Vrijdag 28 oktober 2016

Zwaaien naar de buurvrouw, die haar drie kinderen naar school brengt. Ze lacht ons breeduit toe, waaruit we concluderen dat ons verblijf bij haar in de buurt achteraf is goedgekeurd. Zij gaat iets later zelf ook weg, na de hond te hebben vastgelegd aan één van de bomen in de boomgaard.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In Formia is het zo walgelijk druk, dat we het internetten uitstellen tot in Gaeta. En dat is maar goed ook! Wat een mooi stadje is dat. Het ligt aan een prachtige wijde baai, met grijze, kale bergen op de achtergrond. Er staat een stevige wind, de groene zee heeft schuimkoppen, het is 22 graden Celcius. La dolce vita.
Het eerste wat we zien als we parkeren om te lunchen, is een camper waar een man en vrouw wat stressig omheen lopen. Ah, ze hebben de camper met de luifelbalk klemgereden tegen een verkeersbord. Hoe nu de camper vrij te krijgen zonder dat er nog meer krassen op komen? De man gaat achter het stuur zitten en probeert van het bord weg te sturen, terwijl de vrouw op de stoep aan de paal staat te rukken (excuses voor het taalgebruik) in de hoop dat ze daarmee het verkeersbord kan lostrekken van de auto. Dat lukt niet en op de vraag of we misschien kunnen helpen, komt weinig respons. Dan niet. Bij zijn volgende poging, vouwt hij het verkeersbord zo’n beetje dubbel.

 

 

 

 

 

 

 

 

Je kan zien, o.a. aan winkels en horeca, dat het toeristisch is, echter op geen enkele manier storend. Er zijn prachtige kerken. Straten, huizen, de zeekant, het ziet er allemaal even aantrekkelijk uit. We kiezen één van de kerken uit om naar toe te gaan. Het kost wat moeite om de juiste weg naar boven te vinden, maar ….. dan heb je nog niks. Want de kerk is niet alleen dicht, je kan niet eens bij de ingang komen omdat alles hermetisch is afgesloten met hoge hekken.
Maria heeft compassie met ons; we krijgen een wonder te zien in de vorm van een vis, maat flinke makreel, die staande op z’n staart op de boulevard af komt ‘gezwommen’. Heel apart!
Verder varen er een paar grote moderne sleepboten rond; het stadje heeft een haven. En last but not least: er ligt een vrij groot Amerikaans oorlogsschip voor anker.
Gaeta, onthoud die naam!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verder naar Sperlonga, ook alweer zo’n leuke plaats. Goed stuk kust is dit.
Qua verkeer blijft het Italië. Ineens staan we onderweg voor een rood stoplicht. Geen idee waarom. Zo te zien, is er niks aan de hand. En maar wachten, tot je denkt ‘zal ik maar gewoon doorrijden’?
Daarover zijn we nog in gesprek als er plotsklaps een man in draf komt aanlopen, het complete stoplicht optilt en aan de kant schuift, om het daarna handmatig op groen te zetten.
Verder zwijg ik over het verkeer. Wat we hier dagelijks meemaken, daar lusten de honden in Nederland geen brood van. Waar ze verder meesters in zijn, is iets moeilijk maken wat ook makkelijk kan, verkeerstechnisch gesproken in elk geval. Ik heb het over ‘oplossingen’ en ‘aanwijzingen’ bij kruisingen, afslagen, knooppunten etc.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij San Felice Circeo is het genoeg voor vandaag en waar kan je trip beter eindigen dan bij een haven?
Terwijl we een rondje langs de vissersboten doen, zien we dat er uit een bestelbusje tientallen platte kartonnen dozen in een vissersboot worden geladen. Dat is kostje voor Ger:
“Riet, dat is toch gek? Wat moet daar nou in zitten? Dit is geen zuivere koffie volgens mij, misschien zitten er wel kalashnikovs in”.
Bij de volgende visser hoef je je niks af te vragen, die heeft bakken vol octopussen; elk dier zit in een eigen netje. Ze leven nog en in de bak, die vol water zit, klost het van hun pogingen om vrij te komen.
Behalve vissersboten, liggen er een paar opvallende miljoenenkruisers en andere plezierboten.

Waarschijnlijk is er 24-uurs bewaking, want in een hokje brandt licht en af en toe loopt er een man rond, die mensen aanspreekt op een manier dat je denkt ‘die heeft hier wat te vertellen’.
Naar ons kijkt hij niet op of om, terwijl we met het dak open staan, zodat hij kan begrijpen dat we hier vannacht willen blijven. Des te beter.

Menu van de dag: restje gehakt en boontjes van gisteren (wie wat bewaart, die heeft wat), couscous met de gebruikelijke ingrediënten, gekookte wortelen met gefruite ui. Hoe fusion kan het zijn?

Vogels: te laf om zich te laten zien.