Dinsdag 6 juni 2017

Hoe kan je je vergissen. Deze idyllische plek verandert na middernacht in de hel. Eerst hebben we veel overlast van harde muziek in één of andere feesttent. Als die ophoudt, arriveert het uitschot van deze plaats en/of omstreken, in het park waar wij staan.
Hun auto’s worden ongeveer naast ons geparkeerd, er wordt zo hard mogelijk met portieren geslagen en meer geschreeuwd dan gepraat. Alle geluiden die ze produceren klinken agressief, zelfs de manier waarop ze met elkaar ‘praten’. Toppunt is een man die een vrouw helemaal voor rotte vis uitmaakt. Wat een ellende. We schatten dat het hier om twintigers gaat. Duidelijk is ook dat ze ons last willen bezorgen, door o.a. met gierende brommers tussen onze auto’s door te razen, te claxonneren etc.
Daarbij komt een zenuwenpil van een hond, die uren aan een stuk blaft.
Vanaf ongeveer half drie wordt het rustig. Gerda heeft 2 uur geslapen, van 11 tot één. Ik val gelukkig in slaap nadat ze zijn vertrokken.

De ochtendstond heeft nog wat goud in de mond in de vorm van een echtpaar grote bonte specht. Vogel van de dag.
Voorts lopen er al vroeg heel wat mensen om ons heen, meer vrouwen dan mannen. Hoewel niet echt om óns heen, maar om een gedenknaald, die achter ons staat. Dat rondje is uiterst populair. Ik denk dat de huisarts de patiënten hier aanbeveelt om een aantal keren om het momument heen te lopen, afhankelijk van kwaal, leeftijd etc.

’t Is een warme dag: om en nabij de 30 graden. Onze route gaat via Belgrado naar Zagreb. De weg en het landschap zijn uiterst saai; oninteressant plat.

Donau

Weer alleen

En ken je van die tankstations met WiFi, waar ze je eerst de consumpties laten bestellen en betalen en dan pas zeggen dat er problemen met de verbinding zijn? Wij wel. En ik weet ook een paar zeer passende strafmaatregelen voor dit soort gedrag.

Zagreb halen we net niet. Het is mooi geweest. Aan de rand van het dorp Popovaca vinden we een paar prima parkeerplekken met uitzicht op het land en een aardige rij-instructeur die steeds langskomt met andere leerlingen. Hopen dat de hel niet losbreekt.

Trouwens…morgenochtend vroeg (hoopt hij!) vertrekt Wim. Alleen. Hij wil per se donderdag a.s. in Leiden zijn. Moet kunnen: het is nog ongeveer 1400 km. Ook voor ons. Alleen wij hebben niet zo’n zin om te haasten en of we nou donderdag of vrijdag thuis komen, vinden we niet echt belangrijk.