Vrijdag 16 juni 2025

Zei ik gisteren dat er wat geiten rondlopen hier? Een stuk of acht telde ik er. We hadden er geen last van; ze mekkerden niet en kwamen niet op onze auto af. Tegen de tijd dat we naar bed gingen, hield ik ze een beetje in de gaten, omdat in een recensie over deze plek iemand had geschreven dat de geiten naar hun auto toekwamen. Ik had geen zin om vannacht wakker te worden van rondscharrelende geiten en met hun horens kunnen ze ook nog schade aan de auto toebrengen. 

De lege auto stond tegen elven nog steeds bij het bootje. 

Verder vond ik geen mieren meer in mijn kleding: ik was nl. in een mierenhoop gaan staan. Ja, de natuur, die weet wat. 

Vanochtend 7 uur. Buiten is het 10°, overwegend, doch licht bewolkt, droog en weinig wind. De kachel gaat even op 8. 

De lege auto staat er nog steeds, wie weet hoe lang al. 

Als Gerda even uitkijkt over het water en dan haar blik omhoog richt, staart het clubje geiten haar vanuit de hoogte nieuwsgierig aan. 

Tijdens het ontbijt komt er een vogel aanvliegen, die direct mijn belangstelling heeft. Gerda zit er met haar rug naar toe. “Ger, vlug, pak je kijker, er zit een bijzondere vogel daar voor de auto op die rotsachtige bult!” Haar vorige kijker was altijd direct in de aanslag, zat niet ingepakt. Maar op deze nieuwe is ze heel zuinig, die moet eerst uit het etui gehaald worden, daarna moeten de doppen van de lenzen af en moet er ook nog ergens aan worden gedraaid. Tegen de tijd dat al die handelingen zijn verricht, is de vogel vaak gevlogen. Dat is één van de onhebbelijkheden van vogels, dat ze vliegen. Dit keer is ze op tijd en wat zijn we blij met de groene specht, vol in beeld, vogel van de dag! Hij vindt alleen niet dat er iets valt te lachen. Ook de reiger, die al een kwartier onbeweeglijk in het water staat te staren, vertrekt geen spier.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Misschien maar goed dat Gerda gisteren even heeft gemopperd over het gebrek aan variatie in vogelsoorten. Dat helpt soms. Als één of andere handeling bijv. niet lukt en je wordt kwaad, wat bij mij met gevloek gepaard gaat, dan lukt het direct daarna vaak wel. Herkenbaar? 

Onze bestemming voor vandaag is de stad Bergen en we kiezen een route die over wegnr. 565 loopt richting Knarvik. Ergens halverwege brengt Maps ons weer aan het twijfelen en via een smal, slecht, maar leuk wegje, dat óók nummer 565 heeft en door ons ‘de oude 565’ wordt genoemd, komen we in de plaats Sletta terecht, waar bij het kerkje rijen auto’s geparkeerd staan. In het dorp hangen wat Noorse vlaggen halfstok en op het kerkhof staat een grote groep mensen bij een open graf. Gerda denkt dat er een belangrijk persoon is overleden. 

Intussen is het voorzichtig zonnig weer en 13,5°. 

We pikken de goeie route weer op om uiteindelijk op de E39 uit te komen. Een prettige bijkomstigheid is dat alle wateren op onze route overgestoken kunnen worden met bruggen, waarbij twee indrukwekkende hangbruggen, terwijl we op verschillende veerboten hadden gerekend. 

Om 12:00 uur houdt de politie ons aan: alcoholcontrole! De agent benadrukt dat het hier om een routinecontrole gaat. Mijn rijbewijs en adem worden goedgekeurd. 

Langs de weg zien we ineens een Spar supermarkt liggen met een Kiwi ernaast. We kiezen voor de Spar, het is toch een vertrouwde naam. Een medewerkster zegt ons dat in Noorwegen de supermarkten op tweede Pinksterdag gesloten zijn, shit! Moeten we voor vier dagen boodschappen doen. Krijgen we die in de auto gestouwd? Bij het ‘assortiment’ groentes gaat het al mis, wat een verlepte ellende, wegwezen. We proberen nog even de Kiwi, waar we niet eerder waren en ook deze wordt afgekeurd. Er zal ergens vóór Bergen vast nog een grotere supermarkt zijn, van deze kleinere zaken moet je ‘t niet hebben. 

Een kilometer of zeven verderop is een Vinmonopolet, gaan we eerst daarheen. En zoals vaak het geval is, zijn er in de buurt of in hetzelfde gebouw grotere supermarkten. Dit keer een Rema1000. Het duurt even – want waar ligt alles, we herkennen de verpakkingen niet – maar uiteindelijk vertrekken we met een voorraad voor vier dagen richting Bergen. Laatste etappe, naar de ‘camping’. Maar eerst lunch! Het is half twee en we horen de haringen al met hun staarten tegen het deksel van de pot slaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We gaan nog eens aan het zoeken, via verschillende apps, naar een overnachtingsplek in de stad. In elk geval willen we naar het Grieg Museum en door de oude stad lopen. Het zou fijn zijn als er in de buurt van één van deze locaties een soort camping zou zijn. We vinden niks, ja iets bij iemand in de tuin en reguliere parkeerplaatsen. Dat laatste willen we niet omdat we de auto daar niet onbewaakt willen achterlaten als we op stap gaan. Het beste wat we kunnen vinden, lijkt Midttun Motel&Camping te zijn. Er waren nog twee ‘plaatsen vrij’, dus hier staan we nu bij de toiletten. We konden kiezen tussen een plek bij de receptie of deze. Bij de receptie was de ondergrond niet vlak genoeg. Er zijn nog wat voorzieningen, maar vooral zijn er heel veel campers! En terwijl we onderweg vaak balen als andere campers op een mooie plek (te dicht) bij ons komen staan, is het wel bijzonder dat we de situatie hier nogal laconiek ondergaan. Zelfs mij laat het vrij koud, terwijl ik heel veel last kan hebben van te weinig privacy. Het zal wel een combinatie zijn van verschillende zaken, o.a. dat je er zelf voor hebt gekozen en, dat moet wel gezegd, de mensen lijken hier veel minder op elkaar te letten of nieuwsgierig te zijn dan wanneer je in het wild staat. Ook hier zijn verschillen: sommigen gaan buiten op hun stoelen zitten, anderen houden ramen en deuren dicht en komen de camper niet uit. 

Menu van de dag: restje pasta van gisteren. Roerbakgroente van de Rema1000, knoflook en sojasaus. Omelet. 

Morgen eerst 10 minuten lopen naar de opstapplaats van de….tram? Daarna 20 minuten rijden naar de oude stad. 

Jullie gaan ervan horen.