Woensdag 5 oktober 2016
Wat een harde windvlagen! De auto stond te schudden en dat samen met de klenggeluiden van de boten en het klotsen van het water, leek het alsof we vannacht zelf in een boot lagen.
Behalve de vissers hebben we hier nog een buurvrouw in een aftandse camper. Ze is klein, gezet en ziet er verlopen en onsmakelijk uit. Ongekamd haar in een staartje, dat al maanden niet los is geweest. Rare kniebroek, soort lang hemd met een vuile trui er overheen en om het kwartier verdwijnt ze in haar camper om een nieuwe sigaret te pakken. Behalve haar vieze hondje is er nog iets waar ze wél voor zorgt: haar (kunst)nagels. Die zijn heel lang en er zitten glitterfiguren op. Verder kletst ze de dag door met de vissers en neemt af en toe zelf een hengel ter hand. Voor de vorm, want aas doet ze er niet aan.
In Imperia zoeken we naar een opticien, om te vragen of mijn brilpootje nog kan worden gerepareerd. Toevallig komen we op het parkeerterrein voor de dom terecht. Indrukwekkend groot, alleen niet zo mooi van stijl, een beetje te nieuw ook. De deuren staan open, dus na de opticien willen we er binnen kijken.
De opticienne schudt haar hoofd en roept alleen maar: “Rotto, rotto!”
Nou, grazie en ciao dan.
Onderweg zijn er winkels met de heerlijkste groenten, taartjes, kazen, worsten, hammen en verse pasta’s. Oh!
Terwijl we de aankopen in de auto leggen, richten we onze blikken vol verwachting op de dom. Blijkt dat ze van onze komst op de hoogte waren; de deuren zijn gesloten.
Gelukkig hebben ze de straten open gelaten, zodat we kunnen genieten van het oude Imperia. Met name van een straat waar de huizen, die op de vestingmuur werden gebouwd, nog intact zijn. En de kleuren! Als dit Italië niet is!
Dat merk je trouwens goed in het verkeer; motoren en scooters rijden standaard op de middenstreep van de tweebaansweg. Voorts veel fietsers op de rijbaan, voornamelijk wat oudere mannen, die zich vermomd hebben als Tom Dumoulin. Als het autoverkeer opstroopt, halen ze zonder enige vaart te minderen links en rechts in en als je iets doet wat hen niet uitkomt, krijg je een grote bek met driftige armgebaren er bij. Toevallig zijn wij daar ook goed in. De gedachte dat er op deze manier velen van hen om het leven moeten komen, is een troost.
Wat soms frustrerend is dat er langs de doorgaande weg weinig tot geen gelegenheid is om te parkeren. Vandaag zagen we een schitterende kerk, zodat je meteen denkt ‘die moet ik zien’!
Geen zijstraten, geen parkeerplekken of vluchthavens. Mopperdemopper…. Maar hoe werkt het, als je 2 kilometer verder bent, denk je ‘nu ga ik niet meer terug’.
En dan wordt het weer tijd om in te checken voor de nacht. Het wordt Varazze, tegenover een vreselijk grote jachthaven, met appartementsgebouwen er om heen, winkels….kortom een dorp op zich. En wij kunnen weer onder zo’n poortje door … 2.20 meter. Typisch Italiaans; geen gevoel voor maat.
Menu van de dag: Eén van onze favoriete pastagerechten, dat ik thuis ook met enige regelmaat maak. Ui en knoflook zacht fruiten in olie, dan de fijngesneden radicchio rosso even mee roerbakken. Afblussen met verse slagroom en citroensap. Intussen pasta koken (ik deed een flinke tijmtak in het kookwater). Gare pasta door de radicchio enz. roeren. Weer even verwarmen en zo nodig nog wat room toevoegen. Opdienen en bestrooien met Parmezaanse kaas. Eigenlijk hoort er fijngesneden rauwe ham door of meegebakken pancetta. Omdat we dat niet hadden, bakte ik er een omelet bij. Helemaal niet vervelend! En…het één hoeft het ander niet uit te sluiten.
Dit alles om het gebrek aan een vogel van de dag te compenseren.
Je bent en blijft enig om te lezen…ik krijg we wel heimwee naar Italië van. Groetjes van de vetplant, hij mist jullie (nog) niet. Liefs en leuke avonturen gewenst!
Dank dank! En wat fijn dat de plant ons niet mist. Komt omdat jullie er zo lief voor zijn! ?
Tering… krijg weer honger. ?
Ff zelf aan de slag Gerard!! Het recept is nu bekend. Smakelijk!
Ow prachtig! nu weten we het zeker, terugweg van de wintersport in maart doen we via de italiaanse en franse kust!
Goed plan!
Radicchio Rosso, wat is dat precies? Klinkt een beetje als deftige rode radijs. Wil je recept ook een keer maken. De fotos zijn mooi. Ik houd van kleur en oude architectuur. xx
Is rode sla.