Donderdag 9 november 2023

Je gelooft het niet; vanochtend vrij vroeg een behoorlijk lawaai, alsof ze stukken boomstam in een ijzeren bak gooiden. Niet lang daarna arriveerden o.a. een graafmachine, een wals en nog wat materieel, waarmee met veel kabaal aan het werk werd gegaan. Ik weet het nu zeker: het is een complot om wildslapers zoals wij, de camping op te jagen. Ik heb Thierry er even over gebeld en die zei dat deze acties Europabreed al op grote schaal worden ingezet. Strategie en tactiek vormen een hecht doortimmerd geheel en dat komt voor rekening van….Frans! Juist! 

Verder heeft het echt de hele nacht geregend. Nu is dat tot daar aan toe, maar er vielen ook andere dingen dan druppels en bladeren uit de bomen. De hele nacht tikte en bonkte het op de auto, soms zelfs behoorlijk hard. Ik denk dennenappels en op de grond vanochtend zag ik ook een soort rode vruchten liggen. 

Het heeft alles in zich om de dag te beginnen met een gebakken eitje.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Had ik er ook maar eentje gebakken voor Mapsje, want wat maakt ze weer een puinhoop van de navigatie! We komen op de smalste eenpersoonswegjes terecht en eindigen zelfs doodlopend. Terwijl het voor haar een eitje moet zijn om ons gewoon ff naar de A64 te brengen…kom op zeg! Als we eindelijk op de péage zitten, zoeken we steeds rechts van ons de horizon af want vanaf deze weg zouden we de Pyreneeën moeten kunnen zien liggen (4 infinitieven achter elkaar! 🙂 

Het lukt niet, teveel bewolking. Maar langzamerhand lost die wat op en ineens zien we toch wat  contouren van het gebergte en zelfs hier en daar een vermoeden van sneeuw. Altijd mooi en indrukwekkend. De locatie? Afslag Lourdes! Zouden wonderen dan toch bestaan? Ik voel weer een telefoontje met Thierry aankomen… 

Tijdens de lunchpauze leest Gerda een verzoek van Sarine, de moeder van Kick, of wij nog leuke foto’s hebben van de dag van gisteren. Op zijn school, die speciale programma’s heeft voor leerlingen die intensief aan sport doen, besteden ze aandacht aan Kick en de NK. Ja, ik heb zeker wel wat en begin direct aan een mail met foto’s. Dat wordt de ergernis van de dag: hoewel ik 4G heb en volledig bereik, komt er geen eind aan het laden van de foto’s. Het mislukt, zelfs 1 foto tegelijk krijg ik niet voor elkaar. Misschien moeten ze gecomprimeerd worden en daar heb ik te weinig kaas van gegeten. De software van mijn blog regelt dat allemaal met één druk op de knop. En dat alles, terwijl ik thuis regelmatig foto’s met mail verstuur zonder enig probleem. 

Gelukkig heeft de moeder van Tigo ook veel foto’s naar Sarine verstuurd.

Ik dwaal af. 

De A64. De lucht wordt steeds schoner en ik voel nu al een behoorlijke afkoeling aankomen voor vannacht. We zitten tenslotte weer in het binnenland en aan de voet van de Pyreneeën. 

Ons doel is de plaats Mazères in de buurt van Pamiers. Op internet zochten we naar goeie vogelplekken en kwamen terecht bij een lovende beschrijving van het daar gelegen ornithologische park Domaine des Oiseaux. Ook trekvogels schijnen er tussenstops te maken. En we dachten: wat die vogels kunnen, kunnen wij ook! 

Nu gaan we dat vandaag niet halen, want we willen ruim voor het donker wordt op een slaapplek zijn. Het wordt Villeneuve-de-Rivière, een dorp van zo’n 1800 inwoners en wel bij de begraafplaats op een heuvel. Uitzicht op de Pyreneeën, nou ja…alleen dáár waar het geboomte je de kans geeft. 

Vogels van de dag: echtpaar vink, vanochtend naast de auto. Onderweg zagen we een paar wouwen. Eén daarvan was een rode. 

En dan de slepende kwestie zonnepaneel. Gerda denkt dat het toch werkt. Ik ben minder stellig, maar ik moet wel zeggen dat er onverklaarbare dingen gebeuren. Voor we het zonnepaneel hadden, liep op het display de ‘voorraad’ stroom in de accu langzaam terug, naarmate we langer stilstonden en meer gebruikten. Het meest opvallende is dat het nu lijkt of de voorraad stroom met enige regelmaat op onverklaarbare wijze wordt aangevuld. Misschien spreek ik nu voor jullie in raadselen. 

Wat ik niet blijf snappen, is dat in de app staat: ‘waarom is de oplader uitgeschakeld?’ Wat ik daarvan vooral niet snap is: wát noemen ze ‘de oplader’? Is dat de accu of is dat het Victronkastje dat in de bus is gemonteerd? Of…?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Volgens Adri kan ik gerust de twee handels met ‘on’ naar beneden drukken, kijken wat er gebeurt,  en hij heeft er verstand van. Tot nu toe heb ik het niet gedurfd…combinatie met ‘geen rust en tijd’. 

Menu van de dag: broccoli met Parmezaanse kaas en merguez worstjes. 

Menu van de dag van gisteren was ik vergeten. Het verschilt aanmerkelijk van dat van vandaag: meiknolletjes met Parmezaanse kaas (goeie combinatie, ook eens iets thuis mee doen in de oven) en rauwe ham uit de Savoie. 

En…vult Gerda aan, je hebt nog niks gezegd over de prachtige herfstkleuren van de bomen onderweg, gecombineerd met regenbogen, immense buienluchten en schelle zon door de kieren, net zomin als over onze route (A64 dus). Bij dezen. 

Wij staan nu aan de muur van het oude kerkhof. Kennen jullie dit lied van de Zangeres zonder naam? Wij wel.
Johnny Jordaan en Willy Alberti zongen het ook: https://www.youtube.com/watch?v=ngcSVrf7mVw

Pak je zakdoek en geniet ervan.