Zaterdag 25 november 2023

Ik weet dat het vervelend wordt; -2° vanochtend. Prima geslapen, geen drukteschoppers, behalve één of andere gestoorde, die met meer gasgeloei en geknal dan Verstappen door de wijk scheurde. Maar toen waren we nog wakker. 

Vanochtend zien we in de wolkeloze lucht een vlucht wouwen, zeker tien. Waarschijnlijk rode denkt Ger, omdat ze een diepe vorkstaart hebben en een lichte onderkant. 

Om 8 uur krijgen we al een app van onze vrienden, dat ze weer op weg zijn en rond 17:00 uur bij hun huis denken aan te komen. Wij moeten nog ongeveer 260 kilometers rijden, geen stress dus, hoewel bochtige binnenwegen niet echt opschieten qua gemiddelde snelheid, en wij vaak pas rond het middaguur op pad gaan. 

Intussen denken we na over wat we als verrassing of kado, voor hen mee willen nemen. Hoe je er ook over mag denken, het is niet niks om aan een project te beginnen, zoals zij dat nu doen. Daarbij komt dat wij ons heel welkom voelen, terwijl zij dagen achter de rug hebben van inpakken, sjouwen, nadenken, twee dagen autorijden en nu een week ingaan van hard werken. 

In de Carrefour Contact verkopen ze champagne, dat ons een heel passend drankje lijkt om niet alleen de avond mee te vieren, maar ook deze stap in hun leven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verder richting Tulle. Tijdens de lunch in Beynat krijgen we een app dat zij nog ongeveer anderhalf uur onderweg zullen zijn. We kregen eerder een link met hun precieze adres en als we die openen, zien we dat wij nog ongeveer 2 uur en een kwartier voor de boeg hebben. Dat is mooi, zo hebben zij de tijd om even ongestoord te arriveren. 

Onderweg zie ik een vogel met gele poten, die eruit ziet als een buizerd. En, zo vind ik, als je eruit ziet als een buizerd, dan ben je ook één. Vraag me niet welk type; vogel van de dag. Ze zijn dun gezaaid de vogels, dus we mogen niet al te kieskeurig zijn. 

Bij Brives-la-Gaillarde gaan we met 9° de A20 op richting Limoges, nog steeds zonder wolken. De aanlooproute naar hun nieuwe aanwinst is mooi, zeker ook het stadje Confolence waar we de rivier de Vienne oversteken en hebben zicht op een oude brug. In een paar andere dorpen staan Romaanse kerken, waarin ik best een kijkje zou willen nemen! 

Om ongeveer 17:00uur slaan we de laatste bocht om, waar onze vriendin op ons staat te wachten, ze kon ons zien aankomen, bleek later. Goed, nog één bochtje dan, om door het openstaande ijzeren hek hun zonbeschenen binnenplaats op te rijden en onze plek in te nemen op de witte steentjes. Behalve wij, is er nog iets anders dat zijn of haar plaats inneemt daar: een grote, prachtig gevormde boom met perfect ronde kruin, die met zijn afgevallen bladeren een even perfecte cirkel maakt op de grond.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We krijgen een hartelijk welkom en als even later de broer en schoonzus van onze vrienden aankomen, die ook een hele week blijven om te helpen, schuimen de glazen nog net niet over de rand. 

Menu van de dag: spaghetti met een heerlijke gehakt- en groentesaus, uiteraard gemalen kaas en een schaal lekkere gemengde sla. Kaas na. Hoe naar wil je’t hebben? 

Na de maaltijd krijgen we een rondleiding door de verschillende aaneengeschakelde gîtes, het zijn er drie(!) waarvan sommige kamers nog originele details hebben of dingen zoals lampen, die de vorige bewoners hebben overgedragen. De rest van de bezichtiging, zolders en buitenboel, volgt morgen; het is te koud buiten en donker uiteraard. 

Na een warme avond komen we thuis in een erg koude bus, dus voor we gaan slapen nog even de verwarming aan op 9. Heerlijk! 

En we hopen de kerkuilen te horen, nog liever ook te zien, die onze vrienden hier bij een eerder bezoek op de elektriciteitspalen hadden zien zitten.