Het begon zo goed

Zaterdag 25 mei 2019

Heerlijk rustig hier, hoewel de vogel, die zeker tien verschillende instrumenten bespeelt al vóór vijven begon te stemmen. Maar een slimme meid…..juist! En dus sliepen wij beneden, scheelt een wereld aan geluidsoverlast. We weten niet zeker welke vogel het is, die zo mooi zingt. De meest bijzondere vogels die we rondom de auto zien, zijn de staartmees en de gekraagde roodstaart. Qua zang houden we het op de laatste; vogel van de dag. Het kan echter net zo goed een heel andere soort zijn, die we niet in de kijker hebben gekregen. Verder zweeft de weeïge lucht van de bloeiende meidoornhaag om ons heen en zelfs de zon doet mee, hoewel wat meer overtuiging haar niet zou hebben misstaan. 

De missie van vandaag is het kopen van een simkaart voor de iPad. Ik denk dat in de voorsteden van Edinburgh winkels van internet providers moeten zijn, dus gaan we die kant op. We nemen de kustweg over North Berwick en Aberlady. 

Zo werden we wakker

Onderweg passeren we een Schotse Aldi, goed voor groente en gerookte zalm. Aan de servicebalie vragen we voor alle zekerheid nog even naar simkaarten, tevergeefs. Ja okay, 2GB dat schiet niet op.

Bij een Volvo-showroom heb ik meer succes. Een verkoper verwijst ons terug naar de A1, noemt de afslag die we daarna moeten nemen en zegt dat we dan bij een immens shopping centre komen met zeker ook winkels van internet providers. Klopt. Het is een immens terrein, meer een stadsdeel, met 5 grote parkeerplaatsen en aparte ‘eilanden’ met winkels. Na enkele keren vragen arriveren we bij de juiste kluit gebouwen, die gezamenlijk PC-World vormen. 

Ik had een vooronderzoek gedaan door op straat enkele nietsvermoedende internettypes staande te houden en te vragen wat volgens hen de beste internetprovider is, qua landelijke dekking. Daar kwam O2 uit. En laten die hier nou een winkel hebben.

De verkoper, die voor ons beschikbaar komt, is een leuk uitziende gast, jaar of 20, die vraagt waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. Zelf komt hij ergens uit de Highlands, alleen daar gaat het nu niet om. Wat we het liefst willen, een soort tijdelijk ‘abonnement’ met veel Gigs strandt op het feit dat we geen UK-bankpas hebben, wat hen ook nog lijkt te verbazen! Blijft over een Pay&Go-card, zoals dat hier heet, waarvan de grootste 12 GB is. Doe er dan maar twee. 

Met veel geglimlach stopt de verkoper de kaart in de iPad, terwijl hij zegt dat we verder niets hoeven te doen. Dat verbaast me. Van de vorige reis herinner ik me dat er altijd wel iets moest gebeuren nadat de simkaart was ingevoerd. In het slechtste geval werd er ergens naar toe gebeld  en op zijn minst moest er nog wat op de betreffende website worden gedaan en/of instellingen van de iPad aangepast. 

Als we weer in de auto zitten en de A71 opzoeken, denk ik bij mezelf ‘stom Riet, je had in de winkel even moeten proberen of het werkte. Dat doe je normaal gesproken toch altijd?’ Ik stop de gedachte. 

Bij Strathaven is het mooi geweest, we slaan rechtsaf om een standplaats te zoeken. Veel ruimte is er niet in het land omdat langs bijna alle wegen heggen staan. Ineens zien we een bordje ‘airport’. “Hé”, zegt Ger, “daar kunnen we vast ergens staan”.

“Ja, die zitten vast op ons te wachten; ah! Gerda en Riet wat leuk! Natúúrlijk kunnen jullie hier overnachten, zoek een mooi plekje uit”.

Een paar huizen, andere gebouwtjes, soort erf en als er geen luchtzak had gewapperd, was je nooit op het idee van vliegveld gekomen. Geen vliegtuig te zien. Ook geen mens. Zelfs als we wat heen en weer steken en Ger in de rondte loopt om de boel te verkennen, komt er niemand naar buiten. We keuren de locatie af en rijden terug naar een doodlopend pad tussen de weilanden, met mooie bomen er langs, dat we op weg naar het vliegveld zagen. 

Als er huizen in de buurt staan, en dat is hier het geval, moet je even aanbellen en vragen of het goed is dat je in het land gaat staan, las ik thuis bij ‘wild kamperen in Schotland’. Bij het eerste huis staat een auto, maar er doet niemand open. Rondom het tweede ligt veel asfalt en de man nodigt ons direct uit om naast het huis te komen staan. Gerda neemt ook nog even de val van May met hem door en ze maken een vergelijking met Thatcher, z’n vrouw vraagt of we thee willen. Nee, we willen alleen naar dat pad, waartegen ze verder geen enkel bezwaar hebben.

Schotland en zijn monumenten

Intussen is het bewolkt en het regent. Maar…er is licht in de vorm van een iPad met simkaart! Vrolijk begin ik te internetten, als na een minuut het signaal wegvalt. En natuurlijk moet ik nog wat doen op een website van O2: registreren. Logisch. Je wist het toch Riet. Mijn naam en mailadres intikken is geen probleem, maar een paar codes, waarvan ik niet begrijp welke ze bedoelen, wordt lastiger! Plus nog een paar eveneens onduidelijke vragen… wel/niet aanvinken?

Wat wordt ik kwaad! Voornamelijk op mezelf, dat ik zo stom ben geweest om ze dit niet in de winkel te laten doen, dat die lul zegt dat er niks meer moet gebeuren, dat ik het geloof! Dat stomme eiland hier, waar ze invloeden van buiten tegenhouden, achterlopen, Brexit!!! Britse bankpas! Stel je voor dat iedere toerist in Nederland een Nederlandse pas zou moeten hebben! Achterlijk! Schelden gaat me goed af, volhouden ook. En na de zoveelste poging heb ik de juiste nummers ingevuld en hokjes aangevinkt. En er zij wijn! 

4 thoughts on “Het begon zo goed

  1. Goed gedaan Riet,

    Met die simkaart en de codes invullen. Je wordt er steeds beter in. Enjoy Scotland!

    Jeroen de V.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*
Website