Dinsdag 7 mei 2024

Positief begin: steeds als ik wil navigeren met mijn telefoon, die dan verbonden is met het dashboardscherm, valt, zodra ik op ‘starten’ tik, het beeld op mijn telefoon weg en in plaats daarvan krijg ik alleen de routebeschrijving te zien. Daarom navigeren we steeds met Gerda’s telefoon. Ik baal er wel van, wat een gezeik. 

Het menu van gisteren was ik vergeten: gestoomde makreel, roerbak witte kool en rode paprika met sojasaus. We reden 385km. 

De twee honden van de overburen zijn wel zó relaxt! De ene is twee keer onze kant op gekomen en bleef dan op een meter of drie van de auto zitten of liggen. Wij negeren hem of haar en na een tijdje sukkelt hij/zij weer terug. Voor de andere zijn we niet interessant genoeg, houden zo. We hebben nog niet één blaf gehoord. 

Heerlijk geslapen, de zon schijnt alweer op het paneel, het is 19° en de vuilnisauto komt eraan. Vlug gaat Gerda er met ons afval naar toe; de overbuurvrouw staat haar al te wenken. Verder laten die mensen ons totaal met rust, ze zoeken als ze buiten zijn niet eens contact door middel van zwaaien, groeten of zo. 

Voor we vertrekken, maken we samen een rondje over de rivierdijk. Gerda was eerder al alleen op pad geweest. In het water langs de oever hebben een paar vissers, denk ik, een vissershuisje liggen, tja hoe moet ik het anders noemen. Ik kan me voorstellen dat ze daar genieten. En het is ook leuk om van boven af te bekijken hoe wij hier staan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na een kop koffie in de schaduw van de grote bomen naast ons, vertrekken we richting Servië. Hoewel….na een verwarrende afslag komen we erachter dat we terug aan het rijden zijn richting Zagreb! Gerda moet dusdanig balen dat het een wonder is dat ze de auto op de weg houdt, want ‘worst case scenario’! Hoe ver zullen we wel niet moeten rijden voor de eerste afslag…we hoeven vandaag geen boodschappen te doen en dan dit!!…etc. Gelukkig valt het mee: een tolbedrag van  €1,10 gevolgd door een illegale draai en we zijn op weg naar Beograd. Na de eerste klaprozen, die welig tussen het graan bloeien, is ze helemaal hersteld.

Het eerste tankstation, waar we stoppen, heeft problemen met internet, dus cash betalen. Doen we niet. De tweede poging is bij station INA, waar ik eerder, al langsrijdend, opvallend lage prijzen zag staan, voor wat het waard is. Nou…het klopt: twee soorten Diesel, respectievelijk €1,41 en €1,91 per liter. Aangezien we met AdBlue rijden, gaan we voor de goedkoopste, maar als Gerda de slang ter hand neemt, verschijnt het hoogste tarief op de pomp, balen. Oorzaak: het wordt niet duidelijk genoeg gemaakt welke diesel welke prijs heeft, door middel van verschil in logo of zo. Terwijl Ger gaat betalen, zie ik om me heen de ene automobilist na de andere hetzelfde overkomen en allemaal balen ze als een stekker(auto?). Ik denk dat je vóór je tankt naar de kassa moet gaan om te vragen bij welk nummer pomp de lage prijs wordt gehanteerd. INA naait voortaan maar iemand anders, ons ziet ze niet meer.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na een poosje in de ‘EU-rij’ te hebben gestaan bij de grens, rijden we om een uur of één Servië binnen. De passage langs 2 douaneposten duurt ruim een half uur en blijft bij een routineuze paspoortcontrole. 

Achter ons en aan onze rechterkant hangen serieuze buien, waar we dan wel vandaan lijken te rijden. Het landschap vinden we heel saai, wat we ons herinneren van vorige reizen, zo ook voor Bulgarije. Dit met de relativering dat we deze landen alleen op doorreis hebben gezien vanaf de snelweg. 

Ineens ontdekt Gerda dat ze een paar KPN-waarschuwingen heeft gekregen i.v.m. roaming. Het laatste bericht geeft aan dat het haar nu €60,- heeft gekost en ze is afgesloten. Ik schakel roaming ook uit en de hoop is nu gevestigd op de mobiele databundel die ik heb van de KPN. Misschien kunnen we daar nog wat mee. Nee dus. Servië is niet (echt) Europa. We hebben het thuis wat onderschat: niet serieus gekeken hoe lang we door dit land moesten rijden en of ze wel lid zijn van de EU…etc.

De boodschap is in elk geval, dat we bij het zoeken naar een slaapplaats niet te ingewikkeld moeten doen, zodat we morgen de weg wel weer terug kunnen vinden. Het duur lang voor er een afslag komt en zodra we de snelweg hebben verlaten, komen we in een vreselijk afgekloven zooi terecht van afgebrokkelde en vergane (industriële) gebouwen….kortom armoe. Geen ‘gewoon’ dorp te zien. Wel een mooi standbeeld! 

Bij het tolhokje vraag Gerda spontaan aan de man of er een camping is hier. Hij aarzelt geen moment: “Jawel! De brug over en dan rechts”. Op haar vraag of ik het ermee eens ben, zeg ik volmondig ja. Geen enkele behoefte om hier zonder internet in de treurige rondte te rijden. Ik heb weinig hoop op iets leuks hier.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na wat gekronkel door het land komen we bij camping Plum, wat pruim betekent denk ik. Heel klein en eenvoudig, maar tot onze verrassing staan er al zo’n stuk of 7 campers, waaronder een Nederlander. De eigenaresse spreekt goed Engels, we mogen staan waar we willen, het water is drinkbaar en we zijn nog niet geïnstalleerd of ze staat met een dienblad vol glaasjes pruimenjenever bij de deur, zelfgestookt door haar man. 

Het is nu half 8, de regen is gestopt en de paar donderslagen rommelen nog onschuldig na in de verte. Iedereen zit binnen, het is doodstil. 

Het menu van de dag wordt: bloemkool met gerookte zalm en volgens Gerda hoef ik er geen ei bij te bakken. Kaas na. 

De wifi werkt, dus misschien kan ik dit verhaal nog publiceren. Zo niet, dan morgen. 

Vogel van de dag: vanochtend zat er heel rustig een mooie, maar qua kleur weinig opzienbarende vogel dichtbij onze auto op een stapel takken. Het was een mannetje grauwe klauwier, oostelijke vorm. Jawel! Je zou hem zomaar over het hoofd zien! 

En ik heb de foto’s van bij de pastoor kunnen uploaden.