Zaterdag 14 september 2024

9°, zon en een grote grijze buienwolk boven de kwelders. Een snelwandelaar, die met schokkende schouders langsloopt en ook nog grappig wil zijn of zich juist ergert dat wij hier zo vrij staan, wenst ons té luid (de bus is nog dicht) op z’n Fries goeiemorgen. 

Terwijl ik buiten mijn hoofd een beetje in orde maak voor de komende dag, stopt een oudere man zijn elektrische fiets en vraagt in algemeen beschaafd Nederlands: “Heeft u het koud gehad vannacht?” We hebben even een kort maar leuk gesprek; hij fietst elke ochtend, en is dan blij met de stilte, waarin alleen het geluid van de vogels klinkt. In de kwelders achter deze dijk, broedden vroeger grote vogelkolonies vertelt hij, nu niet meer. Als ik het geluid van de vele overvliegende ganzen ter sprake breng, reageert hij kort en wat onverschillig: “Ganzen! Daar heb je meer last dan plezier van”. Het is duidelijk dat we verder geen woord hoeven vuil te maken aan deze vogelsoort.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We ontbijten met aan de ene kant een club spreeuwen, die hun voedsel tussen het gras van de dijk vinden en aan de andere kant een rij boerenzwaluwen op het gaas van de omheining, waartussen zich wat witte kwikstaarten mengen. Lawaaiige vluchten ganzen zijn op weg naar hun voedselplaatsen. Er zit één kbv-tje (klein bruin vogeltje) op een paal “maar dat kan ik niet thuisbrengen”, zegt Ger. “Misschien wil het helemaal nog niet naar huis”, zeg ik. Vogelwijsheid heet dat. 

Gerda ziet een eind verderop een bord staan met een pijl die wijst naar Kweldercentrum Noorderleeg. Maar eens kijken dan. Het gebouw is open en leeg; ik bedoel geen enkele medewerker aanwezig. Je kan er filmpjes en andere informatie bekijken, naar de WC en op een bord bij de ingang geld achterlaten als dank. Om half zes gaat de deur automatisch op slot, staat er op een papier. 

Voor we de dijk oplopen om vanaf hier de kwelders te bekijken, zien we dat er een auto bovenop staat. O, wat die kan, kunnen wij ook en op het moment dat we boven zijn, rijdt de andere auto weg. Wat een rust en uitzicht, hier hadden we afgelopen nacht ook kunnen staan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit is de plek, leerde Gerda in het Centrum, waar jaren geleden een stel paarden van een terp zijn gered, toen de kwelders helemaal onder water stonden. Ik herinner me de beelden van de tv. Ineens zie ik langs het wegje onderlangs de dijk iets liggen dat op een schaap lijkt. Een vrouw die er langs wandelt, stopt, bekijkt het van alle kanten en raakt het ook aan. We zien dat ze de kop optilt, stom vinden wij dat, wie weet heeft het iets met blauwtong te maken en/of is het dier besmettelijk. Verder zien we paarden, ook wat koeien, tientallen brandganzen lopen te grazen en in de lucht vliegt een grote vlucht kieviten, waarbij ook goudplevieren zich hebben aangesloten: vogel van de dag. Ik ben nieuwsgierig naar het schaap en als de vrouw weg is, ga ik kijken. Het ziet er niet best uit en ik zou denken dat het niet lang meer te leven heeft. Maar ik ben natuurlijk een leek. 

Eerst koffie en net als we willen vertrekken voor een wandeling o.a. naar de brandganzen, komt de vogelaar aangefietst, die de dieren door z’n telescoop al een tijdje had bestudeerd. Hij bevestigt het verhaal van de man waar ik eerder mee sprak: dat er vroeger honderduizenden kokmeeuwen in de kwelders broedden en dat in het algemeen gesproken, de natuur hier sinds zijn jeugd heel erg is veranderd. Wat genieten we hier en dan hebben we ook nog eens zicht op Ameland. 

Goed, terug naar het Centrum, waar Gerda onze jerrycan met water vult en terloops nog een boomvalk ziet en wat staartmezen. 

We zijn klaar voor vertrek richting Drenthe, waar we in elk geval het Dwingelderveld willen bekijken. Dat is voor nu te ver, maar daarvóór ligt Nationaal Park Alde Feanen en dat lijkt ons wel wat voor een afsluiting van de natuurlijke dag. Als lunchplek heeft Gerda Park Vijversburg bedacht in Tietjerk. Het is er veel drukker dan we dachten, iets met open monumenten, maar wij staan afgezonderd en in alle rust. 

Door naar Alde Feanen. Wat een kermis is dat, dit had ik nooit bedacht bij een Nationaal park! Grote witte campers op een volle camperplaats, een echte camping, ook vol net zoals het parkeerterrein voor de dagjesmensen. Ongezellige winkels, dito sfeer en terrassen: wegwezen hier. We doen nog een vergeefse poging om in de buurt rust te vinden en rijden dan verder naar Bakkeveen. Wat daar door Park4night wordt aangeboden, keuren we af en vervolgen onze weg naar Veenhuizen. Daar kan je gratis in de tuin bij de dominee overnachten. Op zich wel een apart idee, alleen zijn we bang dat we teveel zullen moeten socializen èn je moet van te voren een mail sturen….uh…naar welk mailadres dan?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na nog wat omzwervingen komen we terecht op een klein parkeerterrein bij een maisveld, mooi uitzicht, weiland, paarden en bos in de verte. Wel verkeer, maar we vertrouwen erop dat dat in de loop van de avond en nacht steeds minder zal worden. Een wandeling door een ander mooi natuurgebied zit er niet meer in. Het is 5 uur, zon, wat wolken, lichte wind, 17°.

Ach, we hadden het goed bij Noorderleeg. 

Menu van de dag: witlof, soort peperhamburgers van Appie, Parmezaanse kaas. En wie weet ook nog kaas na…

De naam Noorderleeg is trouwens wel een passende naam: ‘leeg’ gebied zonder hoge begroeiing, het Centrumgebouw is leeg, de vogelkolonies zijn verdwenen, en wie weet zijn nu de schapen aan de beurt. 

Verder heb ik het gevoel dat het een wat saai verhaal is geworden. In elk geval zijn jullie weer op de hoogte.