Woensdag 8 maart

Sterren gisteravond bij het naar bed gaan. Later in de nacht is het nog steeds helder, want als ik even bijkom, schijnt de maan naar binnen.
Vanmorgen om een uur of zeven zie ik zwak zonlicht op de berg en de wolken zijn hoog. Dit kan zomaar een zonnige dag worden. Ook een bewolkte.  En dat wordt het. Gelukkig weinig neerslag, af en toe wat sneeuw en later op de dag nog een soort ijsregen, zodat de skibroek van Gerda gaat doorlekken. Ze is vergeten om de broek thuis te behandelen met spul dat waterafstotend maakt of zoiets.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Toch lekker geskied; ons hoor je niet mopperen. Ja, af en toe zachtjes en dan moet je héél goed luisteren. We mopperen dan een beetje op die Fransen, die zo slecht en/of zo weinig pistes prepareren. Kijk, skiën als je geen diepte ziet, is lastig, maar op niet-geprepareerde pistes is het erger. De losse sneeuw wordt op hopen geskied, waartussen zich ijzige geulen vormen. Als je de piste goed kan overzien, is dat niet zo erg. Je kijkt vooruit om te bepalen waar je je bochten gaat maken en je wordt niet verrast door bulten die toch hoger of zachter zijn dan je dacht. Als je geen diepte ziet, kan je ook slecht inschatten hoe steil de helling is, zodat je soms ineens veel meer vaart hebt dan je wil of dan je in die omstandigheden aankan!
Het lijkt alsof ze in de Portes du Soleil een gedeelte van de pistes expres niet prepareren. Het zijn altijd dezelfde die, wanneer je hier ook skiet, ongeprepareerd lijken. Zeker als je nog niet zo’n ervaren skiër bent en bewust alleen blauwe pistes neemt, kan je dus onverwacht op zo’n bultige, ongeprepareerde helling terechtkomen. We vragen ons elk jaar af of het beleid is, gemakzucht of gemakzuchtig beleid.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Waar ze wel aan doen, is lawinepreventie. We gaan er in elk geval van uit dat de explosies die we regelmatig horen daar mee te maken hebben. Het is trouwens opvallend hoeveel, bijna altijd jonge mensen, off piste gaan, terwijl er een substantieel lawinegevaar bestaat.

Eerst zijn we een eindje richting Chatel geskied, maar uiteindelijk leek de bewolking het dunst boven de pistes, die aan de Zwitserlandkant van Avoriaz liggen. De pistes daar waren redelijk, weinig buckels. Op het laatst, tijdens de ijsregen, hadden we helemaal boven wel last van ontzettend harde windvlagen, alsof je gezandstraald werd.

En verder….geen chagrijnige liftmannen of ander ongedierte dat onze dag verstoorde.

Morgen gaan we gewoon opnieuw voor mooi weer. Wie weet gaan de deuren van de zon dan eindelijk open en kan Gerda op het balkon een sigaar roken bij haar blonde Leffe. En natuurlijk intussen de boel een beetje in de gaten houden vanaf haar verheven positie.

Menu van de dag: mijn Avoriaz-uitvoering van Bolognesesaus, pasta, Parmezaanse kaas.

Vogels? Daar hebben we het beter niet over. Behalve de alpenkauwen zien we niks. Af en toe, als we in een lift zitten, horen we een heel hoog, fijn geluidje. Goudhaantje?