Er zijn van die dagen….

Zondag 24 oktober 2021

Wolkeloos en koud is het. We hebben nu beneden geslapen, heerlijk warm èn de kachel doet het meteen. 

Sinds we hier staan hebben we geen mens en/of voertuig gezien. Mogelijk strekt de rust van het klooster zich uit tot over deze parkeerplaats. Voor zover het rustig is in een klooster. Dat denken we misschien, in elk geval dat imago hebben kloosters, maar weet jij wat voor een zooitje het daar is? 

Dit klooster is parador geworden, hoewel je het nog steeds kan bezoeken.

Na het ontbijt zet ik het verhaal op het blog en Gerda gaat kijken bij het viswater naast het klooster.  Ze is snel terug; veel bijzonders was er niet te zien.

Vandaag kiezen we een route in zuidwestelijke richting tot Tortosa. Daar willen we de A7 op tot onder Valencia om dan weer via binnenwegen de reis voort te zetten. De achterliggende reden hiervoor is dat we dit stuk binnenland al eens eerder hebben gereden en bekeken.

Onderweg zien we eindeloze oppervlaktes met zonnepanelen aan beide kanten van de weg. Het doet denken aan heel lang geleden, toen windmolens in ons land nog zeldzaam waren (en nu dan?) en we in Noord-Spanje berghellingen zagen die volledig met windmolens waren beplant. Wij vonden het een heel apart en ook leuk gezicht. 

Ik heb er vaak moeite mee dat veel mensen in Nederland zo moeilijk over die molens doen; ze maken lawaai, bederven het landschap enzovoort. Daarbij vraag ik me altijd af wat de aarde nou méér bederft: fossiele brandstof of wind- en zonne-energie. Wie weet worden over 200 jaar de windmolens net zo in ere gehouden als bijvoorbeeld nu de ouderwetse korenmolens. 

Hoewel er nog steeds geen wolk te bekennen valt, is het om 12:00uur nog maar 11°C. 

Het landschap bestaat uit rotsige heuvels met veel naaldbomen erop en op de vlakkere stukken olijfboomgaarden of onduidelijke begroeiing. Veel van hetzelfde.

Zo worden wij steeds begroet!

We kijken ook uit naar een supermercado want we hebben nogal wat boodschappen nodig. Langs de weg door Caspe staan we ineens voor een Día die open is. Ik denk pak ‘m beet en omdat we naast een parkeerplaats staan, zeg ik: “We kunnen hier parkeren”. 

Gerda, die rijdt, is met het verkeer bezig en denkt we komen er nog wel één tegen. Ik dring niet aan om terug te keren, dus…afwachten of we daarvoor gestraft zullen worden. Jawel hoor! Alle winkels in alle plaatsen zijn dicht en als we aan iemand vragen of er ergens een supermarkt open is, krijgen we steeds hetzelfde antwoord: “Domingo cerrado”! Allemachtig het lijkt de bijbelbelt wel. Straks moeten we nog op jacht en ook wilde planten verzamelen bij wijze van groente.

Onze laatste hoop is gevestigd op winkels bij de tankstations langs de A7. Tevergeefs, ze hebben er alleen water, melk en chips, maar toch. Als er nu eens ergens groente te koop is dan kan ik vanavond in elk geval koken. Je snapt, dat kan je wel schudden, zelfs niks in blik. Tegen beter weten in blijf ik het vragen, maar iedereen vertelt hetzelfde verhaal: alles is overal gesloten. 

Intussen begint Gerda na te denken over het maken van een schwalbe naar de kust. Daar zijn meer restaurantjes dan in het binnenland en wie weet zijn daar wel winkels open i.v.m. meer toeristen. Zelfs het C-woord valt….camping! Brrrr…

“Bijvoorbeeld Peñíscola”, zegt ze. What’s in a name! Op een oude kaart ziet ze dat we daar jaren geleden ook eens hebben overnacht. Ze weet zelfs nog dat we daar zomaar in een zijstraat van de boulevard stonden. Ik heb er geen enkele actieve herinnering meer aan. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin om naar die toeristische plekken te gaan. Ik zie al precies voor me hoe het eruit ziet. De trieste boulevards met lelijke appartementengebouwen en dezelfde horecatentjes die je overal aan de kust ziet. 

We nemen de afslag, wat moet je anders en mijn voorspelling m.b.t. de bebouwing klopt. Ook het strand is troosteloos. Om met Gerda te spreken: “Ik zou hier niet graag meer een dag op het strand zitten”. Even leef ik op van een bord ‘Frutas y Verduras’ met pijl, maar de buurman brengt mij het trieste bericht dat die winkel al lang is opgeheven. 

Top van de ellende zijn een paar toeristentreintjes. Die beschilderen ze niet voor niks met zulke schreeuwende kleuren; ze hopen dat mensen daardoor gaan denken dat het een feest is om erin rond te rijden. En als het bij de ouders niet werkt dan trappen de kinderen er wel in. Onthoud het goed: als je ergens zulke treintjes ziet staan: wegwezen! 

We rijden de boulevards langs en zien borden ‘camping’ die we vooralsnog negeren. Toevallig komen we terecht bij een parkeerterrein voor campers. € 8,40 per nacht en alléén parkeren en slapen. Geen stoelen buiten zetten of meer van dat soort fratsen. De drie W’s zijn er; WC, WiFi,  water plus een aardige vrouw. Het moet maar.

Daar sta je dan.

De Rattenkoning

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daar staan we dan tussen de flatgebouwen, waarvan er veel leeg lijken te staan, samen met grote, witte campers. Je kent ze wel.. of niet. In het laatste geval: houen zo! 

Terwijl ik schrijf, gaat Gerda zeewater over haar voeten laten spoelen en hopelijk een leuk restaurantje ontdekken, al heb ik daar weinig moed op. Ik herinner me ook hoe laat de restaurants in Spanje ‘s avonds opengaan. Negen uur is normaal en later komt ook voor. Of zou dat intussen veranderd zijn? 

Hier hanteren ze toeristentijden. We eten Italiaans vlakbij op de hoek van de boulevard in La Golosona. Gefrituurde inktvisjes, gemengde sla en tagliatelle putanesca. Vergezeld door een tempranillo met de naam Rattenkoning. Smaakt heerlijk allemaal en toch erg fijn om niet te hoeven koken vanavond. 

Het wordt wat frisser en we hebben zin om thuis lekker thee te drinken met de kachel aan. Het is hetzelfde verhaal als gisteren; ‘s ochtends doet de kachel het, ‘s avonds niet. Tot Ger op het idee komt dat we hem op een hogere stand moeten zetten omdat het bij het opstaan veel kouder in de bus is dan ‘s avonds. Ze heeft gelijk. Na de stand te hebben verhoogd van 5 naar 8 is het probleem opgelost.

Medische update: mijn speekselklier houdt zich rustig.

 

 

 

6 thoughts on “Er zijn van die dagen….

  1. Jullie route richting zuidwest verbaasde me enigszins. Maar k hou er wel van om verrast te worden. Zo ook de geniale oplossing van Gerda voor de “storing” aan de kachel 😂. Heerlijk ook je jullie ongemakjes onderweg beschrijft. Maar ben blij dat de klieren je met rust laten.
    buen viaje

    • Ha Gerard, dank je wel! Ik snap het van die route, maar dat komt omdat we niet een strakke route hebben gepland, zo van…in de kortst mogelijke tijd naar Andalusië. We dachten we zien wel….

  2. Hoi Riet!
    Gelukkig is je speekselklier snel rustig geworden. Maar als je weer fruit kunt kopen, blijf dan toch maar met regelmaat op een stukje limoen/citroen zuigen en wrijf daarna een paar keer stevig over de klier vanaf je oor naar je kaakrand. Bij mij speelt die klier ook regelmatig op. Meestal is het gruis dat de afvoergangetjes blokkeert.
    Groet! 😊

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*
Website