Maandag 20 mei 2024
Even voor de statistieken: de afgelopen twee dagen reden we in totaal 350 kilometers.
Opstaan vóór half zeven daar moet je bij mij niet mee aankomen. Maar ja, in zo’n bus gaat het o.a. om ruimte en als ik in het onderbed blijf liggen, terwijl Gerda er al uit is, heeft ze ongeveer een ruimte van 40 x 130 cm. tot haar beschikking. Toch is het vandaag een beetje anders want het campingleven impliceert douchen. Terwijl ze daarmee bezig is, heb ik tijd om het huis weer wat bewoonbaar te maken. Daarna ben ik aan de beurt; jullie kennen ongetwijfeld mijn liefde voor het douchen op campings al uit vorige verhalen. Mij hoor je dus niet meer. Al lopend naar de douches hoor ik trouwens zelf wèl wat: een dichtbije vogel, waarvan ik het geluid niet ken. Gerda heeft, tijdens mijn afwezigheid echter ook huiswerk gedaan: de vogel is een zwarte mees! Vogel van de dag.
De indeling van de camping is heel onoverzichtelijk en speelt zich, alleen letterlijk, af op verschillende niveau’s. Of hij groot of klein is, geen idee. Achter ons staat een vervallen ‘huisje’ met een plat dak waarop af en toe mensen het uitzicht bewonderen. Er is een leeg zwembad, een soort terras waarop je je eigen maaltijd en/of drank kan nuttigen en waarvan de vloer zo instabiel is, dat je tijdens je eerste stappen erop even het idee krijgt dat je er doorheen gaat zakken.
Bijna alles ziet er gammel uit; onze buitenkraan bijvoorbeeld hangt op z’n kop en spuit het water in een horizontale straal van je af. Het metselwerk ziet eruit alsof ze een kleuter een stel blokken en een emmer specie hebben gegeven, zo van ‘en nu willen we je een tijdje niet horen!’ De elektriciteit doet het goed en de wifi…mwahhh…
Schone kleren aan en de afspraak is dat we om negen uur de was naar de campingbaas brengen, 250 Lira. Hij zegt nu pas dat we kleren nat terugkrijgen. Wij gingen ervan uit dat er ook een droger zou worden ingezet, maar hebben gisteren verzuimd om ernaar te informeren. Gerda is niet voor één gat te vangen en de waslijn is al gespannen.
Ik heb last van de hitte, terwijl het niet warmer is dan 24°. Klam vind ik het. Gerda presteert het om de hele buitenkant van de bus stof- en teervrij te maken, met respectievelijk water en siliconenspray. Hoe heerlijk is dat! En dat het dan later op de dag wat gaat waaien, zodat het stof van de bodem waarop we staan, de hele bus weer gaat bedekken. Ik stel me voor dat jullie al een beetje jaloers worden op ons campingleven.
Boodschappen doen, hoe gaan we dat aanpakken? We hebben helemaal geen zin om de auto van de elektriciteit af te halen, het dak te laten zakken en alles rijvast op te bergen. Het alternatief is lopen. De A101 is maar een kilometer hiervandaan. Rugzak op en gaan…bergafwaarts. We rekenden erop dat de (kleinere) supermarkten hier een wat beter aanbod zouden hebben dan elders omdat er zoveel toeristen zijn. Niks van dat alles: rotte groenten en fruit, geen decafeïne oploskoffie, geen gerookte zalm, geen rauwe ham, geen diepvries gehakt of vis, geen mooie kazen, geen wijn, bier etc. Je ziet de toeristen allemaal met dezelfde besluiteloosheid en balende gezichten voor de schappen staan.
Wij hebben nog hoop op alcohol, omdat Gerda op de heenweg een zaakje ziet waar kratten van Efesbier staan opgestapeld en een paar dagen terug kocht ze ergens onderweg in zo’n winkeltje bier èn wijn. Helaas, op de terugweg kunnen we het niet meer vinden. Met de boodschappentas de berg terug op, is iets minder. Als er flessen wijn in hadden gezeten, was het lang niet zo zwaar geweest!
Vóór we boodschappen gingen doen, is er een vrij grote camperbus ‘boven op ons’ komen staan met 2 kinderen en een hond! Waardeloos, hoewel ik moet toegeven: het kan erger! De hond is nog maar één keer even aan de aandacht ontsnapt en kort op ons terrein geweest. De kinderen zijn niet vervelend. Nu zijn ze weg en af en toe horen we gejank in de bus.
Menu van de dag: soort rare köfte, die ik als gehakt ga braden met rode puntpaprika’s, ui en knoflook. Erdoorheen een blik witte bonen.
Het was geen ballonvaartweer vandaag, een sport die hier heel populair is i.v.m. het toerisme; slecht zicht, geen zon. Er waren dan ook weinig ballonnen in de lucht.
Het buurhondje is nu overgegaan van janken op blaffen.
Vandaag gereden kilometers: 0
In de late middagzon genieten we van het riante uitzicht over Göreme en omgeving met o.a. de bizarre stenen ‘puntmutsen’ (ik weet niet hoe ze heten) die overal in het landschap en de plaats zelf staan. Is het tufsteen? En er is meer dan deze punten…
Besluit: we gaan niet naar Georgië. We zijn er erg onzeker over en hebben daardoor tot nu toe ook op een manier door Turkije gereisd, die eigenlijk niet past bij het reisdoel Georgië. Als we er alsnog voor zouden kiezen, is het zaak om vanaf morgen door te stomen naar de grens en dan? Zouden we overal zonder zorgen heen kunnen….Tbilisi bijvoorbeeld.
We kiezen er nu voor om richting Nemrut Dagi te rijden, dat hebben we op een andere reis ooit overgeslagen in de haast om ergens anders terecht te komen. We denken dat de route ernaartoe ook erg de moeite waard is.
Dan sta je in een van de mooiste plekken van Turkije een nationaal park dat genoemd wordt in de UNESCO Werelderfgoedlijst.en dan verwacht ik geen treurnisverhaal over de camping, buren, natte was en stof ???? Ok, geen bier en wijn in de bus is natuurlijk “ellende” maar dat is ruimschoots voorhanden in de restaurantjes in het stadje. Hoe anders hebben Car en ik dan deze streek dan beleefd in 2011 😯
Op naar Georgië dan maar 😀👍🏼
Fijn dat je de bier- en wijnellende begrijpt Gerard! En voor de rest..tja..dat het landschap met die bijzondere vormen mooi is, staat buiten discussie. En dat blijft zo, alleen dat kan ik, vind ik niet eindeloos blijven ‘roepen’. Die andere zaken, zijn misschien wat trivialer, maar evengoed onderdeel van onze dag. Voor mij zit in ‘ellende’ humor en het één bestaat gewoon naast het ander. Ik weet ook niet hoe wel of niet fataal toeristisch deze plaatsen 13 jaar geleden waren. Nu zijn alle straten vol met zaken die op toerisme zijn gericht. Zonde….
Heel goed plan, Nemrut Dagi, jullie zullen niet teleurgesteld worden.
Ga ook de berg op!
We gaan het zien Yvonne. Jullie waren er dus ook?
Those ‘puntmutsen’, could they be termite mounts? We’ve seen enough of those on our travels and often passing tourists dress them in T-shirt or hats.
Not a bad idea to skip Georgia for now.
Nee, ze zijn ontstaan door erosie. Mooi hè?
De zin met de flessen wijn die de boodschappentas minder zwaar zouden hebben gemaakt is een van de mooiste uit je blog-geschiedenis 🙂
Dank je wel Gerrit! Hadden we al niet lang een soort zelfde gevoel voor humor? 😄 Ik was zelf ook blij met de vondst…ging vrij spontaan.