Zaterdag 4 mei 2024
Hoera het is droog gebleven en het is koud. We voelen het zelfs terwijl we onder ons dikke dekbed liggen. Vooral Gerda, die direct tegen de zijkant van de auto ligt, bij mij zitten er nog kastjes tussen. “Even de kachel aanzetten”, zegt Ger, “en dan kom ik nog lekker in bed tot het huis wat is opgewarmd”. Toch gaat ze er een tweede keer uit, want het zou kunnen dat de standkachel, in navolging van de pomp, ook niet echt te vertrouwen is. Hij doet het eigenlijk alleen goed op de hoogste stand en soms, zoals nu, moet je hem voor de tweede keer opstarten, wil hij zich met veel geblaas herinneren waarvoor hij op aarde is.
Genoeg vroege vogelgeluiden, waaronder die van de koolmees, tjiftjaf en de groene specht. Het zijn de enige vogels die we aan hun zang herkennen. Verder valt er niet veel te beleven, een rondscharrelende man met een tasje waarin hij statiegeldflessen verzamelt, denkt Ger. Zou kunnen, want hij stond heel lang te kijken naar een plastic fles die we in een lege bak hadden gegooid. “Hij neemt hem niet mee, omdat het een Nederlandse fles is”, zegt Ger, die zulke dingen altijd direct doorheeft 😉
Vóór we de A3 weer opzoeken, stoppen we bij de REWE voor wat boodschappen. Nooit van gehoord, maar prima supermarkt, ik ben fan, hoewel…honderden soorten wijn, maar geen bier voor Gerda, gewoon niet. Van de uitgebreide uitleg van een medewerkster, waar het bier dan wèl is, snap ik niks. Laat maar. Bij het parkeerterrein staat een aspergeboer met zijn oogst, die er zo mooi uitziet (de oogst dan hè) dat we er niet onverschillig aan voorbij kunnen gaan.
En dan draaien we met wat voorzichtig zonlicht de snelweg op. Het record van gisteren (144 km.) gaan we zeker breken. We rijden door een mooi heuvellandschap met veel jong groen, brembermen en fel geel koolzaad, terwijl de zon zichzelf hoe langer hoe serieuzer neemt.
Bij Regensburg is het nog steeds droog, de ongevaarlijke witte wolken verliezen de strijd en het wordt 19°.
We groeten Deggendorf, waar we ooit op weg naar de wintersport vanwege de gladheid strandden in een heerlijk hotel, steken 3 of 4 keer de Donau over en stoppen om een vignet voor Oostenrijk te kopen, dat we vergeten op de ruit te plakken.
We gaan wat later dan de afgelopen dagen naar een slaapplek zoeken en kunnen onze draai niet zo vinden met Park4night. Maar goed, je moet wat en zo komen we terecht in Pocking. Dat verklaart de titel van dit verhaal, hoewel die verder nergens op slaat. Ik bedoel, we kennen niks van deze plaats. Ik kon het alleen niet laten om deze te kiezen…..
Er is een soort waterplas hier met allerlei vermaak, zodat er ook parkeerplekken zijn. Daarvan hebben we, hopelijk, de meest rustige uitgezocht. Auto’s hoger dan 2.10meter kunnen er niet op, dat is mooi, maar wie weet zijn dit plekken waar de jeugd zich tot in de kleine uurtjes op- en ons wakker houdt!
Gerda is toch bang dat we te krap in het brood zitten en loopt naar de Lidl, die niet ver weg is. Wedden dat ze terugkomt met bier? Haha!…terwijl ik dit schrijf, legt ze een groot blik Franziskaner Weissbier naast me neer!
Toch heeft ze nog een echte verrassing: vrouwtje zwartkop, vogel van de dag.
Het menu van de dag wordt: roerbak paprika en courgette, beetje pasta met Parmezaanse kaas en gerookte zalm.
Het aantal kilometers van gisteren is ruimschoots overtroffen met een stand van 423.
Spannender was het niet vandaag. Morgen beter! Of…..vannacht?
Nou dames, wie weet hoe spannend het de komende weken wordt. Juich nog maar niet te vroeg.
Mijn campertje is ook weer klaar, maar ja eerst wacht er nog een andere (ziekenhuis) klus. Pas daarna kan ook ik weer weg…
Ja Carry, in elk geval hou je er altijd een mooi verhaal aan over! Fijn hè dat je bus het weer doet, dat wordt ongetwijfeld toch genieten al is het wat later dan gepland.