Vrijdag 16 mei 2025

Elke avond hoopt vooral Gerda op het geluid van een uil, tot nu toe tevergeefs. 

Om een uur of half negen gingen de leden van de schietvereniging ervandoor en de wind liggen. De enige die onze rust nog verstoorde was een man op een zitmaaier, wat een klereherrie. 

Vanochtend is het 8°, de kachel moet weer aan, het is half bewolkt met nog aardig wat zon en van heel dichtbij roept de koekoek, vogel van de dag. 

Net als we naar buiten willen gaan om tanden te poetsen en onze niet intieme delen te wassen, komt er een lesauto aan waarin een leerling zit die moet leren rijden met een aanhanger. Aha, het muntje valt; al die aanhangwagens hier zijn van autorijscholen of worden er op z’n minst door gebruikt. De instructies, koppelen, handrem, verlichting etc. duren zo lang dat we toch aan onze wasbeurt beginnen, intussen volledig op de hoogte van hoe om te gaan met een aanhangwagen. De ene lesauto gaat en de andere komt, maar ze trekken zich van ons niks aan en omgekeerd ook niet. 

Geen uil, maar wel een groene specht boven het grasland. 

Omdat ie bijna op loopafstand ligt, doen we even wat boodschappen bij de Aldi, túúrlijk wel! 

Dan de route voor vandaag, de vraag is: hoe benaderen we Kopenhagen? Het wordt de route via Puttgarden, waar we de veerboot zullen nemen naar het eiland Lolland, what’s in a name? We hopen dat we zonder reservering kunnen overvaren en ook dat dit een niet zo populaire route is. 

Het landschap lijkt veel op dat van ons land, maar het is verder een mooie route. Langs de tweebaanswegen, niet druk en zonder veel vrachtwagens, staan bomen waarvan de kruinen hun jonge kleur groen nog hebben, afgewisseld met veel verschillende bloeiende struiken, meidoorn, gouden regen, witte en lila seringen. Erachter links en rechts van de weg felgele koolzaadvelden, die in de buurt van de Fehmarnsundbrug afgewisseld worden met uitzicht op de Oostzee en prachtige rieteilanden. De laatste zonder hoofdletter R, maar toch; waar riet is, is schoonheid zeg ik altijd. 

Tijdens de koffie onderweg is er nog steeds veel zon en zien we huiszwaluwen. Het is 15°. Om half twee tikken er wat verwarde regendruppels op de voorruit, die zich al gauw afvragen waar ze nu eigenlijk mee bezig zijn en zich terugtrekken in hun wolk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dan de boot: reserveren hoefde niet, wel een kaartje kopen natuurlijk, dat ons na een vlugge blik op internet €43,- zal gaat kosten. De oversteek duurt drie kwartier, dus ongeveer 1 Euro per minuut, moet kunnen. Als we in de rij waar we qua voertuig bij horen langs de kaartautomaat willen gaan, wordt er steeds in het rood ‘no go’ aangegeven, dus schuiven we aan in de rij voor wat grotere campers en met een bemand hokje. Ik zal jullie niet vermoeien met alle details, maar het duurt eindeloos! Dat Gerda daar helemaal van uit haar plaat gaat, verbaast me niet, alleen het heeft geen enkel nut. Als de camper voor ons dan eindelijk door mag rijden, komt voor ons de klap op de vuurpijl: €130,- !! Als ik zeg dat ik op hun site 43 zag staan, zegt de man ‘nee 90’. Ik heb geen weerwoord, het zal. Er zit 15 Euro handling in het bedrag en nog 2 Euro voor iets anders onduidelijks. Daar gaat je LOL. Nee hoor, we hebben er niet over gemopperd en genoten van de oversteek. 

Het eerste doel op Lolland is….jawel, de Mac bij Marino!! Achttien kilometers rijden en de E-Sim voor Denemarken is in een paar minuten geactiveerd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Om te overnachten staan we helemaal aan de noordkant van Guldborg aan de Guldborgsund. Mooie plek, smal strandje dat ver doorloopt, veel vissers die voornamelijk gepen vangen. Aan de waterkant scharrelt een grote bonte kraai en iets verderop broedt een knobbelzwaan haar eieren uit, terwijl manlief de wacht houdt.

Alle wolken verdwijnen en zelfs de harde wind lijkt dat voorbeeld te willen volgen. 

Menu van de dag: restje pasta van gisteren, koolrabi met gemalen kaas, gerookte zalm. Vooraf drinken wij een witte Colombard Sauvignon, misschien wordt deze bij de maaltijd ingewisseld voor een tempranillo. 

En dan het slechte nieuws: Gerda is een beetje ziek sinds gisteren. Geen koorts, wel wat keel- en hoofdpijn, kortom snip-snipverkouden. Ze redt het met paracetamol. 

En er kwam nog een vrij grote Chaussison staan, ver genoeg bij ons vandaan. 

Vi ses i morgen! (heb ik opgezocht, hopelijk beter dan de 43 Euro)