Dinsdag 24 juni 2025

Nogmaals wat een heerlijke standplaats hadden we gisteren en het mooiste was misschien wel dat we er de enige overnachters bleven. Rust alom. 

Jammer dat het internetsignaal zo slecht was, alsof vroegere tijden teruggekeerd waren: de tijd dat ik Wifi nodig had om mijn verhaal te posten, zodat we soms, als ook dat signaal zwak was, ‘eindeloos’ in stomme gelegenheden rondhingen tot de foto’s gedownload waren! 

Voor ons vertrek moet er nog behoorlijk wat meeuwenpoep van het zonnepaneel en het autodak verwijderd worden. Gelukkig regent het af en toe een beetje, zodat de viezigheid wat meegaander is geworden. Als Gerda me bij het op- en afstappen even flink duwt, dan kan ik staand op de achterbanden met één hand in een dakgleuf eigenlijk het hele zonnepaneel bereiken. 

Daarna nog even langs de Rema1000, KIWI’s lijken hier niet te zijn. En fijn dat we niet meer naar de Vinmonopolet hoeven, logistiek gezien dan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De snelweg naar het Zuiden richting Viborg is langer dan de tweebaans 13, dus we nemen de laatste. Daarna Pårup, Tørring, ergens bij Vejle over een fjord en dan weer snelweg richting Kolding en Flensburg. Langs de weg zien we een torenvalk en ….. boven een roggeveld een velduil vliegen! Vogel van de dag. 

Intussen is het behoorlijk gaan regenen en bij Rendsburg slaan we af om een slaapplaats te zoeken op Park4Night. Er is wel wat keuze en we komen uit bij een parkeerstrook tegenover het zwembad, een beetje aan de rand van de plaats. Klinkt simpel, maar het was een hels karwei om de plek te vinden; heel vaak verkeerd gereden, voornamelijk omdat Maps met vertraging werkt door kennelijk slecht gps-signaal. De parkeerstrook is prima, lang genoeg, maar de locatie wat minder dan gedacht: beetje ongezellig langs een rustige weg, dat wel. Ook komen er meer campers parkeren en uiteraard bezoekers van het zwembad. Ach…het kan slechter, misschien maakt de regen het ook wat mistroostiger. En hele lange campers moeten verder rijden, die steken een eind over de weg heen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Achter ons, helaas door dichte begroeiing nagenoeg aan het oog onttrokken, stroomt de Eider. Nooit van gehoord, maar we weten nu wel waar de eidereend vandaan komt! 

Menu van de dag: witte bonen in tomatensaus, verrijkt met ui, knoflook, paprika en echte tomaten. Kaasomelet, de eieren moeten op. 

Ook bij het kerkje waar we stonden afgelopen nacht, waren graven, alleen heel oude. Dit kerkhof was niet meer in gebruik. Wat opviel in Noorwegen was dat op alle kerkhoven alleen maar grafstenen waren, die rechtop in het gras stonden en nergens zag je liggende stenen. Dus de vraag ‘heb jij soms onder een steen gelegen?’ is hier totaal niet relevant. 

Iets anders wat opvalt, is dat veel, in onze ogen belangrijke teksten alleen in het Noors staan geschreven. Bijvoorbeeld in de openbare ruimte, als je je afvraagt of iets nou wel of niet is toegestaan en wát dan wel, bijvoorbeeld aanwijzingen voor het verkeer. Ook in musea zijn we in ruimtes geweest waar op de informatieborden alleen Noorse tekst stond. Gelukkig geldt dat niet voor alle musea.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En dan morgen: nog 550 kilometers scheiden ons van het eigen bed. Ik denk niet dat we dat gaan redden op één dag, ons tempo kennende. We gaan het zien. 

Intussen hebben we hier alleen de koekoek gehoord en geen vogel gezien, zelfs geen regenwulp. Hoewel…ik vergeet nu een grote maat zilvermeeuwkuiken, dat doodsbenauwd in het rond rende terwijl één van de ouders er krijsend boven hing, toen wij op een kleine besloten parkeerplaats voor de zoveelste keer moesten omkeren van Maps. 

In principe komt er morgen nog een verhaal, en anders op een later tijdstip. 

Hoe dan ook, tot later.