Dinsdag 21 juni

Kleng kedoingggg bonk! Ik forceer m’n ogen open. We hellen over of varen we? Een paar seconden later weet ik het weer: de eerste veerpont, het leven gaat beginnen.
Toch hellen we over of… shit! Het hefdak hangt schuin!
Handleiding er bij en aan de slag! Maar wat we ook proberen, we krijgen het niet gecorrigeerd. Nu heeft het waarschijnlijk de hele nacht al zo gehangen, dus het kan nog wel even.
Intussen staat voor elke nieuwe afvaart een kleine file te wachten en dat is voor ons te druk. Wassen, tanden poetsen, het natuurtoilet bezoeken, daar hebben we geen pottenkijkers bij nodig.
Een paar kilometers hiervóór zagen we gisteren een goeie parkeerplek.
“Zullen we daar terug naar toe rijden?”, vraagt Ger, “kunnen we lekker in alle rust ontbijten en zo”. Goed plan. Bij aankomst worden we verwelkomd door de roep van twee koekoeken, die er daarna als een haas vandoor vliegen: vogel van de dag. Verder wat sternen of visdieven en in de verte denkt Ger zelfs een visarend te zien. In de bomen divers, niet thuis te brengen gekwetter en gekwinkeleer. Daar zullen we het mee moeten doen, want de lafaards blijven uit het zicht tussen de bladeren.
Het is nog steeds grijs.

Ingezakt…..

Nadat we bijna een clubje truttige vrouwen, dat niet tegelijkertijd kan fietsen en richting aangeven, hebben geschept, parkeren we bij het Biesbosch Museum. Het ligt er wat verweesd bij; de directe omgeving ervan moet en is duidelijk nog op de schop. De mensen die er rondlopen, hebben een hoog ‘wij-zijn-hélemaal-van-de-natuur’-gehalte. Dat zie je aan hun kleding: afritsbroeken, bodywarmers, alles met opgenaaide zakken, veel beige en E-bikes. Doenerig zijn ze ook. Zomaar een beetje lanterfanten is er niet bij. Ik verdenk hen er altijd van dat ze ongeveer alle wilde planten bij naam kennen en dat ze ‘s zondagsochtends bellen naar ‘Vroege Vogels’ om te melden dat dit jaar de holwortel twee uur eerder in bloei staat dan vorig jaar. Ter informatie voor de latere vogels: Vroege Vogels is een radioprogramma over de natuur, waarin bijna alleen snelle, opgefokte muziek wordt gedraaid, bij voorkeur van Vivaldi, Telemann etc. de allegro’s en presto’s.

Langs ongezond uitziende kunstmatige vijvertjes met veel geelgroen slijm en een enkele kikker lopen we het museum binnen. Na een poosje in de hal te hebben gezeten, besluiten we om niet de collectie te bekijken. Na veel getwijfel gaan we ook niet één van de vele wandelroutes lopen. Het regent af en toe nog heel behoorlijk en om met Gerda te spreken:
“Het is misschien gek, maar ik heb niet zo’n zin om met mensen samen over een pad te lopen. Langs de weg stonden er toch steeds borden bij het begin van wandelpaden? Daar loopt niemand, dan doe ik dat liever.”
Het eindigt er mee dat we doorrijden naar Willemstad.

Vergeleken met Werkendam is Willemstad authentieker en prachtig gelegen aan het Hollands Diep. De Voorstraat met een galerij van lindebomen en de mooie Koepelkerk zijn de eerste blikvangers. Qua sfeer doet het me aan Veere denken, alleen met wat minder ouwe glorie.
We sluiten onze verkenning af bij uitspanning De Rosmolen met Hollandse Nieuwe en een royaal geschonken korenwijn….ahhhhh!

Intussen zijn we het er over eens dat we gaan proberen om in de buurt van Ouddorp op Goeree een slaapplek te vinden. Veel buien onderweg.
Ons plan was te ambitieus; ze zijn hier niet gek en er is geen één parkeerplek te vinden, waar je ‘s nachts mag staan.
Dan maar de Brouwersdam op. We zijn tenslotte op weg naar het Zuiden. Daar verzuimen we de parallelweg te nemen, zodat we allerlei potentiële parkeergelegenheden voorbijrijden. Pas bij vakantiepark Port Zélande kunnen we de ventweg op en zien bijna direct een groot, leeg parkeerterrein. Zonder verbodsborden, netjes in vakken verdeeld door hoge struiken, vlak naast de jachthaven aan het Grevelingenmeer. Typisch geval van ‘niks meer aan doen’.

Hefdak weer naar boven….spannend. Het lijkt redelijk goed te staan, hoewel de éne kant toch minder strak aanvoelt dan de andere. En inderdaad, in de loop van de avond zakt het langzaam verder in. Morgen ff Amersfoort bellen….
Naast het gedoe met het dak, zijn we ook met allerlei andere dingen lekker bezig! Situaties als de volgende vinden de hele dag door plaats.
Eén van ons probeert iets open, dicht, opzij, naar voren, naar achteren, weer op z’n plaats o.i.d. te krijgen.
“*$£^#x!!! … Hoe moet dit nou weer!”
“Wat bedoel je?”
“Laat me maar even…!”
Stilte, gerommel, gebonk, gesteun.
“Aáárrrghhhh! Ik kap er mee!!! Doe jij het alsjeblieft!”
De ander neemt het over, eveneens zonder het gewenste resultaat.
“Shitzooi!! Pak die handleiding maar!”
Bladerdeblader….
“Waar staat dat nou weer onder?” Enzovoort enzovoort.
Gordijnen staan bijv. onder de ‘v’ van verduistering of onder de ‘s’ van schuifgordijnen, hefdak is ineens ‘opsteldak’, dus onder de ‘o’. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het boekje van de navigatie is in het Duits….. Bekaf worden we ervan, ik ben in tijden niet meer zo moe geweest!
Dus, het is niet alleen het dak dat inzakt. Tot later.