Donderdag 12 mei 2022

We gaan weer en we weten ook al waarheen. In grote lijnen dan.
Waar we vóór de pop-up actie van Poetin nog droomden van Georgië of de noordkust van Siberië,  hebben we daarna onze ambities bijgesteld.

Eén grote lijn loopt in elk geval langs de kusten van Kroatië, Montenegro en Albanië, waarschijnlijk  tot in Griekenland. Naar Scandinavië wilde vooral ík niet omdat ik het warm wil hebben, voor mijn gevoel is het al een half jaar (te) koud. Plus dat daar geen lekker warme bosbranden zijn zoals in Siberië. 

In ons werkende leven, in 2006, hebben we die huidige route al eens gereden, alleen veel beelden daarvan zijn in de loop der jaren verdwenen of vervaagd. Dat we de kust van Kroatië en een paar eilanden die we bezochten heel mooi vonden, is blijven hangen. Alsmede de moeite die het kostte om onze leaseauto de Albanese grens over te krijgen; van te voren niet aan gedacht dat die natuurlijk niet op mijn naam stond, maar op die van de werkgever. De douanier was onvermurwbaar. Pas na een paar goede woorden van een voorbijganger en voorál na een donatie van €40,- tussen de blaadjes van een paspoort werden we Albanië binnengestempeld. 

Een tweede hoogtepunt van ons verblijf in dit land was een overnachting in de voormalige jachthut van de schoonzoon van Mussolini (Conti Ciano), in de buurt van Lezhë. Een afgelegen, primitief ‘hotel’ van boomstammen, waar twee erg leuke jongemannen er alles aan deden om onze aandacht af te leiden van de vele gebreken in het onderkomen. Met groot succes, onder meer door heerlijk voor ons te koken. Op internet zie ik dat jachthotel Hotel i Gjuetisë, zoals het nog steeds heet, in 2019 een spectaculaire renovatie heeft ondergaan en nu voor ons onherkenbaar is.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De bestemmingen van deze reis zijn dus niet onze eerste keuze in de zin van ‘wat zouden we dáár nog eens graag naar toe gaan!’ Wat zeker meespeelt, is de situatie in de Oekraïne. Mocht het er uit de hand lopen, voor zover het dat al niet doet, zijn we betrekkelijk snel thuis. Zoiets. Uitgebreid hebben we het er niet over gehad. Bovendien hebben de Balkanlanden ons nooit echt aangetrokken of nieuwsgierig gemaakt, hoewel dat de laatste tijd wat is veranderd. Op mijn e-reader staan veel boeken en schrijvers die ik niet ken en vaak kies ik er lukraak eentje uit. Enkele weken geleden was dat toevallig het boek ‘Herkomst’ door Sasa Stanisic. (Ik merk nu dat ook mijn iPad niet bekend is met de Balkan: er is geen letter s met een accent voorhanden.)  

In het begin vond ik het verhaal verwarrend, maar naarmate ik vorderde, ging het me meer boeien en raakte ik mogelijk ook gewend aan de aparte schrijfstijl. De roman gaat o.a. over de vlucht uit Bosnië naar Duitsland van de schrijver en zijn ouders in 1992. Uiteindelijk werd ik heel benieuwd naar de plaatsen Oskorusa, Visegrad en Rogatica, die veel worden genoemd. Of we er naar toe zullen gaan? Gerda is wat geschrokken omdat ze op internet leest dat er ‘overal’ nog landmijnen liggen, maar wie weet kunnen we een deal maken: ik mag die plaatsen bezoeken en zij mag naar een natuurpark waar 270(!) soorten vogels leven.

Ineens popt er bij Gerda ook wat up: een paar vroege herinneringen aan een skivakantie in het voormalige Joegoslavië. ‘s Avonds in een kleine berghut werd ze verrast door een Joegoslavisch gezelschap dat prachtige liederen zong. Natuurlijk moesten na elk lied de kelen worden gesmeerd, waartoe het koor zichzelf plus de andere gasten trakteerde op een glas slibowitz. Ik zeg ‘glas’ omdat het hier ging om limonadeglazen. Om niet straalbezopen te worden, hebben Gerda en haar vriendin vanaf een bepaald moment de drank in de dichtbijstaande plantenbak gegooid.
Ook tijdens het skiën hoefde niemand afkickverschijnselen te krijgen; bovenaan de skilift stond een houten hokje, waar een mevrouw tegen betaling van een kwartje een pollepel warme slibowitz met bruine suiker in je glas liet lopen.

Tot slot heb ik ook voor jullie wat waarschuwingen: 

1. Het waterpeil van het IJsselmeer gaat met 2 cm. verhoogd worden. IJburgers en andere omwonenden opgelet! 
2. Ruim vóór 2027 zal de 1,5° opwarming van de aarde al een feit zijn. Niet (teveel) barbecueën dus. 
3. Geen rauwe kip wassen. Levensgevaarlijk! 

Wanneer we vertrekken? Waarschijnlijk a.s. zaterdag. Tot later!