Dinsdag 4 juni 2019

Na het ontbijt rijden we, in de zonneschijn!, langs The Sound of Raasay en stoppen om er over het water te kijken. Het uitzicht is mooi, in de verte een reeks lage rotsachtige kleine eilanden. Je hebt Lochs en Sounds. Waar dat laatste woord vandaan komt, geen idee. Misschien heeft het iets met het woord Sont van doen? Ik kan het nu niet opzoeken, want: geen bereik. 

Een Schotse vrouw, die ook uit staat te kijken, vertelt Gerda dat dit het diepste water is van Europa en dat er daarom door verschillende landen met onderzeeërs wordt geoefend en dat er dolfijnen leven. Geen van beide gezien. Voorts moet je, zegt ze, om de steenarend te zien onderweg af en toe stoppen en naar boven kijken. Zo simpel is het, er zijn er genoeg.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Schuin rechts voor ons steekt al een tijdje een scherpe punt boven de rand van een berghelling uit. “Dat is die Old Man Storr”, zegt Ger. Vanaf hier gezien, lijkt hij niet ‘vlak langs de weg’ te liggen, zoals ik las in het boek. Volgens Gerda moet je dat in Schotland ruim nemen. Ze krijgt gelijk; een eind verderop staan op verschillende plaatsen rijen auto’s langs de toch al niet brede weg geparkeerd. Twee wielen in de modderige berm, twee wielen op de weg. Het krioelt er van de mensen, die ongeveer in file over de verschillende paden trekken, die allemaal naar de Storr leiden. Ger is duidelijk: “Ik hoef echt niet met bossen mensen daar naar toe te lopen”, geeft ze aan. Ik ben het met haar eens. Het zijn een paar mooie ‘torens’, alleen niet vreselijk spectaculair en bovendien hebben we ze al rijdend goed kunnen zien.

Volgende stop: Portree. Naar we aannemen de hoofdstad van Skye. Eerste indruk is ‘leuke plaats’, maar daar komt het: druk!!! Het verkeer kruipt in file door de straten, hordes mensen overal en elke parkeerplaats is bezet. Een paar keer vangen we een glimp op van de kleurig geverfde huizen langs de haven beneden, die op alle foto’s van Portree staan afgebeeld. Een mooi gezicht en we willen daar best gaan kijken en een beetje rondlopen, dat was het plan. Ook het ‘long stay’ parkeerterrein is vol. We draaien om en proberen nog eens om ergens een parkeerplek te vinden. Ja! De enige die er is, ligt pal voor de deur van de Coop! Je mag er een half uur staan. Moet kunnen. In de Coop is het net zo druk als er buiten; je kan je kont niet keren en de rij voor de kassa staat tot halverwege de winkel. 

Nadat we de boodschappen in de auto hebben gepropt, vragen we ons af of we door moeten gaan met een parkeerplek vinden en, zoals Gerda het uitdrukt: “Door dit Volendam van Skye gaan lopen?” Je vermoedt het al: het antwoord was ‘nee’.

Bij Sligachan hebben we uitzicht op mooie bergen, met punten, zoals een kind een berg zou tekenen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de brug van Kyle of Lochalsh zeggen we ‘goodbye’ tegen Skye. Wat een prachtig uitzicht trouwens vanaf die brug, naar beide kanten. Een paar miles verderop slaan we linksaf om langs Duirinish naar Stromeferry te rijden. Allemaal gehuchten van een huis of wat. Even buiten Stromeferry is een vrij grote parkeerplaats met uitzicht op Loch Carron. Nadeel: dicht bij de weg, maar ‘s nachts liggen de Schotten voornamelijk in bed, naar ons idee, althans van de gangbare wegen maken ze dan weinig gebruik. 

De zon schijnt nog steeds, hoewel er nu ook wat meer buiigheid in de lucht komt. De thermometer heeft vandaag even, héél even maar, de 15° aangetikt!

De grootste verrassing van de dag moet echter nog komen: op een gegeven moment zie ik grote roofvogels zeilen boven de bergen. Gerda is voorzichtig en oppert ‘buizerds?’ Ik geloof er niks van en zeg: “volgens mij zijn het steenarenden”. Ze zijn ver weg, maar nadat ze de vogels  verschillende keren in de kijker heeft gehad en de vogelgids er op na heeft geslagen, is ze overtuigd: steenarenden! Zelfs de omhooggekrulde vleugelpunten waren even te zien. Wat een vogel van de dag! Hopelijk zien we ze nog vaak. 

Dat we nu hier zijn, wil eigenlijk zeggen dat we niet naar de Buiten-Hebriden gaan. We blijven twijfelen of de uithaal in verhouding staat tot wat het qua schoonheid toevoegt aan de rest van Schotland.