Zondag 30 april 2023

Afgelopen nacht hebben wij onze eigen variatie gespeeld op een populair TV-spel: ‘Waar is de (paraceta)MOL?’ Oplossing: op het ‘aanrecht’. 

Tja, ik maak er nu wel een geintje over, maar Gerda moet nog steeds dag en nacht haar pillen slikken om op een beetje acceptabele manier de tijd door te komen. Ze lijkt zich, met pillen,  vandaag wel iets beter te voelen dan gisteren en maakt een ochtendwandeling naar het dorpsplein om ons vuilniszakje in een prullenbak te legen.  

En na een heldere koude nacht schijnt vanochtend de zon, dat is ook medicijn. 

We vertrekken richting Gourmay-en-Bray. Bij een rotonde is de afslag naar deze plaats gedeeltelijk afgesloten met de mededeling ‘route barrée’. Omdat er toch auto’s om het hek heenrijden, doen wij dat ook; soms valt zoiets namelijk wel mee of ze hebben vergeten het hek op te ruimen. Na enkele kilometers knallen we met 80km. per uur bijna op een tweede hekje, dat heel kleurloos, onopvallend en toch ook onverwacht zonder tekst op onze weghelft staat.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In de verte zien we een heel spektakel, er is een of andere rally gaande. De poging om op slinkse wijze het geheel te omzeilen en verderop onze route weer op te pakken, mislukt; we moeten terug en een alternatief opzoeken. 

Tijdens de lunchpauze onderweg worden we verrast door vier buizerds, zo te zien een gezin. 

Een ander mooi beeld is het gezicht op de hooggelegen kathedraal van Vernon vanaf de brug over de Seine. Het doet denken aan de wintersportritten langs Thionville, de brug daar over de Moezel en de kathedraal die bijna op de weg staat. 

We genieten ook van het landschap, waar we weer op meest smalle wegen doorheen rijden, soms aan beide kanten versierd met knalgeel koolzaad, waarvan de weeë geur door de open ramen naar binnen waait. Inderdaad….open ramen, want zoals ik al zei, de zon schijnt en het is zo’n 16 à 17°. 

Alleen geen open tankstation en/of supermarkt, wat niet heel erg is. ‘t Is alleen dat Gerda geen dieselstress wil en graag bijvult als de tank half leeg is. Voor avondeten en ontbijt hebben we ook genoeg aan boord. 

Dan slaan we rechtsaf de plaats Anet in en het eerste wat we zien is een levensgroot goudkleurig hert op de stoep. Dat moet op de foto, want ik realiseerde me eerder op de dag dat ik nog niet heb gedacht aan de ‘monumenten’ die ik onderweg altijd fotografeer en op het blog zet. Als ik mijn hoofd naar rechts draai, wordt de verbazing alleen maar groter. Daar staat, direct langs de weg,  een immens kasteel met bijgebouwen en tuinen. Boven de toegangspoort een beeltenis van een blote dame en een hertenkop en helemaal bovenop nog een compleet hert met honden eromheen. Hier hebben ze duidelijk iets met herten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Internet leert ons dat dit Renaissancepronkstuk in de 16e eeuw gebouwd is in opdracht van Hendrik II voor zijn favoriete vriendin Diane van Poitiers. Hoe favoriet kan je zijn? 

Half 4: een Lidl! Met tankstation. De supermarkt is alleen op zondagochtend open. Dat zal ongetwijfeld de schuld zijn van Macron. In het winkeltje bij het pompstation koop ik datgene waar we echt niet zonder moeten komen te zitten: flessen drinkwater. De vrouw die me helpt is uiterst vriendelijk, ze gaat zelfs over op gebrekkig Engels als ze aan mijn accent hoort dat ik geen Française ben. En dat is heel wat voor een inwoner m/v van dit land. 

De stad Chartres mijden we door er in een boog omheen te gaan en de afslag naar Illiers-Combray te nemen. Wel hadden we een prachtig uitzicht op de kathedraal, die zich ietwat nevelig boven het koolzaad verhief. 

Op Park4Night zien we dat in Illiers-Combray een kleine rustige parking is, vlakbij een riviertje en een waterplas, waar je voor een nacht mag staan. Het ziet er inderdaad heel vriendelijk uit en we besluiten direct om er te blijven. Het enige minpuntje zou de kerkklok kunnen zijn, die elk kwartier van zich laat horen. Weliswaar niet heel erg luid, maar toch… onze hoop is dat ie ‘s nachts z’n klepel houdt, dat hebben we wel eens meegemaakt in één of ander land. Wie weet, zetten ze hem hier na elven of zo ook uit. Voor alle zekerheid besluiten we niet in de daktent te slapen. Beneden dringen geluiden van buiten wat minder door. 

Na wijn en bier gaan we de kerk bekijken. Het is een donker geheel vanbinnen, maar wel mooi. Vooral het grote, geheel bewerkte tongewelf is indrukwekkend. Gerda komt nog op het idee om in een plaatselijk restaurantje te eten, maar het enige etablissement dat we zien, is vanavond gesloten.

Ineens zie ik mensen staan bij een bankje waar een beeld van een jongen op zit. Tot onze verrassing gaat het hier om Marcel Proust. Als ik het goed heb begrepen, kwam zijn vader hiervandaan en heeft hij in zijn boeken, waarin hij op zoek gaat naar de verloren tijd, zijn jeugdherinneringen aan dit stadje beschreven. Hij noemt het in zijn werken Combray. Het gaat zelfs zover, dat deze plaats, die eerst Illiers heette, de naam heeft gewijzigd in Illiers-Combray. 

Menu van de dag: pasta met Roquefort, roerbak paprika’s. 

Vogel van de dag: de koekoek, die we hier op onze parkeerplek horen roepen. 

Eén van de vele verrassingen van de dag: PayPal bericht mij dat ik het geld voor de niet geleverde potten haarwax teruggestort krijg.