Woensdag 8 november 2023

Een bijzondere dag, in meerdere opzichten: Kick zou vandaag Nederlands kampioen Golfsurfen kunnen worden, zijn broer wordt 21 en de lucht is wolkeloos. Bovendien komt de mooie buurman ons met z’n racefiets aan de hand een goede morgen en een mooie dag wensen. Gerda denkt dat hij ‘in de Heer’ is. Ze heeft een levendige fantasie. 

Volgens afspraak ruimen we alleen het bed op, vlug wassen en aankleden en dan regelrecht naar de parkeerplaats bij het surfstrand: Plages des Bourdaines, 9 uur. We zijn de eersten, maar kort na onze aankomst begint het vol te lopen met ook veel Nederlandse auto’s. Terwijl Gerda is gaan kijken bij welk surfgebouwtje we eventueel moeten zijn, stopt er tegenover ons een Renaultbusje met geel kenteken, waar o.a. Kick uitstapt! Omdat wij elkaar knuffelen, komt iedereen naar mij toe met de woorden ‘o, bent u de oma van Kick?’ Even later sluit ook de echte oma hem in de armen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gisteren zagen we onszelf al uren op het strand staan in storm en regen, maar dat wordt een bankje op het duin en 18°. Een onverwachte en heel leuke bijvangst daar, is het feit dat we midden in de vogeltrek staan; over de hele dag genomen, zijn er duizenden vogels, meest kleine, met tegenwind aan ons voorbijgetrokken. Gerda herkent in elk geval kneuen, puttertjes en kwikstaarten. De rest valt in de categorie kbv oftewel klein bruin vogeltje. Op mij maken 14 zilverreigers de meeste indruk. Ze vliegen allemaal op exact dezelfde hoogte in een rij, met exact dezelfde onderlinge afstanden en dat op een relaxte en tegelijkertijd statige manier. Fascinerend. 

En dat nadat Gerda zei dat ze vannacht een uil heeft horen roepen en ik, toen Gerda nog sliep, de groene specht hoorde lachen. Althans dat dacht ik, maar om haar niet wakker te maken, is deze waarneming niet gecheckt. 

Ik wil graag de zilverreigers tot vogels van de dag benoemen, omdat ze zo voornaam voorbijvlogen. Voor mij hebben ze de vogeltrek, die o.a. plaatsvindt om dat er overleefd moet worden, tot kunst verheven. Ik zal dit beeld altijd bij me houden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Terug naar de NK Surftour. Gisteren was er sprake van dat Kick mogelijk al om half 10 zou moeten surfen, maar het kon ook half 11 worden of 11 uur. We hoorden zelfs de optie voorbijkomen dat het zou worden afgelast vandaag. Het wordt half één en uiteindelijk zelfs half 2. Dus we kunnen nog even terug naar de bus om koffie te drinken. 

Korte uitleg: de wedstrijden zijn ingedeeld in diverse categorieën: man/vrouw, en leeftijdsgroepen. Per categorie zijn er 4 deelnemers overgebleven uit de voorrondes. Elke groep van 4 surft 3 ‘heats’  (duels) van elk 25 minuten, als ik het goed heb onthouden. Alleen na de tweede heat krijg je per groep 2 finales: de nummers 3 en 4 strijden samen (de B-finale) en de nummers 1 en 2 ook, in de A-finale. Ja? Duidelijk? ;)) 

In zijn eerste heat wordt Kick één en in zijn tweede heat wordt hij nr. 2. Dit betekent dat hij in de A-finale komt samen met zijn maatje, die uiteraard als tweede uit de heats is gekomen. 

Even een sprong in de tijd: het wordt 5 uur als Kick en zijn surfvriend Tigo aan de A-finale kunnen beginnen. 

Tussendoor hebben Ger en ik tijd om weer naar de auto te lopen om wat te eten en vooral ook even te zitten. Sinds Kick begon aan de wedstrijden staan we op het strand omdat we dan gewoon bij hem kunnen zijn als dat leuk of nodig is. Gerda zorgt met grote koeken voor zijn suikergehalte en hij zegt tegen ons dat hij het zo fijn vindt dat we er zijn. Intussen is de wind wat aangewakkerd en er komen wolken. De meteo voorspelt regen aan het einde van de middag. 

Wat ons als buitenstaanders opvalt aan dit kleinschalige evenement is de losse manier waarop het georganiseerd lijkt en vooral de manier waarop de deelnemers onderling en met hun begeleiders omgaan. Het ziet er heel ontspannen uit, er wordt veel aangeraakt, armen om elkaar heen, omhelzingen, kortom we krijgen het gevoel dat het hier om een hechte groep gaat, die elkaar wat gunt. Ook de ouders die zijn meegekomen, kijken naar elkaar en elkaars kinderen om. Zo bekommert de moeder van Tigo, die ik hierboven noemde, zich ook om Kick en dat voelt heel prettig. 

En dan DE finale-A. Ik zal jullie niet langer in spanning laten: Kick is the champion, my friends! He kept on fighting till the end! Ik begrijp dat hij en Tigo erg aan elkaar zijn gewaagd en deze keer wint Kick. We zien hoe moeilijk het is voor Tigo, maar wat gedraagt hij zich lief en sportief! Daar kunnen heel veel volwassen sportmensen die we regelmatig in het nieuws zien een voorbeeld aan nemen!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kick wordt al in zee besprongen door andere surfers, op het board gehesen en met zoveel warmte omringd dat de tranen je, behalve om het succes van Kick, ook daarvan in de ogen springen. 

Na een kort interview rennen Kick en z’n vrienden wederom zee in om nu even ‘alle spanning eruit te surfen!’ Wij nemen afscheid, de surfers blijven nog tot zondag hier trainen. Hoe naar kan je ‘t hebben? 

Gerda stelde voor om vandaag uit eten te gaan, maar nu de duisternis het einde van deze bijzondere dag aankondigt, willen we eigenlijk rust en ons gewone camperritueel. Heerlijk! Uit eten kan altijd nog. We rijden naar dezelfde plaats van afgelopen nacht, de camper van de mooie buurman, zien we onderweg op een ander terrein staan. 

Het loopt nu tegen tienen en het regent nog steeds niet. Het zal morgen toch weer niet zonnig zijn?
In ons hart wel.