Maandag 16 september 2024

Dit is het bewijs: het hoeft geen Kerst te zijn voor een stille nacht. We hebben niet één geluid gehoord en ik kan me niet herinneren wanneer dat voor het laatst het geval was in ons reisverleden. Ik denk dat we om een uur of zeven wakker zijn, in elk geval zien we de vroege zon over het land schijnen, wat natuurlijk een mooi gezicht is. 

Het eerste, niet te missen geluid komt van een flinke vlucht roeken, niet dat wij de zwarte vogels direct als zodanig herkenden, dat vertelde Judith ons, die ons goedemorgen komt wensen en heel gastvrij vraagt of we koffie willen. Wij zitten nog in het staartje van ons ontbijt en het lijkt ons alledrie het verstandigst dat Judith eerst naar de plaatselijke markt gaat. 

De roeken hebben zich intussen geïnstalleerd op de draden van een hoogspanningsmast die op behoorlijke afstand van hun huis staat en Judith vertelt dat, als ze nu in haar handen klapt, de vogels direct zouden opvliegen. Dit doet ze een enkele keer als de roeken langdurig en met veel kabaal in de buurt van het huis blijven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na de roeken komen de koeien de wei in, die blijkbaar gefascineerd zijn door onze bus, je kan ervan zeggen wat je wil, maar ze hebben smaak! Ze zijn niet weg te slaan, niet dat we dat proberen, integendeel, koeien werken vaak op mijn lachspieren. Na een tijdje proberen, is er één die zich laat aanraken en een andere likt een paar keer aan mijn hand met een tong waar de grassprieten nog aankleven. En loeien….loeien!!!….gewèldig! Wat een begin van de dag. 

Judith vertrekt op de fiets naar de markt, als ze terug is, krijgen we heerlijk verse koffie, waarna ik de tijd neem om mijn verhaal van gisteren af te maken. Na de tweede koffie komt het uur van het afscheid, ik zeg het wat dramatisch, wat komt omdat het nog steeds zo fijn voelt. 

Met een ‘little stop’ bij de Lidl rijden we door naar het Vechtdal bij Rheeze. Dit ondanks de suggestie van Karel en Judith om naar het Mantingerveld te gaan. In onze gedachten zijn we op weg naar het Zuiden en blijkbaar waren we niet in staat om van die lijn af te wijken. Of…toch weer een beetje eigenwijs? ;)) Het kostte wel aardig wat wikken en wegen….

Dus, voor de lunch parkeren we langs de Eikenknuppeldijk (what’s in a name) en wandelen langs de vecht naar het pontje, waarbij op een waarschuwingsbord staat dat het om kan slaan! Zal er mee te maken hebben dat het bootje onbemand is en geheel automatisch functioneert, een soort AI-bootje. Er staan nu twee meiden met fiets op, en terwijl het vaartuig centimeter voor centimeter naar de overkant kruipt, hangt het al enigszins scheef.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We gaan de droogte in: over de Sahara richting Zwolle. Woestijn spreekt ons aan. Echter daar aangekomen, volgens Maps dan, staan we in een bos op een kleine parkeerplek. Nergens info of iets dergelijks, hoezo Sahara? Achteraf zie ik, dat we waarschijnlijk een eind het bos in hadden moeten lopen om uiteindelijk op een zanderige plek terecht te komen. Hadden we die koe vanochtend maar in de kont moeten kijken. 

Onze hoop is nu gevestigd op de Agnietenplas. We nemen een omweg over o.a. Nieuwleuzen, leuke route. De plas en omgeving vallen wat tegen; het is toch een soort recreatiewater, bos eromheen en veel parkeergelegenheid, wat op zich misschien al genoeg zegt. De grote parkeerweide wordt om 21:30uur afgesloten en het kleine parkeerterrein ervóór blijft open. Geen verbodsborden dus… we besluiten om vannacht hier te blijven als de politie, mocht die komen, dat goedkeurt. Op Park4night is in de verre omtrek niets te vinden. Wel veel campings en camperplaatsen. Van die laatste zagen we er vandaag verschillende, die allemaal bomvol stonden, met meest groot en wit. 

Dus van nog even wandelen in de ‘wilde’ natuur, voor zover die bestaat in ons land, komt niks. Dan maar aan de Ginger Ale en de Sauvignon Blanc, een mens moet wat en grijpt in wanhoop soms naar de verkeerde zaken. 

Terwijl ik schrijf, maakt Gerda een vogelrondje, dat hopelijk niet alleen een ‘rondje’ wordt. Want wat zien en horen we weinig vogels, ook vandaag weer. Grote uitzondering natuurlijk de roeken! En hier tegenover in een wei staan ganzen, maar daar heb je meer last dan plezier van, zoals onze Fries een paar dagen geleden sprak.

Tja, Karel en Judith, we hadden beter het Mantingerveld betreden. Voordeel van dat verzuim is wel, dat het een smoes is om eens ‘speciaal dáárvoor’ terug te komen ;))
Gerda heeft tijdens haar rondje (Vlaamse) gaaien gezien en een buizerd. Ze liep langs de Overijsselse Vecht met mooie platbodems en alweer een pontje met een eh….aparte en ietwat heksachtige schipster.

Menu van de dag: roerbak courgette, paprika, ui, knoflook, tomaat. Omelet en Parmezaanse kaas. 

Morgen cultuur.