Woensdag 10 juni 2020
Vanochtend zijn we getuige van een fantastisch gevecht tussen de ouders torenvalk en een reiger. Wat zijn die valken fel! Af en toe wisselen ze elkaar af, maar meestentijds storten ze zich eendrachtig op de veel grotere vogel, die zich al vliegend behendig in allerlei bochten wringt. Ik heb nog nooit een reiger zich op die manier in de lucht zien bewegen. Het mag niet baten, de roofvogels geven hem geen kans om ook maar het begin van een tegenaanval te doen. Hij maakt hoogte, legt z’n hals weer in de s-bocht en gaat er schijnbaar rustig klapwiekend vandoor. Wij weten wel beter: zijn hart klopt vast nog door die bocht heen tot in z’n keel.
Gerda maakt nog een wandeling, ik ga schrijven en de boer komt sproeien. Nu op nog weer een ander stuk land.
Mochten jullie denken dat dit het begin is van alweer een fantastisch verhaal 😉 dan moet ik jullie teleurstellen; het was een saaie dag. Qua weer en qua belevenissen. Maar ik probeer er iets van te maken.
Onze route voert over Broek en Wierhuizen naar Pieterburen, waar we per ongeluk langs het zeehondencentrum komen. Dat bestaat dus nog.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gelukkig is er ook iets interessants, voor ons dan, in het dorp en dat is de Petruskerk, klein maar fijn. Met een mooi pijporgel uit 1901, gebouwd door F. Leichel en Zoon uit Lochem. Daarvóór stond er een Arp Schnitger-orgel, maar dat dachten ze voor Fl 200,- te moeten verkopen aan de kerk van Mensingeweer; vergissen is menselijk. Arp Schnitger wordt namelijk wel de Stradivarius onder de orgelbouwers genoemd.
Ernaast een theehuis, ook in een oud pand, en het geheel heel mooi omgeven door weelderige plantengroei. De bomen zijn fenomenaal; ik kan me niet herinneren ooit zulke grote en oude beuken en wilgen gezien te hebben! En als ik enthousiast word voor groen, dan stelt het echt wat voor!
In de polder weer veel onvriendelijk rijgedrag van andere auto’s: demonstratief niet opzij gaan op de smalle wegjes. Misschien hebben ze iets tegen toeristen, hoewel onze auto nou niet al van verre opvalt als zijnde een camper denken we.
Het dorp ‘t Lage van de Weg (!) gaat naadloos over in Uithuizen, waar het opgewekte blauw van een AH-gevel de mooie dorpsring om de kerk heen verpest. ‘t Komt ons niet slecht uit.
Wanneer ik de kerktoren zie van Uithuizermeeden denk ik even dat de kleur van Appie nog steeds op mijn netvliezen zit: blauw! Het lijkt Rusland wel. Even omdraaien en een foto maken. Dit zie je niet dikwijls in ons land.

 

 

 

 

 

 

 

 

De weg die we volgen, loopt recht op Eemshaven af en op een windmolenpark waartussen een traditionele molen staat. Heel leuk gezicht, alleen als je dichtbij bent, krijg je hem niet samen met de windmolens op één foto. Het is in elk geval een beeld dat me bijblijft.
Van hieruit willen we naar Oudeschip, maar dat lukt niet. Tennet heeft zich hier alle wegen toegeëigend. Ondertussen wordt het tijd voor WiFi. Bierum, Holwierde: geen café’s. Dan maar de McDonald bij Appelscha.
Ons uiteindelijke doel voor morgen is de enige buitendijkse vogelhut in Nederland bij Nieuwe Statenzijl en we zouden er graag dicht langs de dijk naar toe rijden. Zoals ik eerder zei, dat valt niet mee. Na wat blinde plekken aantikken op de Garmin komen we toch een heel eind, wat heet: op een kleine parkeerplek onder aan de dijk. Jammer dat we geen muziek van De Dijk bij ons hebben, hoewel….

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De toegang tot het wegje onderlangs de dijk is weer afgesloten met een hek. Ach, het went. Fijn voor de fietsers, hoewel de boeren er met ware doodsverachting overheenscheuren.
Schuin tegenover ons staan een stuk of vijf trekkershutten in de berm en achter ons ligt een soort klein bos.
“Heb je gelezen wat daar op die borden bij dat hek staat?”, vraagt Ger.
Ik loop er naar toe en lees: Het Ambonezenbosje. Er staat bij dat het de komende periode is gesloten. Hopen maar dat het hele hoofdstuk intussen is afgesloten.
In 1953 kwamen hier 311 Ambonese mensen wonen in de barakken, waar eerder NSB’ers zaten. En er zit nog meer geschiedenis aan vast, die ik jullie zal besparen. Dit geheel bevindt zich in de Carel Coenraadpolder.
Een uur of half acht: een witte BMW draait de parkeerplaats op om meteen weer om te keren en terug te rijden. Hoewel…er komt nog een auto aan, een kleine rode Peugeot! Op de weg houden ze even naast elkaar stil en mopperen waarschijnlijk op die stomme lui die daar hun camper hebben neergezet. Daarna gebeurt wat we verwachten: het rode autootje parkeert naast ons, de blonde bestuurster stapt uit en weer in bij de witte BMW. Waar hebben wij dit eerder gezien!? Juist, bij Sexbierum.
Daarna komen er zo te zien nog een moeder en zoon, die even de dijk oplopen en weer terug. En er komt nóg een BMW aanzoeven, het zal toch niet waar zijn! Nee, hij keert weliswaar ook direct om, maar zijn liefje had blijkbaar geen zin in de date.

Het zal me benieuwen hoe het hier verder gaat met de natuur, qua vogels, schapen en koeien dan. En dan weer met name morgenochtend vroeg….
Vogel van de dag: spreeuw. Mooie spreeuwenwolken boven de dijk.
Menu van de dag: pasta met achterham van Piet. Geroerbakte prei, courgette en knoflook met wat sojasaus en limoensap. Kaasplankje toe. Niet het hout.
Met de geruststellende stem van Gerard nog in mijn oren, die me informeerde over hotspots, val ik voor nu gerust in slaap.