Woensdag 7 t/m vrijdag 9 juni 2017

Daar ging Wim, het zal niet veel na zessen zijn geweest. Van ‘schrik’ waren wij ook vrij vroeg weg. Lees verder →

Dinsdag 6 juni 2017

Hoe kan je je vergissen. Deze idyllische plek verandert na middernacht in de hel. Eerst hebben we veel overlast van harde muziek in één of andere feesttent. Als die ophoudt, arriveert het uitschot van deze plaats en/of omstreken, in het park waar wij staan. Lees verder →

Zondag 4 juni 2017

Echt verschrikkelijk druk werd het niet bij het meer. Gewoon gezellig. Geen lawaaioverlast in de zin van harde muziek o.i.d. Zelfs de kinderen amuseerden zich zonder geschreeuw.
Er is één ding waar ik last van blijf houden. Ik leg het uit aan de hand van de situatie hier bij het meer. Lees verder →

Vrijdag 2 juni …. en volgende dagen 2017

Goed dat we beneden sliepen. Ik ben geneigd om te denken dat de drukte bij zo’n tankstation ‘s nachts wel mee zal vallen. Niet dus. Het gaat maar door, de ene vrachtwagen na de andere personenauto, met portieren slaan, hard praten, motor niet uitzetten en allerlei onduidelijke, brommende apparaten die aan en uit schakelen. Lees verder →

Donderdag 1 juni 2017

‘t Is zo koud dat de kachel aan moet als we uit bed komen. En vannacht had ik heel lang koude voeten, bah.
Om 4 uur liet de imam van zich horen, hard en té lang. Wel logisch eigenlijk, want als je het zachtjes en kort doet, wie luistert er dan op die tijd?
Vanochtend doen we andere kleren aan. Beetje symbolisch, de Iraanse broeken en blouses kunnen bij de vuile was. Plus de hoofddoeken. Lees verder →

Woensdag 31 mei 2017

Het is wederom een stralende ochtend. En als Gerda na wat veldwerk en search komt melden dat ze een steppenkiekendief (vogel van de dag) heeft gezien en dat de zwart-witte tapuit een ‘bonte’ is, kan de dag niet meer stuk! Niet wetend wat ons nog te wachten staat. Lees verder →

Dinsdag 30 mei 2017

Geen politie aan de deur gehad. Die zijn echt niet naar ons op zoek, want dan waren ze er al lang geweest.
Vandaag beginnen we aan de route naar Jolfa die precies langs de grensrivier tussen Iran en Azerbeidzjan loopt. Gerda heeft gelezen dat het de bijbelse rivier de Gihon (op z’n Engels) is. Hier heet hij de Aras. Verder staat er in de LPlanet dat de vallei van de rivier ten oosten van Jolfa van een buitengewone schoonheid is. Geen woord teveel gezegd. Lees verder →

Maandag 29 mei 2017

Zei ik nou ‘rustige weg’ gisteren? Tsjongejonge… één van de vervelendste nachten van de reis. In de buurt liepen zo te horen twee groepen wilde honden, die onophoudelijk blaften. Een andere stoorzender waren een paar vrachtwagens, die om de 5 à 10 minuten langskwamen, langzaam stijgend, de motor gierend op hoge toeren of rammelend dalend. Er moet aarde worden verplaatst, kan niet wachten tot morgen. Lees verder →

Zondag 28 mei 2017

Het moet niet gekker worden: een skeeler op het strand! Dat er koeien op het strand lopen, vinden wij al gek. Wat moeten die beesten daar nou? En ‘t is niet per ongeluk want de koeienwachter heeft ze er persoonlijk afgeleverd. Je zou denken, die beesten maken dat ze zo snel mogelijk bij het schaarse gras komen dat achter het strand groeit. Niks daarvan, ze blijven een beetje sloom in het zand rondhangen.
En die skeeler? Lees verder →

Zaterdag 27 mei 2017

Verkwikt wakker worden tussen de leeuwenbekken en een helder riviertje vlakbij waar je water kan halen om de bus stofvrij te maken. Luxe.
De planning voor vandaag is om over Khalkhal naar de kust te rijden en uit te komen bij Asalem. Op de kaart heeft Khalkhal een H van hotel en ik hoop daar drie verslagen op het blog te kunnen zetten. Het is een aparte plaats, die heel primitief lijkt, zoals Gerda zegt:
“Als je de auto’s wegdenkt, ben je in de Middeleeuwen”. Vreemd stratenplan ook, geen touw aan vast te knopen. Het nodigt wel uit om een beetje in rond te dwalen. We zijn echter op zoek…. Lees verder →