Maandag 17 maart 2025
Half negen, 13°. Zonder wind klettert de regen met dikke loodrechte stralen op de Portugese kinderkopjes. En dan toch, binnen een kwartier, wordt de grijze laag die zo dik leek heel dun, zodat er vage blauwe vlekken doorheen te zien zijn en weer even later schijnt de zon.
Gerda is niet te houden en loopt al buiten, precies op tijd om een jagende grijze wouw te zien! Dat is bijzonder vinden we, hoewel we lezen dat deze soort vanuit Afrika en nu ook het Iberisch schiereiland in hoog tempo oprukt naar het Noorden. Ook in Nederland worden er jaarlijks meerdere gezien. Vogel van de dag.
Poes ligt alweer lekker op de bank. Ik denk dat ze hoogbegaafd is, want ik heb haar in een paar dagen kunnen leren dat ze niet steeds op mijn schoot mag kruipen als ik ergens ga zitten. Vanochtend blijft ze voor het eerst op haar plek liggen als ik me naast haar neerzet.
En dan de vraag van de dag: wat gaan we doen met dit weer? Op dit moment mag de zon dan schijnen, maar de voorspellingen voor de rest van de dag lopen op tot 99% kans op regen! Iets binnen: zouden er interessante (kunst)musea in de buurt zijn? Als je ‘mooiste musea van de Algarve’ intikt, krijg je van alles te zien, behalve iets met (moderne) kunst, daarvoor moet je naar kunstgaleries. De rest is of archeologie of specialiteiten of het gaat over het inblikken van sardines… Excuses dat ik er wat laatdunkend over schrijf, maar we worden er niet enthousiast van. Er zit niks anders op dan mijn eigen kunst maken: zie foto.
We gaan naar Ferragudo, een oude vissersplaats, beschreven als één van de mooiste dorpen van de Algarve. Het ligt aan de monding van de Rio Arade tegenover Portimão. Zodra we de auto hebben geparkeerd, begint het weer te regenen. Gelukkig eerst niet erg hard, zodat we nog kunnen genieten van een wandeling door mooie oude straatjes en van de kerk (Igreja de Nossa Senhora da Conceição), die mooi op een heuvel ligt, maar helaas is gesloten. Op het water van de brede monding liggen veel boten, maar vissersboten zien we niet, mogelijk zijn we daar te laat voor. Nog verder te voet de omgeving verkennen, zit er niet in, want qua regen kunnen we intussen spreken van ‘hozen’ met wat gerommel van onweer in de verte.
Voor het uitzoeken van een restaurant nemen we toch nog even de tijd, omdat we geen zin hebben in die tenten waar het personeel je voor de deur staat op te wachten en al van een afstand ‘olá’ roept, waarna je binnen onderworpen wordt aan hun tempo, dat meestal hoog ligt.
Het wordt Benjamin Gastro – Bar Bistro, dat er vrij eenvoudig uitziet, maar een heel goede keuze blijkt, zowel qua gerechten als benadering van de klanten, heerlijk. We nemen beide linguine, Gerda met schelpen, ik met grote garnalen en daarbij de vertrouwde sla met tomaten en ui. Alles smakelijk bereid. Ja…en rode wijn. Tot slot kan Gerda de verleiding van de taarten niet weerstaan, ze kiest voor citroen en meringue, waarvan ik een paar hapjes mag proeven, erg lekker.
Intussen gaat de plensbui onverminderd door en is er een grote hoeveelheid water vanaf het regenscherm op gelukkig onbezette plaatsen van het terras gestort. Je moet er niet aan denken dat dit op je was gevallen!
Op een drafje naar de auto. Het kasteel van Ferraguda (Castelo de São João do Arade) dat langs het water ligt, bekijken we wel door de portierramen; je kan er toch niet in omdat het privébezit is.
De eigenaar, Vasco Pereira Coutinho is thuis, want de vlag waait op de toren. Veel kunnen we er verder niet van zien.
Ook deze Lidl, waar we nog een paar boodschappen doen, heeft geen schoenen in mijn maat, maar ik ben heel tevreden over de zwarte van Gerda die ik vandaag aan had. Zij heeft haar ‘goeie’ witte schoenen aangetrokken omdat er één van die zwarte wat lekt, maar lang niet zo erg als mijn kapotte All Stars.
Geen zin meer om iets te ondernemen met dit weer, half vijf zijn we thuis, kachel aan en theedrinken. Het is nu acht uur en het giet nog steeds, maar…. morgen wordt een droge dag!
We gaan het zien. Of niet.
Tja wat kan/zal ik reageren. Iets met hart onder de riem helpt dat?
Ach ja, we zitten hier niet depressief terneder hoor! Maar het beperkt wel.
Tja, ik zou me met al die regen te buiten gaan aan die overheerlijke taart. Zoveel regen zou mij anders absoluut een hevige depressie in jagen. Ik vind jullie keien!
Dank voor het compliment! Maar het is natuurlijk wel jammer. Hoewel we nog best veel doen, vind ik. En de taarten zijn heerlijk, Gerda beheerst zich. 😆😘
I love those little lanes! A pity the castle was not open to visitors as well as the churches you meet on your trip. I remember from my younger years that especially the Catholic Churches were always open during the day. We live in such different and changing times!
Ja, heel vervelend dat die kerken dicht zijn. In Spanje ook. Ik heb ook het idee dat het in vroegere jaren niet zo was. En dan te bedenken dat de Heere sprak: Laat de kinderen tot mij komen!