Donderdag 7 april 2022
Waarom lukte het niet om kort na onze thuiskomst van Texel een afsluitend verhaal te schrijven? Ik was het vast van plan. Iets in de trant van ‘wat ons opviel op Texel’ of van een aantal vragen, stellingen of uitspraken, zoals ik dat na vorige reizen gewend was te doen, bijvoorbeeld na de reis door IJsland in 2011. Eén van de meer serieuze zaken die ik me toen afvroeg was: zou er in het penismuseum wel eens iemand wat pikken? Dit naar aanleiding van een bezoek aan het genoemde museum.
Weer terug van Texel kon ik, qua dingen die opvielen, alleen de vele narcissen bedenken die overal op het eiland in bloei stonden. En dan bedoel ik niet alleen in tuinen of op erven, maar vooral langs en in sloten, bermen enzovoort. Een mooi gezicht, van mij mogen ze nog meer bollen in de grond stoppen.
Verder kon ik niet veel bedenken wat voldoende aansprekend zou zijn om een verhaal mee te vullen. Ja er zijn ook musea, maar die hebben toch minder intrigerende namen dan dat op IJsland; van Oudheidskamer, ‘t Walvisvaarders Huisje en Historisch Lokaal word je niet opgewonden. In mijn verbeelding zie ik vooral veel oude houten gebruiksvoorwerpen, aan elkaar gelijmd aardewerk en ik weet ook al hoe het er ruikt.
Tot ik gisteren van trouwe lezer en vriend Gerard, een flinke aansporing kreeg: waar dat afsluitende verhaal blijft of we ons soms op het eiland hebben gevestigd en of we misschien iets willen verbergen?
Zijn bericht kwam nog geen half uur nadat ik voor de zoveelste keer met wroeging had zitten bedenken dat ik nog niet eerder heb verzuimd om een ‘reisje’ met de bus duidelijk af te ronden met een verslag. Binnen de kortste keren schoten mij dingen te binnen als de halve schuurtjes, boeten genaamd, die overal in het land staan, de vele percelen met bijna witgekleurde aarde en het Pisa van Texel: het scheve kerkje van Den Hoorn.
Wat trouwens ook opvalt, is de uitspraak van het woord Texel: ‘tessel’. Ik ken geen ander woord waarbij je de x uitspreekt als s. In sommige gevallen komt dat heel goed uit; een drankje mixen is toch veel fijner dan er ééntje missen!
Goed, even terug naar 25 maart, we gaan naar huis. Twee vragen: doen we eerst nog wat op het eiland en hoe laat nemen we de boot? Over het antwoord op de eerste vraag zijn we het eens: ‘nee’. We willen niet te laat thuis zijn.
Welke boot we nemen, kost wat overleg. Gerda is een ochtendmens en heeft regelmatig last van worstcasescenario. Als die twee samenkomen, is het voor mij oppassen geblazen. Bovendien komt er nog wat bij: tijdens haar gesprekje met de buurman is het woord ‘wisseldag’ gevallen. Dus ze wil een vroege boot, want het is wisseldag en daarom héél druk.
Ik denk: wisseldag….wisseldag? Wat weet die man daar nou van? Het kan ook zaterdag wisseldag zijn, ennuh….hoeveel toeristen zitten er dan wel op dit eiland in maart? Zo’n vaart zal het niet lopen met die volle boot!
We komen er uit en zijn mooi op tijd voor de afvaart van een halfvolle boot. Hoezo wisseldag?
Kaartje hoeven we ook niet meer te kopen, want dat zit al in de prijs van de heenvaart. Gerard hoeft niet bang te zijn dat we ons zouden vestigen op Texel, want je hebt met de aanschaf van je kaartje in Den Helder je eigen pushback al gefinancierd!
Ook als we ergens een (eet)afspraak hebben, wil Gerda meestal (te) vroeg vertrekken, want files of ander ongemak. Ik ben dan juist bang om te vroeg te komen. Dat zit zo: wanneer er vrienden bij ons komen eten, begin ik vaak wat te laat met de voorbereidingen. Ik ben een uitsteller, niet te verwarren met een aansteller. Tevens vind ik het heerlijk om een beetje vroeg klaar te zijn, zodat ik nog wat tijd voor mezelf heb alvorens de gasten aanbellen. Lastige combinatie is dat en soms een race tegen de klok.
Maar omdat ik het daarom zelf zo fijn vind als mensen iets later komen dan afgesproken, ga ik ervan uit dat anderen hetzelfde gevoel hebben, mogelijk geheel onterecht.
Dus als we bij jullie zijn uitgenodigd en je ziet een kwartier van te voren ergens in de buurt een VW verdekt opgesteld staan waarvan je denkt: die lijkt op die van Gerda en Riet dan….juist! Dan zíj́n wij het ook!
Goed, laat ik eindigen met te zeggen dat Gerda gemakkelijk een pagina zou kunnen vullen met mijn hebbelijkheden, alleen zolang ik degene ben die schrijft, zal ik het zelf moeten doen.
Uitgeschreven ben ik nog lang niet; op naar de volgende reis en fijn dat jullie wilden lezen!
Nou, dat was me de epiloog wel. Hoe kom je er toch altijd weer op? Ik heb tegen Gerard gezegd dat we ook maar eens naar Tessel moeten gaan, dan kan ik je verslagen jatten:)
Ja, wat zal ik ervan zeggen…ik put uit mijn rijke levenservaring! 🤣 En er rust geen copyright op dus ga gerust je gang!
Goh dus jullie zijn weer thuis? Hihihi. wat betreft eetafspraken denk ik er net zo over. Niets ergers dan gasten die te vroeg komen!
Ja, het kan niet anders of er lopen nog bossen mensen rond, die er net zo over denken als wij. Altijd fijn dat er lotgenoten zijn…;)
Thanks for your ‘rounding off’ blog Riet. I had been wondering about it. Looking forward to your next travels.
Dank je Ruud. En inderdaad: op naar de volgende reis, oorlog en weder dienende…
Fijn dat er een einde aan is gekomen. Aan dit verhaal dan hè. We missen jullie (verhalen) echt wel hoor. Het klopt als een (camper)bus dat we er regelmatig inspiratie en tips uithalen zoals Carry al schreef maar van plagiaat zullen we ons verre houden. Maar fijn dat ik een beetje aanjager mocht zijn voor de epiloog van “Tessel”. En zie dit commentaar ook maar meteen als aanjager voor jullie volgende reis. Tot snel maar weer!
Bloos…😊 Maar dat jullie tips en/of inspiratie uit mijn verhalen halen daar kijk ik serieus van op; zo had ik daar nog niet aan gedacht. Het enige wat ik altijd hoop is dat mensen ze graag lezen en het allerliefst heb ik dat ze er om moeten (glim)lachen. En steek je licht niet onder de korenmaat, jouw reactie was gewoon dé trigger, ik weet echt niet of er anders een verhaal was gekomen….
Haha…. die woordspeling met het missen van die mix is meesterlijk Riet.
En fijn dat de wixeldag geen probleem opleverde.
Graag tot horens in een toekomstig reisblog!
Groet.
Dank je wel Gerrit! En fijn dat je er weer ‘bij’ bent de volgende reis. Groeten!
ook een beetje laat!!
LIEVE DAMES
NU PAS LEES IK DE LAATSTE BRIEF.
DUS WAT LAAT!!!!
HOE GAAT HET ER MEE?
HIER ZO ZN, GANGETJE,SLAKKEGANGETJE SOMS.
MAAR NIET GETREURD,GEWOON DOORGAAN.
WAAR GAAT DE VOLGENDE REIS NAARTOE? LIEFS VAN ONS EN BLIJF GEZOND .KUS
JANNY EN JOPIE
Ha Jopie en Janny, ja, dan zijn jullie dus, net als ik, ook een beetje laat. Evengoed leuk om van jullie te horen. Waar onze volgende reis naar toegaat, weten we nog niet zeker, maar we moeten wel gauw beslissen. Poetin gooit wat roet in het eten; te ver oostwaarts is nu niet zo’n goed idee. Jullie horen er tzt van. Moedig voorwaarts en lieve groet van ons!