Zondag 27 mei 2018
De boeren waren (of zijn?) hier van overheidswege verplicht om bepaalde gewassen te verbouwen, vertelt Petra. De bestrijdingsmiddelen etc. die daarbij hoorden, moesten ze te duur inkopen bij een bepaalde firma en dat geld stak de overheid dan weer in de zak.
Eerst ging het om katoen en later om aardappelen begrijp ik.
We nemen afscheid van Michiel en Rianne die in een zwarte Lexus jeep vertrekken.
Daarna is het onze beurt. Van de Zwitser mogen we nog zijn zeer gedetailleerde kaart van de Pamir Highway fotograferen; het is echt een schat.
Het landschap onderweg is vriendelijk maar niet truttig, heuvelachtig en mooi groen met lage bergen op de achtergrond. Een verrassing: bloeiende vlasvelden! Jeugdsentiment.
Verder hebben we zicht op de rivier de Vakhsh, die zich hier en daar verbreedt tot een soort meer en een echt meer, het Obanbori Norak. Tja, ik noem het maar even. Je zou van het bestaan niet afweten.
Een nederlandse motorrijder, die we al eerder zagen, staat stil op een splitsing, waar wij ook twijfelen welke kant we op moeten. We maken een praatje en hij geeft ons de locatie van een kampeerplek met zicht op Afghanistan, waar hij naar toe gaat. Klinkt goed, alleen we zijn er nog niet.
Onderweg
Plek voor de nacht
We gaan de bergen weer in en stijgen tot ruim 2000 meter. Mooi om te wennen aan de komende hoogtes, vinden we. Maar na stijgen, komt dalen en we eindigen op 1100 meter. Beetje laag.
Vóór Shuroobod hadden we een behoorlijke tegenvaller: een flink stijgende, totaal kapotte weg. We waren net zo aan het goede asfalt gewend. Misschien een waarschuwing voor wat ons te wachten staat? Na die ellende werd het echter weer zoeven tot de plek die Toon, want zo heet hij, ons had gewezen.
Van een afstand zien we een model camperbus in het gras staan en als we goed kijken, ook een motor. Dit moet het zijn.
Wat een fantastische stek. Wijds, ver van de weg en een geweldig uitzicht op de grensrivier Panj en Afghanistan. Dat land heeft voor ons altijd een magische klank gehad, maar ja, er naar toe gaan, ligt door de oorlogen niet zo voor de hand. Dat we er nu naar kijken, is ongelofelijk.
De camperbus is van een Deens stel.
Tadjikistan en zijn monumenten
Omdat we een beetje horizontaal moeten staan komen we een eindje verderop terecht. Prima, privacy. Na een tijdje nodigen we Toon uit voor een biertje. Hij gaat helemaal uit z’n dak, bier!! Het is gezellig om met hem te praten. Hij was deze reis begonnen samen met een vriend, die in Iran een ribblessure heeft opgelopen en de reis moest afbreken. Toon gaat alleen verder. Hij woont aan het Weesperplein in Amsterdam en zal in november promoveren op een onderzoek naar overstromingsgevaar. We zijn uitgenodigd.
Voor de statistieken: vandaag reden we 225 km. en in totaal vanaf ons vertrek hebben we er 6837 km. opzitten.
Ik vind het toch wel bijzonder dat je zo veel Nederlanders tegen komt op de meest bijzondere en afgelegen plekken. Wat is het toch een reislustig volk!
Ja, zeker. Maar ook mensen uit Lichtenstein, Zwitserland, Kirgizië, Engeland, Duitsland, Frankrijk, Kazachstan, België, Nieuw-Zeeland, China, Slowakije en zo… 😉 xx
Na 6837 de titel “Het gaat beginnen”…. je verwacht het niet ?. Maar de omgeving is een verademing van wat we eerst op de foto’s zagen. Je zou het dus kunnen vertalen naar “Het echte genieten gaat beginnen”. Maar misschien doe ik hiermee jullie voorgaande afgelegde km’s wel tekort. Geniet lekker verder!
Doen we. Er was steeds geen dekking van de providers hier. Nu voor het eerst. Bij sterk genoeg signaal (over een paar dagen?) worden jullie overspoeld met verhalen? X
Een mooi positief stukje! Fijn. Lb
Dank! Maar, o jee….voel ik dat ik te kritisch, negatief etc. ben? 😉
Jah! Het zoet is gekomen haha. Het heeft een paar kilometers rijden gekost, maar dan heb je ook wat. Bijzonder dat je op elke uithoek weer Nederlanders tegenkomt. Gelukkig wel gezellige. We kijken uit naar jullie volgende blogs en foto’s!
Haha…nou Bas….alleen maar zoet bestaat niet hier! Blogs kan ik over een dag of wat weer plaatsen denk ik. Geen dekking van internet langs de Pamir Highway. Nu wel, maar niet genoeg om het verhaal op het blog te zetten denk ik. Liefs!
What a great blog! You two sound really happy and content with the surrounds and fellow travelers. However Afghanistan may need to wait till the war is over, too risky. I hope Toon comes back without any hasles and in one piece. Thanks for the stats, it gives me a better idea of the enormity of your trip.
It is very hard work! But we manage…
Wat een grappige ontmoetingen weer, zo’n motorrijder die met zijn neus in jullie bier valt!
De foto’s tonen weer de bekende woeste eenzaamheid die jullie reizen vaak kenmerkt.
Ik heb het gevoel dat het nu ook sprookjesachtiger gaat worden.
Het valt inderdaad wel op dat het eten waarschijnlijk spartaans is…… uit de verslagen zou je opmaken dat jullie op scheepsbeschuit en water leven. Scorbuut ligt op de loer 🙂
Groet! Succes!
Gerrit
Hem..sprookjesachtiger….ja en nee! Let op de komende blogs!
Heb de indruk dat reacties niet meer aankomen…?…
groet!
Jawel! Maar ik moet die reacties eerst goedkeuren. Snap ik ook niet. Zal Jeroen eens vragen of dat anders kan! Geen dekking en of signaal genoeg om blogs te plaatsen! Lieve groet!
Jawel! Maar ik moet die reacties eerst goedkeuren. Snap ik ook niet. Zal Jeroen eens vragen of dat anders kan! Geen dekking en of signaal genoeg om blogs te plaatsen! Lieve groet!
Zie vorige antwoorden!