Zaterdag 6 november 2021

Gerda staat al vroeg in de searchmodus; er zijn leeuweriken neergestreken op ons terrein, maar…zijn het nou Tekla- of kuifleeuweriken? Ze houdt het op de laatste, hoewel de verschillen klein zijn en het moeilijk is om die duidelijk in beeld te krijgen. 

Verder is het de ochtend van de camperschoonmaak. Een vrouw in een Duitse camper werkt zich een slag in de rondte om de camper vanbinnen en vanbuiten schoon te krijgen, ik doe mijn gebruikelijke schoonmaakwerk en de Engelsman verderop is fanatiek met glassex bezig; je moet wát. 

Na de weekendboodschappen bij de Lidl, gaan we aan de overkant naar het tankstation bandenspanning controleren. Blijkt dat ze daar een soort openbare toiletten en douches hebben. Ik vraag om de sleutel met de Euro’s al in mijn hand, maar het is ook nog eens gratis. En heel schoon! Ik had gisteren al de indruk dat er mensen terug naar hun camper kwamen lopen, die eruitzagen alsof ze net hadden gedoucht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nou, tot zover de ochtendperikelen. De zon schijnt weer uitbundig, hoewel er in het oosten wat wolken hangen. Niks bedreigends aan, wit met stralend gouden randen. Bovendien gaan wij naar  het westen. En als we leuke kleine wegen zien richting de kust dan slaan we gewoon linksaf. 

De eerste gelegenheid is een wegje naar Punta Paloma. Het is langer dan we dachten, maar loopt heel mooi door veel pijnbomen heen met af en toe zicht op zee. Bij Faro Punta Paloma houdt het op; geen vuurtoren te zien, wel een modern uitziend gebouw, waarvan je je afvraagt waar het voor dient. Maar wat een uitzicht, waarbij het felle licht hier een indrukwekkend contrast vormt met de donkere buienwolken, die intussen boven Tarifa hangen. Waren we net op tijd weg. 

Terug naar de kustweg om de volgende afslag te nemen naar Camarinal. Volgens onze oude kaart zijn we er lang geleden geweest. We komen terecht in Bolonia, niet meer dan een gehucht en het staat niet op de kaart. Het is er druk, althans veel geparkeerde auto’s op allerlei ruige terreinen achter het strand. Want dat heeft het dorpje wél! Strand, zee en aardig wat restaurants. Het ligt aan een prachtige baai, die erg aan Valdevaqueros doet denken. Wat er niet is: netwerksignaal, vreemd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ons doel, Camarinal, kunnen we niet bereiken. Een man met een kruiwagen vertelt ons dat de weg is gesloten omdat het militair terrein is geworden. Dat staat inderdaad ook ergens op een bordje. Terug naar Bolonia, maar vóór we daar zijn, besluiten we om een bezoek te brengen aan Baleo Claudia, de overblijfselen van een Romeinse nederzetting. Dat is een echte verrassing; een museum, modern ontwerp, met de resten van beelden, gebouwen etc. Niet erg groot, maar de moeite waard. En ook buiten genieten we van wat er nog aan overblijfselen te zien is.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Door dit bezoek wordt het later dan we van plan waren en daarom vinden we het verstandig om in Bolonia te blijven vannacht. Het is geen straf. 

We proberen de parkeerdrukte wat te ontlopen door een eindje het dorpje uit te rijden en komen alweer bij een groot terrein waar je ‘s nachts mag blijven. Prettige bijkomstigheid is dat je er alleen terecht kan als je auto niet hoger is dan 2,20 meter. Haha…wij wel! En dan ook nog een prachtig uitzicht op strand, zee en jawel… Marokko! 

Voor de tweede keer op rij een heel mooie zonsondergang. Aan de ene kant is alles oranje, terwijl de lucht naar het oosten toe roze en zachtblauw kleurt. Op de plek waar de zon onderging, hangt een tijdje later de blinkende, dunne sikkel van het eerste kwartier nog deels in het oranje. Wat een mooiigheid! En in de verte schittert tegen de bergen de verlichting van de Marokkaanse dorpen en steden.