Als je eindelijk dar bent

Woensdag 16 mei 2018

Wat een kabaal was er afgelopen nacht! Tot zeker twee keer toe auto’s met kerels. Dat laatste is eigenlijk overbodig, want ik heb nog nooit meegemaakt dat bij deze sessies ook vrouwen aanwezig zijn. Ze racen het terrein op, remmen met slippende banden, gooien met portieren, zo vaak mogelijk lijkt het, schreeuwen in plaats van praten, laten dingen op de grond kletteren etc. etc. Ik verdenk hen ervan dat ze er om één of andere reden lol aan beleven om de nachtrust van mensen in campers te verstoren. Maar, misschien denk ik daar te negatief over.

‘s Ochtends komt er nog een VW Camperbus aanrijden, maar dan een veel grotere dan die van ons. Ron en Sue uit Nieuw Zeeland, die al 6 jaar over de wereld trekken met dat ding! Ongeveer onze leeftijd. Voor Centraal Azië reizen ze georganiseerd; een groep van 12 campers, waaronder een Nederlandse Els met haar kat. Geestig toch? 

Bijzondere woestijnplant?

Een heuvel vol met doden

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Als je aan hen vraagt waar ze morgen naar toe gaan, zegt Ron:

‘Oh, dat weet ik niet. We krijgen elke dag een A4 waar de volgende bestemming op staat en hoe we er moeten komen”.

Wij zeggen dat we morgen naar Nukus rijden. Hij haalt het papier er bij, waaruit blijkt dat hun groep daar ook heen gaat. 

“Wij overnachten bij Motel Darbent”, zegt hij, “daar is een grote parkeerplaats voor campers. Dan weten jullie dat maar vast”.

Ik denk, dat zie je wel als je ‘daarbent’.

De weg is over het geheel genomen goed en we kunnen een normale snelheid rijden. Wat een verademing, tot….je ineens op zo’n scherpe rand knalt, waar ze gestopt zijn met asfalteren. De klap die dat geeft voor de auto gaat bij mij door merg en been. Op zo’n moment haat ik het hele land.

De dieselstress begint een beetje de kop op te steken en tot onze vreugde zien we bij sommige tankstations ook het woord voor diesel staan. De standaard is methaan en propaan. 

Het blijkt dat het woord diesel op het reclamebord geen enkele betekenis heeft; ze zeggen dat ze het niet hebben. Wat te doen? Die Thomas uit Liechtenstein zei dat het vaak een kwestie is van aandringen, je niet weg laten sturen en dat het er dan soms ineens is. 

Een man bij een Gaz-station zegt dat er over 40 km. diesel te koop is. 

Eerst lunchen. Ineens is er weer een Dinur café en restaurant. Zodra de ‘manager’ ons ziet, komt hij op ons af. Zijn collega Mustafa heeft hem volledig op de hoogte gesteld en we worden onthaald als Beatrix en Claus op de Antillen. Dat genereert veel bekijks en of we een goeie recensie op Facebook willen zetten? Ja hoor. De WiFi is goed, dus lekker het blog bijwerken. 

Bij Dinur 2

Even verkast naar de schaduw

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tot Nukus hebben we geen (vermeende) dieselpompen meer gezien. Dan begint het zoeken naar Motel Darbent. Het is laat en we hebben er geen behoefte aan om eindeloos in de rondte te rijden om een slaapplaats te zoeken, we kiezen voor het gemak.

Hoewel, niemand heeft van het motel gehoord. Uiteindelijk vragen we het aan een jonge vrouw, die daarna een huis binnen holt, waaruit een ontzettend aardige man komt, die het ons haarfijn in het Engels uitlegt.

Desondanks gaat het niet in één keer goed; we zien wel weer twee pompen met het woord diesel. Die bewaren we voor morgen.

Het motel is verwaarloosd en raar leeg, maar dat is hier de standaard. Je denkt altijd dat die dingen gesloten zijn omdat de gordijnen, deuren etc. dicht zijn en het binnen één donkere levenloze boel lijkt. Tot je verbazing gaat een deur dan gewoon open en blijkt er binnen een mens te zijn. Deze keer is dat een vrouw. Nee, geen probleem, we kunnen gewoon ergens gaan staan. Paspoort? Dat komt later wel.

Russische straat in Nukus

Oezbekistan en zijn monumenten

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Er is inderdaad plek zat om te staan. Niet alleen op het grote terrein, maar ook op allerlei zijpaden. We kiezen voor de schaduw van een muur. 

Langzamerhand druppelen de leden van de ‘Ron en Sue-groep’ binnen. Als ze er zelf ook zijn, maken we een praatje en daarna gaat iedereen zijn eigen gang. 

Van de vrouw die zei dat er later iets met de paspoorten zou moeten, horen of zien we niks. Als zij er zelf niet op terugkomt, hoor je ons ook niet.

Heerlijk rustig is het hier.

Morgen gaan we op de culturele toer. Er is in Nukus een museum dat de moeite waard is.

2 thoughts on “Als je eindelijk dar bent

  1. Wat een verhaal weer. Maar hoe zit het eigenlijk met ‘het menu van de dag’ ?
    Ik hoop niet dat jullie verhongeren daar!
    Weet je waar ik ook benieuwd naar ben? Hoeveel kilometer jullie al erop hebben zitten!
    Groetjes
    Carry

    • Ha die Carry! Ja, dat menu van de dag is steeds hetzelfde dus… Als er wat meer aanbod komt in de winkels dan kan de rubriek zo weer worden gestart. Ben bang dat dat niet snel zal zijn. De kilometerstand moet ik nog checken, geen tijd voor!! 🙂 liefs

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*
Website