Woensdag 3 mei 2023
Ger denkt dat ze het geluid van (vuur?)goudhaantjes heeft gehoord. Dit moet nog even bevestigd worden, omdat ze hun kopjes met de karakteristieke kleur niet kon zien. Die beesten zitten altijd verscholen achter bladeren. Volgens mij doen ze dat expres en Macron neemt geen maatregelen.
Er staan hier 4 campers, waarvan er één waarschijnlijk permanent wordt bewoond, zo ziet het eruit.
Rondom en ook tussen de camperplaatsen in staan heggen, waarvan de lentebladeren net zo rood zijn als die van de herfstbossen in de staat Wisconsin. Ik was daar destijds erg van onder de indruk, getuige het feit dat ik er nu nog aan denk. Mijn collega’s en ik waren op bezoek bij het moederbedrijf in Madison van de Nederlandse dochteronderneming waar we voor werkten. De marketing manager daar was ook piloot en moest vlieguren maken en vroeg mij en een Australiër mee in zijn kleine Cessna voor een vlucht boven deze rode bossen.
Gerda is voor de tweede keer op stap gegaan om uitsluitsel te kunnen geven over de al dan niet goudhaantjes, maar komt onverrichterzake terug, althans wat deze vogeltjes betreft. Wat ze wel heeft gezien is een mannetjesvink, ook mooi. Dan maken we die vogel van de dag.
Nog twee mooie beelden..
..uit het prachtige kerkje van gisteren
Bij het wegrijden uit dit dorp zie ik dat we niet in Eymoutiers waren, zoals ik jullie gisteren wijsmaakte, maar in Lacelle. Sjongejonge, wel lekker opscheppen over de bossen in de VS, maar niet eens weten waar je onderweg de nacht doorbrengt! Dan word je echt blij met jezelf.
Zaten we vanochtend nog met truien aan bij de kachel, bij de lunch onderweg is het 22,5° en Gerda verruilt haar trui voor de groene reisblouse, die tot haar vaste reisbagage behoort.
Omdat we steeds kleine wegen rijden en de heuvels hoger worden, kronkelen we heel wat af, terwijl de afstand die we per dag afleggen, betrekkelijk klein blijft. Het heeft z’n charme.
We zien veel (Vlaamse) gaaien onderweg en vinden dat de vink de titel ‘vogel van de dag’ moet afstaan aan de gaaien.
Het landschap wordt wat Dordogne-achtig, daar bedoel ik mee: meer bos en onze trouwe lezers weten dan precies hoe laat het is. Ons doe je niet echt plezier met veel bomen bij elkaar.
De rivier is altijd indrukwekkend vinden we, zo ook vanaf de brug in Beaulieu-sûr-Dordogne, de naam van de plaats zegt het al. Intussen is het 27,5° geworden.
De rode lentebladeren
Frankrijk en zijn monumenten
Om een uur of 4 schakelen we Park4Night in, waaruit blijkt dat er eigenlijk maar één acceptabele overnachtingsplek voor ons bij is. Had ik al gezegd dat de app commerciëler is geworden en als je niet betaalt, krijg je niet langer alle opties te zien.
Het is een klein parkeerterrein, Cap de Tête, bij de grot van Foissac. Het ziet er goed uit, de weinige auto’s van bezoekers die er nog staan, zijn om half 6 allemaal weg. Daarna vertrekt ook de beheerder, terwijl hij vriendelijk naar ons zwaait. Die heeft er duidelijk geen bezwaar tegen dat we hier blijven staan.
En dan: de hop! Zomaar in de berm van het parkeerterrein. Tja…de gaai moet nu op zijn beurt de hop laten voorgaan als vogel van de dag.
Menu van de dag: sperziebonen met gerookte zalm. Kan ik kort over zijn! We hadden weinig trek meer na veel olijven en ook nog pinda’s bij de borrel.
Gerda’s temperatuur was 37,6° vanochtend. Maar wat is ‘echt’ en wat komt door de onderdrukkende werking van de nieuwe pillen? In elk geval is ze fitter dan de afgelopen dagen.
Straks maar weer lekker de daktent in, zonder klokkentoren in de buurt. Als die vogels hun snavels nou ook eens een beetje houden; het is tien uur, donker en het snerpt nog steeds door!
Verder heb ik m’n best gedaan om van een weinig enerverende dag nog een zodanige tekst te maken dat jullie niet massaal afhaken.
O ja, een slang op de weg! Bijna dood, dat dan wel weer, bloed en zo. Er zat nog iets beweging in maar dat kan niet lang meer hebben geduurd.
Bonne nuit!
Dan had ik gelukkig nog tijd om dit verhaaltje te lezen voordat ik het bed induik. Het was een enerverende dag voor mij met een geweldige uitkomst. Bonne nuit
Nou Carry, dat was vast een goede nacht! 😴
Altijd weer een geluksmomentje als de eerste reizing-stars mail in je mailbox valt. Wat is het wederom een genot om je als lezer mee te laten voeren op de reis die jullie aan het maken zijn. Ik heb het al vaker gezegd maar je bent echt je roeping als schrijfster misgelopen Riet. Je bent er niet bij maar door de uitvoerige beschrijving zie je alles zo voor je…het kerkje van gisteren, de overnachtingsplekken, beschrijving van personages…altijd heel treffend. Ook herkenbaar dat veel mensen/kinderen altijd maar luid moeten zijn…en dat zijn in het buitenland ook vaak Nederlanders. Hardop uitspreken wat ze zien terwijl ze rondlopen, waarom? Die ongevraagde “audiotour” mag van mij achterwege blijven.
We duimen dat Gerda gauw weer helemaal fit is, hopelijk loopt de termperatuur niet te ver op….van Gerda, maar buiten ook niet.
Fijne reis dames!
Nou..wat een complimenten! Ik bloos ervan. ☺️ Schrijfster zijn heeft me inderdaad altijd erg mooi geleken en ja….doe het dan! Het lijkt erop dat Gerda aan de beterende hand is. Leuk om van jullie te horen!
Ha Riet en Gerda,
Wat een leuke verhalen weer. De parkeerplaats waar jullie overnacht hebben, kennen wij toevallig ook. Vorig jaar hebben we grot bezocht toen het zo bloedverziekend heet was in het zuiden van Frankrijk. Veel plezier samen weer in (S)Iberië. We lezen weer trouw dagelijks over jullie avonturen in het zonnige zuiden. Groetjes uit Delft!
Ha Natasja, wat een toeval! En wat leuk om van je te horen! Die grotten waren vast de moeite waard. Fijn dat jullie meelezen! Tot later en hartelijke groet.