Vrijdag 29 juni 2018

Denk je ooit: ‘kom, ik ga eens naar Celjabinsk’ check dan in bij Hotel Victoria. Ik meen het; voor onze begrippen hebben ze een goeie prijs/kwaliteitverhouding. Zelfs sauna, zwembad en wellness zijn bij de prijs inbegrepen. Misschien zeg je Celjabinsk..? Toch staat het in de LPlanet genoemd als een ietwat onderschatte Oeralstad. Laat maar even zakken…

We gaan naar Ufa, ongeveer 400 km. verderop. Qua wegen hebben we hetzelfde patroon als gisteren: eerst 4 banen, dan twee, waarna de wegwerkzaamheden en de beschadigingen beginnen. Tussendoor, op de vierbaansweg, gaat het bijna mis. Terwijl ik op de linker baan een vrachtwagen aan het inhalen ben, komt me op dezelfde baan een vrachtwagen tegemoet! Ik moet even met m’n ogen knipperen. Vlug naar rechts dan maar. Blijkt dat de tegemoetkomende banen afgesloten zijn en we een tweebaansweg zijn geworden. Kan gebeuren, maar geef het dan aan! Het enige waardoor we het hadden moeten begrijpen, is een bord met inhaalverbod. Ik moet toegeven dat ik dat niet had geïnterpreteerd als aankondiging van deze veranderde verkeerssituatie. En bedankt. 

 

 

 

 

 

 

 

 

De M-5 loopt dwars door de Oeral met groene, beboste heuvels: het landschap ziet er veel vriendelijker uit dan de naam klinkt. Toen ik vroeger op school de woorden Rusland en Oeral hoorde, dacht ik ‘oh, wat zal het daar een woeste bende zijn’!

De weg is heel druk, eigenlijk één grote file en bijna allemaal vrachtverkeer. Inhalen heeft weinig zin. 

In het begin van de route staan er reeksen glimmende toestellen uitgestald langs de weg. Vierkante, ronde, vele met drukmeters (denk ik) er aan. We hebben geen idee waar ze goed voor zijn. Het enige wat in ons opkomt, is het stoken van alcohol. Ger gaat er een stel fotograferen en vragen wat het zijn. Er wordt speciaal voor de foto nog een antiek (?) exemplaar buiten gezet met een lange pijp er op. Een vrouw roept er ‘tsjaj’ bij…thee! We geloven er niks van, dus zijn nog niks wijzer. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na Ufa komt Kazan. Wie weet zien we Hans nog, ik moet steeds aan hem denken!

Intussen zitten we op de M-7.

We proberen wat zijwegen om een plek voor de nacht te vinden, maar het wil niet echt lukken. Daarom wordt het een parkeerplaats voor vrachtauto’s bij een café plus motel, plus winkels plus autoreparatie, plus… Voor 100 Roebel hebben we een deal.

In de loop van de avond worden we helemaal ingebouwd door vrachtwagens. En het is bloedheet.