Ochten, waar we worden verwelkomd door de zussen van Gerda. Toch een beetje thuiskomen.
Daar werkt het menu van de dag (tjap tjoy) aan mee: hoe Nederlands wil je ’t hebben.

Nog één nacht in de auto slapen en vrijdagochtend met regen vertrekken naar huis. Ook heel Nederlands.
Intussen, dertien dagen verder, is er van het Nederlandse gevoel niet veel over. Wat een warmte.

Standplaats Ochten

Afgelopen vrijdag aten we in Ilpendam bij Wobke en Adri. Het vooruitzicht op meer hitte maakte dat we, toen ze vertelden dat ze een paar nachten naar Ameland gingen, de volgende ochtend een impulsaankoop deden bij Hotel Ameland in Nes.
Bij verkeerschaos in Iran riep Gerda met enige regelmaat dat ze, als we weer thuis zouden zijn, een week op een Waddeneiland wilde zitten, in de stilte. Bovendien zitten twee bevriende ‘IJburg-stellen’ ook op eilanden: Sardinië en Lefkas. Zíj een eiland, wíj een eiland! Hoewel ik nu pas bedenk dat we al op een eiland wonen!
Een week werd het niet. Afgelopen zondag heen en gisteren terug met wisselende ervaringen. Strand en zee waren heerlijk, het gezelschap in orde, de horeca was een verhaal apart. En dat is precies wat het wordt: een verhaal apart, het volgende.

En Iran? Intussen beschouwen we de reis door dit prachtige land met wat meer afstand. Eén van de dingen waar we over nadenken, is de vraag of we niet te gehaast het land hebben doorkruist, daarbij steden, streken overslaand, die we graag hadden gezien. En waarom we het dan niet rustiger aan hebben gedaan? Goed om te overdenken en van te leren in verband met een eventuele, volgende reis.

 

Dit artikel is geplaatst in Iran. Markeer de permalink als favoriet.

4 thoughts on “اتمام

  1. Jullie epiloog roept wat mij betreft meer vragen op. Al was het alleen al maar de aanloop die jullie nodig hadden om dit te schrijven. In mijn hoofd heb ik een beeld van jullie reis, gevoed door jullie prachtige verhalen. Tussen de regels door heb ik vaak zelf e.e.a. zelf aangevuld, deels door mijn eigen ervaringen in Marokko, maar misschien moet ik dat juist niet doen. Hoop jullie snel te ontmoeten om. Ondertussen geniet gewoon maar lekker door op een eiland of jullie eigen eiland. Xxx

    • Alle begrip….We zijn benieuwd om jullie opmerkingen, gedachten etc. te horen. Ik neem contact op om een afspraak te maken! Liefs

  2. Ach, achteraf hun je zoveel denken, iedereen doet het op zijn manier, maar…..het blijft een schitterende reis getuige jullie verslagen en de foto’s. Wij hebben genoten van de verslagen en de prachtige foto’s. Nu lekker bijkomen en alles een plaatsje geven. Ben benieuwd naar het verhaal over Ameland, staat ook nog op ons lijstje.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*
Website