Woensdag 28 september 2016
Voor je ’t weet, ben je in Puigcerda over riant asfalt. Kan geen kwaad na gisteren. Is een leuke authentieke plaats, na al die smakeloze wintersportdorpen in coma. Carrefour-tanken-WiFi-stop.
Hier sta je bij wijze van spreken met de voorbumper al in Frankrijk, dus….tijd om een belangrijke beslissing te nemen. Steken we over naar Marokko, blijven we in Spanje of gaan we naar Italië?
Marokko: hadden we serieuzer moeten voorbereiden. Als we daar weer heen zouden gaan, willen we verder door naar het uiterste Zuiden, langs de kust.
Spanje: tja, dat worden meer kleine Spaanse dorpen met dichte kerken. En we zijn best vaak in Spanje geweest.
Italië: zijn we niet zo bekend mee, zeker niet met de voet en….we kunnen nog door naar Griekenland mochten we daar zin in hebben.
Het wordt Italië. Volgende vraag: over de weg of varen via de Balearen? Hoewel we het niet weten, nemen we aan dat overvaren met de auto aardig aan de prijs zal zijn, dus we gaan de kust van Frankrijk volgen en beginnen ergens onder Narbonne. Een abrupt afscheid van Spanje.
Onderweg zien we wat boeren hun afval verbranden. En als we in de buurt van Fetges komen, zegt Ger: “Nou, hier zijn er ook een paar lekker bezig!”
Meer dan dat, hier woedt een serieuze bosbrand! Uit de auto en kijken natuurlijk. We worden kort opgehouden door de politie, die het verkeer veilig langs de brand moet leiden. Er is nog geen echt probleem voor het verkeer, en de brand is mogelijk nog niet lang bezig. Pas een tijd later, als we alweer verder zijn gereden, zien we een helicopter die kant op vliegen en komen we legio brandweer- en watertankauto’s tegen.
Misschien mede door deze consternatie, vergeet ik helemaal dat we een mooie (hoopten we) doorsteek hadden gepland van Fetges over de D118 naar Axat. Shit happens.
Rondom de tijd dag we een standplaats gaan zoeken, dalen we constant met zo’n 10%. Langs de weg zijn geen geschikte mogelijkheden en bovendien is alles te schuin. Het enige alternatief is een dorp ingaan en kijken wat daar te koop is.
Dat proberen we in Olette en we komen terecht bij een klein stationsgebouw. Komende en gaande passagiers zien we niet, alleen een stuk of zes mannen in truien met hetzelfde logo, waardoor we vermoeden dat ze voor dezelfde firma werken. Naast het gebouw is een prima parkeerplek met uitzicht op hoger gelegen huizen en de kerk. Achter ons loopt het spoor.
Als de mannen zijn vertrokken, loop ik even naar de voordeur van het station en lees daar dat het oude gebouw nog alleen dienst doet voor de zgn. gele trein. Een soort speelgoedtrein voor toeristen. Veel last van langsrazende treinen zullen we vannacht niet hebben.
Een stel hengstige jonge mannen, die wat aan een oude auto klooien, begroeten ons luidruchtig en met een ondertoon van spot. We zijn gezien. Om met Reve te spreken: we zijn niet onopgemerkt voorbijgegaan.
Menu van de dag: gehakt met ui, kardemom (je moet wat) en knoflook. Broccoli en wortelen. Pasta.
Vogel van de dag: ik zag toen we hier aan kwamen rijden een vrij kleine vogel in een regenplas zitten. Hij leek helemaal zwart, met op de zijkant een langwerpige witte vlek. Volgens het vogelboek zou er slechts één in aanmerking komen: de zwarte roodborsttapuit.
Dit alles voor wat het waard is in de korte tijd dat ik het diertje zag.
Zo, op naar Italy. Toch wel leuk dat ze een plaats naar Gerda hebben genoemd. Een hele eer! xx
Ach Ruud, je moest een weten wat ze allemaal naar ons noemen! Een van de eilanden waar wij wonen, heet Rieteiland!
Het kleine rieteiland ?
SORRY!!! …. ?
Jullie hebben geslapen bij een station van Le train jaune!! Hele mooie spoorlijn door de pyreneeen van vilefranche de conflent naar latour de carol. Al een paar keer mee gereden. schitterende omgeving!
Genoeg mooie plekjes om daar te kamperen.
Heerlijk! geniet ervan!
Leuk dat jullie naar italie gaan. Gaan jullie via de amalfi kust? wij net besloten dat we vanuit wintersport die route terug nemen!
O! Wij dachten een local toeristentreintje!!?