Vrijdag 1 juni 2018

‘t Is niet alleen de koranschool, vanaf een uur of vijf, zes worden er hier dichtbij sportwedstrijden gespeeld…daarbij val je niet meer in slaap. 

Het was de laatste keer, vanochtend vertrekken we. De lekkere douche die Gerda zichzelf had beloofd, viel in het water. Ter compensatie van de stroomuitval in de toiletgebouwen, mochten wij vanochtend douchen in de privé douche van de inwonende mama. Jammer dat er geen warm water in de boiler zat. Dan bof ik toch weer met warm water in een weliswaar pikdonker hok. 

De bandenspanning is goed, we zijn klaar voor de rit naar Ishkashim. 

De Fransman Christian, van de witte VW, komt gedag zeggen. Hij gaat Khorog in om zijn vriend, de directeur van het Tourist Office, te ontmoeten. Morgen komt hij waarschijnlijk ook onze kant op. Van motor-Toon kregen we wat apps over de toestand van de weg tot Ishkashim. Die is wisselend met zeker ook wat betere stukken begrijpen we. Dat geeft moed, hoewel wat voor een motor goed te doen is, voor een auto soms lastig is en omgekeerd. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onze weg Khorog uit voert langs de bazaar, de slijter en het tankstation. Wat is de overeenkomst? 🙂 De weg is precies zoals Toon hem heeft beschreven en op de betere stukken kunnen we meer genieten van de omgeving. Het is erg mooi om ons heen. Constant de imposante bergen, de glinsterende rivier, die hier onstuimig over de stenen buitelt. Mooie wilgen en de populieren hebben witte stammen, als berken. Er zijn heel veel populieren hier en waarschijnlijk daarom zoveel wielewalen. Die kan je met recht de vogel van de route door Tadjikistan noemen. Overal horen we hem.

Na het roetfilterlampje, gaat nu ook het gloeidraadje branden en weer later het lampje van de katalysator. Even Amersfoort mailen, waaruit we leren dat onze contactpersoon Boyd tot 4 juni afwezig is. Toch fijn dat hij dat even meldt, we waren immers in contact, en tevens aangeeft wie zijn vervanger is. Wat dat betreft is de klantvriendelijkheid aan een grote beurt toe. 

We rijden gewoon door, wat moet je anders?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een kilometer of zes voor Ishkashim kijkt Ger nog even naar de zwakke band en die is duidelijk leeggelopen. De moed zakt ons in de schoenen; daar moeten we in Ishkashim mee aan de slag. We wilden net buiten het plaatsje gaan staan, maar dat verandert nu. We kiezen voor Guesthouse Hanis, naast het politiebureau. Hopelijk spreekt er iemand wat Engels en kan er een bandenreparateur voor ons gevonden worden. Dit moet snel geregeld worden en dat gebeurt! De baas van Hanis spreekt net voldoende Engels en vertelt dat er 200 meter terug een bandenman zit. Hij noemt hem een ‘master’. 

We rijden er naar toe en dan gaat alles in een stroomversnelling. De man rijdt de auto op een zelfgefabriceerde brug en stelt voor de reserveband onder de auto te leggen en de gerepareerde band als reserve te gebruiken. Vinden we goed. Hij springt als een acrobaat op en van de brug, ongelofelijk wat een energie heeft die man.

Maar als hij de kapotte band met water heeft besprenkeld en bekijkt op schade, blijkt er een tweede gat in te zitten. Nu verandert het plan: de gerepareerde band (prop) kan weer prima dienst doen zegt hij. Ook goed, hij is de master. Binnen het uur is de hele klus geklaard. We hadden van te voren geen prijs afgesproken; het moest toch gebeuren. We geloven onze oren niet als hij 20 Somoni vraagt, 2 Euro! Dat kan natuurlijk niet. We geven hem het dubbele, eigenlijk nog een lachertje. Gelukkig is hij er heel blij mee.

 

 

 

 

 

 

 

 

Waar wij van zijn geschrokken, is het er onderuit halen van de reserveband. Dat had hij al gedaan voordat bleek dat de lekke band goed te repareren was. Wat een zwaar karwei is dat! Het kostte hem ook erg veel moeite evenals het weer terugplaatsen. We denken dat wij, mocht het te pas komen, dat niet gaan redden….beetje confronterend.

Bij het guesthouse staan we heerlijk ruim en rustig met mooi zicht op de bergen. Later komt er nog een grote jeep uit Kirgizië aan met toeristen, wandelaars zo te zien. We zitten nu op 2500 meter. Overdag was het 33 Celsius, ‘s avonds koelt het snel af. 

Ook hier hebben ze weer dat rekbare wc-papier. Het scheurt lastig af want het rekt mee. Geen lekker spul. En op niet moment dat het afscheurt, komt er een wolkje stof vrij. Bovendien zit er geen kokertje in het midden en het is heel strak opgerold. Je moet met wat kracht het middelste van de rol op een stevige lange spijker steken, dan blijft ie wel zitten.