U Thant sliep misschien nog toen we om 8 uur zelf de zware ijzeren balk optilden om de deuren te openen.

Gisteren hadden we een van de eerste grotere supermarkten gezien hier en die is al open. 

Daarna naar de simkaartwinkel. We staan al heel lang te wachten op een andere klant als er een tweede personeelslid binnenkomt, dat ons gelukkig kan helpen. Toch niet; als speciaal geval moeten we blijven wachten op de rijpere en misschien meer ervaren vrouw. Als het zover is, wordt mijn paspoort gevraagd en grondig gecontroleerd, incl. visum en migratiekaart. Toch heb ik het idee dat ze iets zoekt, wat ze niet vindt. Ze gaat bellen en het woord ‘registratie’ valt. Ik denk ‘o my God krijgen we die’. 

Nadat je Rusland binnen bent, moet je je visum binnen 7 dagen laten registreren bij een hotel bijvoorbeeld. Dat hebben we nog niet gedaan omdat we pas afgelopen woensdag de grens over kwamen. Het zal toch niet waar zijn dat het kunnen kopen van een simkaart afhangt van al dan niet geregistreerd zijn? Reken maar van yes!

Naar de concurrent. Die heeft een papier op de deur hangen waaruit zelfs wij kunnen opmaken dat hij/zij even weg is en over een kwartier terug.

Dan gaan we eerst maar ontbijten, hebben we dat alvast gehad.

Meisje concurrent lijkt voortvarend aan het project te beginnen, waarna we ook hier op de registratie stuiten. Nou…dreigen te stuiten. Ik denk ik laat me niet weer zomaar wegsturen en begin uit te leggen dat we met een camper reizen en daar in slapen. Het lukt! Camper (spreek uit ‘kjempjer’!) is het toverwoord. Met 2 handtekeningen op evenveel formulieren is alles geregeld. 

24 GB voor €4,-. Ik vind het niet duur, maar weet niet wat dat bij ons kost.

Helaas is het 3G. Of ligt dat aan het signaal hier en werkt het kaartje ook met 4G? Dat weet ik dan weer niet zeker, maar iemand van jullie vast wel?

Het werkt, alleen niet snel en voor het blog eigenlijk te langzaam. En de WiFi raakt hier langs de weg een beetje op heb ik het idee.

 

Nog meer stomme dingen. We willen tanken en er komt geen diesel uit de pomp. Gerda: mopperdemopper…. andere pomp. Gaat ook niet. Dan roept ze: 

“O, ik snap het! Dit is natuurlijk zo’n tankstation waar je eerst moet betalen voor er wordt geschonken”. Dat is het.

Verder het zelfde liedje: veel slechte weg en politiecamera’s. Zoals bijna overal gunt ook hier niemand de politie succes en er wordt driftig geflasht naar tegenliggers. Wat me trouwens opvalt, is dat vrachtwagens hier niet seinen met hun rechter richtingaanwijzer als het veilig is voor de  achterligger om in te halen. Terwijl de weggebruikers het fenomeen wel kennen. Want als ik het zelf gebruik om mijn achterliggers te informeren, wordt het direct begrepen en ze bedanken vaak met een tikje op het rempedaal.

Indachtig de tijd die we gisteren kwijt waren om een slaapplek te vinden, gaan we niet te laat van de weg af. Gerda vindt het restaurantje met parkeerterrein op de plaats waar we afslaan wel wat, maar ik zie dat niet zo zitten.

“Verderop in het land in zijn wat daken, laten we daar eerst kijken. Als het niks is kunnen we altijd omkeren”.

Het blijkt een vriendelijk uitziend boerengehucht te zijn, met brede groenstroken langs de weg, waar we makkelijk kunnen staan zonder iemand lastig te vallen en omgekeerd. Van een man, die net z’n barbecue aan het opstoken is, mogen we er gerust voor de nacht blijven. Alleen is het nog veel leuker om even door te rijden naar het meer, voegt hij er aan toe. Blijkt er dus vlakbij een vrij grote plas met water te liggen, compleet met vissers en heel veel ruimte eromheen. 

Voor het eerst gaan de stoelen naar buiten, in de schaduw weliswaar, want het is veel te warm om in de zon te zitten. 

In de struiken en bomen rondom barst het van de vogels, die allemaal ontzettend hun best doen om boven elkaar uit te komen. En wie is er ook weer bij? De koekoek!

“Die ben ik toch wel zo zat dat beest”, zegt Gerda, “als ik een geweer had, schoot ik hem dood!”

Een echte vogelaarster. Het komt omdat ze al aardig wat ochtenden vroeg wakker is geworden van eindeloos gekoekoek.

Na een tijdje vertrekt het dier evenals de vissers. De andere vogels vallen één voor één in slaap en wij blijven over met stilte en een uitbundige sterrenhemel. 

Als Gerda net in slaap is, hoor ik in de verte over het water nog een laatste, wat gedempte groet van de koekoek.