Woensdag 29 mei 2019

We worden laat wakker: half 9! De zon verslaat ons helaas, is wel op, maar kijkt nog niet echt helder uit haar ogen. Erger: het regent nu en dan. Een stel verderop heeft in een dun ééndakstentje geslapen vannacht. Ik hoop dat ze erg warme slaapzakken hebben. Ze wachten in de auto tot het eventjes droog is om dan hun tent af te breken. Ik ben er niet jaloers op. 

Sinds ik van het eiland Kintyre heb gehoord, nog thuis in Amsterdam, zing ik met grote regelmaat het lied ‘Mull of Kintyre’ van The Beatles in mijn hoofd. Het blijft maar hangen. Zeker nu we er vandaag naar toe varen vanuit Lochranza. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onderweg zien we weer fazanten op het strand. Ik blijf vinden dat ze daar niks te zoeken hebben. Hoewel opgegroeid in Zeeland zag ik nooit één fazant op het strand. In Katwijk, waar ik later woonde, trouwens ook niet. Ik moet hier toch nog eens navraag doen en kijken of iemand me wijzer kan maken m.b.t. dit verschijnsel. Misschien schrijven ze fazant hier wel als ‘fazand’. Of heet hij in Schotland ‘seasant’ i.p.v. pheasant. 

De ferry is vrij klein, er kunnen iets van twintig auto’s op denk ik. Eén open dek en een kaartje koop je pas aan boord. We varen pittig door en 20 minuten later rijden we in Claonaig de kade op. Onderweg was niks te zien: mist.

Soms zicht op zee en dan weer rijden we tussen het groen. In Lochgilphead valt al van verre de kerk op die een opengewerkte torenspits heeft. Hij ziet er aan de buitenkant wel interessant uit en daarom willen we even binnen kijken. Valt tegen. In principe hetzelfde interieur als de kleinere kerk, waar we gisteren binnenliepen. Saaie bruine banken, waarop heel veel dikke zangbundels liggen en misschien ook bijbels. Een preekstoel is er niet, alleen een lessenaar en de weinige gebrandschilderde ramen die er zijn, getuigen niet van veel artistiek talent. Niet te vergelijken met bijv. Spanje, waar zelfs de kleinste, meest eenvoudige kerk je, als je eenmaal binnen bent, verrast door haar schoonheid. Wat ook anders is, dat je bij de twee kerken waar we tot nu toe waren eerst in een soort kamer komt, waar veel stoelen langs de wanden staan opgesteld om van daaruit pas in de kerk zelf te komen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rondom de vissers- en jachthaven ziet het er gezellig uit. Er zijn op die plaatsen uiteraard havenkroegen, die er erg aanlokkelijk uitzien. Maar ja, het is midden op de dag… Gerda, die hetzelfde voelt, zegt terecht: “Dat kan je alleen doen als de auto hier voor de nacht vlak bij de kroeg aan de haven staat geparkeerd. Twee keer vallen en je bent thuis!”

Al met al hebben we nog steeds geen tankstation gezien; ook de auto heeft dorst. We hebben besloten om vandaag te tanken en het is al half de middag. Er zijn hier dingen waar je van denkt: is dit Europa? Nou…..daar komen we nog wel over te praten. Uiteindelijk komen we er eentje tegen, met een Spar supermarktje er bij, toiletten en ook water! 

De wegen zijn hier vaak ook smal, alleen hebben ze om de haverklap passeerstroken aangelegd. Scheelt alles. We blijven de A816 volgen over Kilmartin naar Arduaine. Iets verder, bij Kilmelford, parkeren we voor de nacht bij het gemeentehuis, dat niet, zoals je zou verwachten, binnen de bebouwde kom ligt, maar ergens achteraf. Vanuit de auto kunnen we nog net een stukje van de jachthaven zien. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die denken dat ik brutaler ben dan Gerda. Vast wel, maar ik zou dus niet zomaar op dit parkeerterrein gaan staan. Ik denk dan ‘dit is toch privé: van de gemeente en dat mag vast niet’ etc. etc. Gerda wuift dat allemaal weg en ze heeft nog eens gelijk ook. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Morgen beslissen we of we naar het eiland Mull gaan of niet.

Voorts zijn hier komische verkeersborden in gebruik. Eén ervan waarschuwt voor een ‘ramp’ en een ander voor ‘hidden dips’. Zit je al in een dip, komt er nog eentje bij die je niet had verwacht.

En dan al die aansporingen tot geweld: gisteren hadden we Kilmory, vandaag Kilmartin en Kilmelford!

Toch nog weer even over die wegen hier. Je mag op die smalle 2-baans dus 97km./uur rijden. Dat is echt veel te hard. De minister van verkeer weet dat ook, dus om de paar honderd meter staat of een bord ‘slow down’ of er staat met grote witte letters ‘slow’ op de rijbaan. Ik overdrijf niet. Waarom dan niet op die wegen de maximumsnelheid naar beneden aangepast? Over al die dingen moet ik me dus de hele dag druk maken. Welterusten!