Zondag 28 mei 2023

Gisteravond heeft de chauffeur z’n aanhanger toch weer aan de trekker gekoppeld en is met het hele spul weggereden. Maar ziedaar…vanochtend kijken we tegen een andere vrachtwagen aan. Kan je nagaan wat een gezegende nachtrust wij hadden; we hebben allebei niet gehoord dat er naast ons werd geparkeerd. 

“Er ligt daar een man op een bankje te slapen”, zegt Ger, die even buiten is geweest. Ze knikt naar een hoek van het terrein, waar onder een lang afdak banken staan. We nemen aan dat het niet de vrachtwagenchauffeur is. Later zie ik de man ook, hij is intussen gaan zitten, maar daarna helemaal voorovergezakt weer in slaap gevallen. 

Een tijdje later komt een tweede vrachtwagencombinatie het terrein op. Je zou denken dat de slaper daarop heeft gewacht, want hij loopt langzaam naar de chauffeur toe, ze begroeten elkaar en wisselen een paar woorden. Daarna koppelt de chauffeur de aanhanger los en rijdt er met de trekker vandoor. De slaper blijft achter en verlaat, nog steeds in slepend tempo, het parkeerterrein. 

Intussen horen we vanuit de hoek waar eerst de slaper zat een nieuw geluid komen, gekleng van metaal en stemmen en ik zie een man staan die iets in z’n handen heeft, waar vonken uit lijken te komen. Blijkt dat een paar kerels een barbecue hebben opgesteld en niet zo’n kleintje! Een bak van een paar meter lang, waarin het vuur hoog oplaait en waar hij handenvol hout op gooit. My God, waarom ga je ‘s ochtends om half 10 een barbecue aansteken? Ik had het kunnen vragen… Tja, het stelt allemaal niks voor, maar als je daar staat, is dit je wereld. 

Omdat de bandenspanningstress bij mij weer de kop op steekt, zoekt Ger of er een tankstation in de buurt is. Jawel, 650 meter verderop. We zijn de enige klanten en de man is zo vriendelijk om voor ons te meten met het draagbare apparaat. Tot mijn verbazing hebben 3 van de 4 banden een iets te hoge spanning, dat had ik nooit verwacht. Toch ben ik er helemaal niet blij mee dat hij wat lucht uit die banden laat lopen. Dat komt omdat mijn angst is dat ze juist te slap staan en we daardoor groter risico op een klapband hebben. En is die meter wel te vertrouwen? Voorlopig zet ik het van me af.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op onze route om het stadje uit te komen, passeren we een gezellig plein met hele rare monumenten om daarna terecht te komen in een tractordemonstratie! Op een rotonde voegen we in tussen een paar tractoren en schuifelend gaat het verder. Gerda ergert zich groen en geel, maar ik vind het wel geestig en eigenlijk jammer dat we niet terechtkomen op één of ander Portugees Malieveld, waar alles los gaat. Op de tweede rotonde nemen wij een andere afslag. 

De rit gaat richting Chaves, Verin, A Gudiña en dan zijn we weer in Spanje. Wat een dreigende luchten onderweg en daar blijft het niet bij. Wissers en blowers op de hoogste stand. Een auto, die ons veel te hard rijdend heeft gepasseerd, wordt even later weer door ons ingehaald terwijl hij dwars op de verkeerde rijbaan staat…even een slippertje gemaakt. Hij is er goed vanaf gekomen en rijdt even later met beteuterde snelheid verder. 

De regen heeft één voordeel, we zijn niet bang voor bosbranden. Elke dag zien we hellingen vol zwartgeblakerde resten, die er niet om liegen. 

Vanaf Verin gaan we naar A Rúa over de OU533. Mooie weg, uitzicht op mooie heuvels, een rivier in het diepe dal, die net voldoende licht pakt om gezien te worden en dat alles in combinatie met wolken die precies op de goeie plek hangen om hun buien door het gefilterde zonlicht glans te geven….zoiets.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maar na zonneschijn komt regen en voordat we op onze plaats van bestemming, Puente de Domingo Flórez, aankomen, wordt er behalve de Heilige Geest, nog veel meer over ons uitgestort! Het regenwater stroomt in riviertjes over de weg, op heel wat plaatsen staat zeker 10 cm. water en het is oppassen voor aquaplaning. Tijd voor overleg. Om met deze neerslaghoeveelheden op onverharde ondergrond te gaan staan voor de nacht is onverstandig. Ook laag staan ten opzichte van de omgeving lijkt ons geen goed plan; op school heb ik geleerd dat water naar beneden stroomt. Op Park4Night is niet veel aanbod en wát er is te vinden, ligt laag bij een rivier of zo. Gaan we niet doen. Dus..we besluiten dat onze slaapplek moet voldoen aan minstens twee voorwaarden: harde ondergrond en hoog genoeg gelegen. 

We komen uit bij een parkeerplaats van de Mercadona in de plaats O Barco. Onderweg ernaartoe passeren we onverwacht een Lidl. Ja, dat kan natuurlijk ook, doen we die toch. De winkel is gesloten en terwijl we op de parkeerplaats staan te overleggen, staat er ineens een bewakingsjongen naast onze auto. Eerst deed hij wat streng, maar toen we open en eerlijk vertelden wat onze overwegingen waren om hier terecht te komen, verzachtte hij, dacht na en bood ons uiteindelijk een plek aan op dit parkeerterrein, maar dan ééntje buiten het bereik van de bewakingscamera’s. Hij is hier tot 23:00 uur, waarna een vrouwelijke collega hem voor de nacht komt aflossen. Da’s voor ons wel fijn, want we staan bij een rotonde, bijna aan de weg, voor iedereen die passeert volledig in het zicht. En dan heb ik het niet eens over de schijnwerpers die op ons gericht staan. Hoezo opvallen? 

Menu van de dag: snijbonen met verse tonijn. 

Vogel van de dag: (Spaanse) gaai. 

Conclusie van deze dag: ons kan je echt wel om een boodschap sturen!