Zaterdag 20 mei 2023

Ik zeg het nog maar eens: wat een heerlijk rustige nacht in de benedenkooi. Het w-woord zal ik vandaag niet noemen en dit verhaal wordt saai. 

Bij die man van gisteren met de twee hondjes blijkt een vrouw te ‘horen’, gisteren was ze één keer eventjes buiten. Hij kwam vanochtend om half 8 terug van de dieren uitlaten en daarna zie je niemand meer. Hun zwarte buscamper zonder hefdak is constant helemaal dicht, de portierramen zijn geblindeerd met folie en verder zitten er in de zijkant twee raampjes van privacyglas, dat zo donker is dat het nauwelijks te onderscheiden is van het zwart van de lak. Ik hou er rekening mee dat ze beiden door die raampjes zitten te koekeloeren om te kijken wat andere mensen, waaronder ik dus, doen. Wij zijn steeds in, maar zeker ook om de bus heen bezig. Dan moet er weer iets uit de achterklep vandaan komen of er juist in worden opgeborgen, de auto moet worden uitgeveegd, er moet vuilnis naar een container worden gebracht en ga zo maar door. Op z’n minst wil je niet steeds in een dichte auto zitten. En ze zien er ook niet echt uit alsof ze bezig zijn met het maken van camperpornofilmpjes. Hoewel je daar voorzichtig mee moet zijn….toen ze gisteren even buiten was, had ze het witte poedeltje wel heel intiem in haar armen. 

Voor we vertrekken, doen we nog even een app-onderzoekje naar twee planten: de ene blijkt hazenstaart te zijn en de andere dagkoekoeksbloem.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We gaan verder over de kustweg naar het Zuiden, richting Muros. Ook daar waren we lang geleden en het was toen al toeristisch. Dat is alleen maar erger geworden; alles wat je ziet, is erop gericht om toeristen geld uit te laten geven. Op zich niks bijzonders natuurlijk, we waren het alleen deze reis nog niet tegengekomen. 

Bij de haven verkopen ze verse vis, mijn hart springt op en landt ook weer snel.. zouden ze het voor je fileren, welke vis is het, kan ik het makkelijk bereiden in de camper? Kortom, voor we zijn uitgedacht, ligt de havenloods achter ons. En even flitst onze hofleverancier Hartevelt voorbij, waarbij we in Nederland vandaag voor de hele week vissen zouden hebben gekocht. 

Vanaf de kustweg zien we de ene prachtige baai na de andere, waarvan de schitterende stranden allemaal leeg zijn. Wat een feest. 

Al rijdend komen we tot het besluit dat vandaag een geschikte dag is om naar een camping met wasmachine te gaan. We hebben altijd weinig kleding bij ons, dus af en toe moet er gewassen worden. Alle campings zijn nog niet open, maar aan deze kust is er vast wel één te vinden. Als ik iets intik op een app komt er spontaan een openbare laundry-faciliteit tevoorschijn. Dat kan natuurlijk ook. Het is in Puerto del Son en we gaan op weg. 

Terwijl we onderweg zijn, zien we onverwacht een campingbord bij een afslag: Punta Batuda. Tja, mogelijk is dit toch relaxter dan ergens langs de straat staan wachten tot je was klaar is. Zijn ze open? Ja! De tweede vraag hoeft niet gesteld te worden, want op een bord met hun faciliteiten, staat het antwoord al: lavandería. Er is een machine zonder wasmiddel en een machine inclusief wasmiddel plus een droger. Niks meer aan doen! 

Tot mijn verbazing worden we verwelkomd door een Duitser, die op mij niet de indruk maakt de eigenaar van de camping te zijn. Hij vertelt Gerda bijna direct dat hij uit Gronau komt en familie heeft in Oldenzaal. Dat is allemaal niks voor mij, althans niet op dit moment. En Ger denkt (ruime fantasie!) dat de vrouw, die met schoonmaakspullen komt aanlopen, de zus is van die man..enz.. 

Afijn, de Duitser neemt ons mee naar de eigenaar, ons verblijf wordt geregeld, we krijgen uitleg over wasmachine en droger en we mogen zelf een keuze maken uit de beschikbare plaatsen zonder elektrische aansluiting. Wat een luxe dat zonnepaneel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daar zitten we dan. Tussen de kruinen van de gesnoeide platanen zien we de zee, waarop een clubje kleine zeilboten les krijgt of een wedstrijd vaart. We nemen aan dat er onderaan de camping een strand zal zijn. Gelukkig is het zwembad nog niet open, zodat we gespaard blijven voor het hysterische gegil dat daarbij hoort. 

Een heel brutale mannetjesvink vliegt tot een paar keer toe bijna de auto binnen door de schuifdeur. Ik krijg hem net niet op de foto. 

Wat opvalt, is een caravanfamilie verderop, met een vrouw die veel te hard praat, een kind dat hetzelfde doet en een hond die denkt dat kan ik ook. 

We staan op eerbiedige afstand van een andere California, een Beach, met een rustig stel erin. En wat later komt er, ook ver genoeg van ons vandaan, een Nederlandse VW-Camper, een T2. 

Tot Gerda voorstelt om in het campingrestaurant te gaan eten, heb ik af en toe spijt van de verse vis die we niet gekocht hebben in Muros. Ik dacht dat ze hier alleen pizza’s maakten, maar dat is niet zo; de kaart is veel uitgebreider. Het is een niet ongezellig restaurant en het terras ligt nog heerlijk in de avondzon. We denken een paar dagen geleden bij Carnota, onze les geleerd te hebben qua grootte van porties en gaan voorzichtig en vol goeie moed aan de slag. We bestellen de juiste maat gerechten en delen waar dat nodig is. Als we tot slot nog een paar kleine gerechtjes willen, in de vorm van tapas, gaat het fout. 

Op Spaanse les en ook in de praktijk leerde ik dat er drie maten zijn en wel, van klein naar groot 1) tapas 2) raciones en 3) enteras. 

Tapas is klein, raciones zijn vaak hetzelfde als tapas, maar dan in grotere porties en enteras zijn nog groter. Hier lees ik: bocatas, raciones en enteras. O, denk ik, het woord voor tapas is hier vast bocatas. We zijn tenslotte in Galicië en daar hebben ze zo hun eigen taalafwijkingen van het officiële Spaans. Wat een schrik als mijn zorgvuldig overdachte bestelling wordt geserveerd; in plaats van kleine hapjes, komen er 2 halve stokbroden, belegd met ook nog eens veel te veel van het bestelde gerecht. We halen het beleg er af en laten dat in een doosje verpakken om mee te nemen naar de camper en daar wordt geen enkel probleem van gemaakt. 

En daar zitten we dan weer, thuis aan de thee met een anis dulce. Hoe slecht kan je ‘t hebben? 

Geruststelling van de dag: een dagkoekoeksbloem brengt geen nachtschade aan. 

En morgenochtend ontbijt met tortilla…uit de doggybag. En als dat hondje hier vannacht z’n bek niet houdt, dan vreten we hem erbij op!