Dinsdag 3 juli 2018

Vanmorgen voeren we een nieuwe bestemming in in Garmin, waardoor het apparaat op een andere ring rond Moskou overgaat dan degene die we gisteren volgden. Daarvoor moeten we een kilometer of wat terugrijden om op een snelweg te komen en dat geeft veel verwarring en stress in de VW! 

Als we éénmaal in de file staan voor de oprit naar de A107 komen we vanzelf tot rust.

Ook op andere plaatsen staan we stil: veel spoorwegovergangen met elke 5 minuten een trein en wegwerkzaamheden, die beide voor behoorlijk lange files zorgen. 

Er is ook een topper bij: een buurtwinkel, die nadat je er binnen bent gestapt, zich ontpopt als een supermarkt, waar ongeveer alles wat we nodig en niet écht nodig hebben te koop is. Wat een zegen!

Onderweg zijn we af en toe aan het denken en praten over de aanschaf van een nieuw roetfilter. Of het mogelijk een idee is om een nieuw exemplaar in Polen of Duitsland te kopen. Uiteraard in de hoop dat ze daar beduidend goedkoper zullen zijn dan in Nederland. 

Hoe kom je er achter? Er zijn vast tig uitvoeringen, afhankelijk van bouwjaar, type motor etc. Intussen hebben we vanuit Nederland begrepen dat er voor onze VW twee verschillende types te koop zouden zijn. Ze verschillen zo’n € 200 in prijs. Vragen: waar zit het prijsverschil in? Kwaliteit, fabrikant? Lastig.

Verder ontdekken we dat Gerda bij een tankstation-winkel in plaats van een biljet van 500 Roebel er één van 50 heeft ontvangen. Ze had er geen erg in en laten we er van uitgaan dat het van de kant van de verkoper een vergissing was. 

Niet alleen de bermen staan in bloei; uren lang rijden we langs gigantische velden vol berenklauwen, fluitekruid en lila bloemen. We weten niet hoe ze heten, ze hebben de bloeiwijze van lupinen. Heel mooi om te zien. 

Hebben we toch iets van beren, want de verkopers van berenvellen, die op de heenweg langs de weg stonden, zijn door de regen thuis gebleven waarschijnlijk. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En ‘t is lang geleden dat er overdag 16° op het dashboard stond. 

Verder is het het zelfde verhaal al steeds: het land aan weerszijden van de weg is moeilijk toegankelijk, zand- en modderwegjes. Zelfs naar de dorpen zijn de wegen vaak onverhard. Eén keer zien we een eindje van de weg een motel/café liggen, waar een parkeerplaats voor vrachtwagens bij ligt. Helemaal leeg. Alles lijkt helemaal leeg. We hebben niet eens zin om naar binnen te gaan en te informeren. 

Bovendien staan er om het parkeerterrein vieze kapotte betonnen platen met er bovenop van dat scheermessendraad. Hier willen we niet zijn.

Uiteindelijk gaat het dak omhoog in Zapadnaja Dvina op een leeg parkeerterrein. We hebben zicht op wat huizen en aan de andere kant is een vaag bedrijf. Er zijn gezelliger plekken, maar het kan er mee door. Na een minuut of vijf arriveert een vrachtwagen, die zo’n twintig meter verderop de motor stopzet. Dit zal toch geen overnachtingsplaats voor vrachtwagenchauffeurs zijn?