Messie

Dinsdag 6 december 2022

Alle wegen leiden naar Rome, een bekende uitdrukking. De vraag is of het klopt en hoe valt dit beter te controleren dan vanuit de lucht?

Zo stappen we vanochtend om kwart over zes de lift uit en als Gerda nog maar één keer naar buiten heeft gekeken, rijdt de taxi voor. Perfecte timing. Wel vraag ik me af of het advies van  Stedentrips om drie uur van te voren op Schiphol aanwezig te zijn niet wat ruim bemeten is. Zeker ook omdat we digitaal hebben ingecheckt. Later zal inderdaad blijken dat één uur voldoende was geweest; het is niet druk op de luchthaven en we kunnen overal zó doorlopen, bij de bagagecontrole zelfs een stukje op de sokken. 

Voor Gerda is het wel fijn dat we rustig aan kunnen doen. Nadat ik afgelopen week een flink verkoudheidsvirus had opgelopen, is zij nu ook besmet geraakt en ze voelt zich ziek genoeg om aan de paracetamol te gaan, hoewel ze niet van plan is om daardoor minder van Rome te genieten. 

En dan die wegen, je wist het al natuurlijk. Vele ervan leiden naar boerderijen, waar de boer naast z’n tractor staat te vloeken over het stikstofbeleid en aan z’n kinderen vraagt of die eens kunnen uitrekenen hoeveel geld 120% van hun verouderde stallen is. Die wegen lopen dus dood. 

Natuurlijk zijn er wegen die wél naar Rome gaan, onder andere vanuit Polen. Er lopen mannen over met vreemde hoofddeksels, zoals mijters en bonnetten. Ook dragen ze lange gewaden, waaronder vaak een knaap verborgen zit. Deze wegen zijn onverlicht; Bob den Uyl schreef het al: Gods wegen zijn duister en zelden aangenaam.

Heimwee

Vanuit het hotel

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De vlucht verloopt rustig, alleen boven de wondermooi besneeuwde Alpen gaan onze harten sneller kloppen van heimwee naar de tijd dat we er op de hellingen skieden. 

De informatie die op ons voucher voor de transfer naar het hotel staat, is verwarrend. Als het vliegtuig bij Terminal 1 parkeert, moeten we bij het Meeting Point deur 3 nemen en parkeren we bij Terminal 3 dan nemen we bij het Meeting Point deur 2. Dat is alles en onze bemanning weet niet bij welke Terminal we terecht zullen komen. Zelfs niet op het moment dat we van boord gaan en ik nogmaals vraag: bij welke Terminal staan we nu? 

Het blijkt nummer 1 te zijn en we volgen keurig, al lezend en onderweg informerend, de instructies op. Na een minuut of tien komen we bij een uitgang, waar bij deur 3 verschillende chauffeurs staan met naambordjes, alleen de onze is er niet bij. Ook niet buiten, waar de taxi’s wachten. 

We kijken nog even goed rond en bellen dan het telefoonnummer dat op het voucher staat en na veel speurwerk in haar computer krijgen we van de vrouw te horen dat we naar Terminal 3, deur 2  moeten. Ook goed, ons krijg je niet gek. Of de chauffeur dan wel op ons wil wachten? Geen probleem, zegt ze.

Langs de Tiber

Piccola Londra

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij Terminal 3 blijkt deur 2 afgesloten te zijn. Dan maar deur 1. Nergens een chauffeur die naar ons op zoek is. Ineens krijg ik een telefoontje van hem…denk ik. De verbinding is heel slecht en wordt na een poosje verbroken. Nadat ik de vrouw weer aan het bellen ben, komt er een man aangelopen met onze namen op een papier. Gered! Wel moeten we terug naar Terminal 1 en vandaar nog een behoorlijk eind lopen naar een parkeergarage. Vijftig minuten later levert hij ons af bij Hotel dei Mellini, dat een goede eerste indruk maakt. 

Nadat we ons hebben geïnstalleerd en de fruitschaal half leeggegeten, besluiten we om naar de  wijk Flaminio te lopen, die niet al te ver van het hotel ligt, dat wil zeggen het zuidelijke gedeelte ervan. Het is 18° en we lopen heerlijk langs de Tiber er naar toe. De straat Piccola Londra (klein Londen), die we graag wilden zien, blijkt afgesloten te zijn met een hek, dat echter door een Italiaan joyeus voor ons wordt opengegooid; voetgangers mogen er wel doorheen, auto’s niet. Een stille straat dus met prachtige panden, je zal er maar wonen. 

We zijn natuurlijk vrij laat uit het hotel vertrokken en het is donker als we op het Piazza del Popolo aankomen. Een prachtig plein en eigenlijk wel zo mooi met de verlichting aan. 

Tijd om naar huis te gaan; voor zieke Gerda zijn de Ponte Milvio met in de buurt de vele restaurantjes in de Via Flaminia nog te hoog gegrepen. Evenals de moderne kunst in Museum MAXXI en de kerk Gran Madre di Dio. Maar ons hoor je niet mopperen; wat heeft Gerda, ondersteund door de paracetamol, nog veel kunnen lopen en genieten van al het moois.

Piazza…

Del Popolo

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Thuisgekomen genieten we van de wijn die we onderweg kochten en daarna eten en drinken we in het hotel. Er is weliswaar niet een ‘echt’ restaurant, maar bij de bar kan je genoeg te eten bestellen van een bescheiden kaart. 

Die wijn kopen dat was nog even lastig omdat bijna alle flessen wijn hier kurken hebben en wij geen kurkentrekker. Dat zit zo: wij hebben beiden standaard een Zwitserlandmes in onze rugzak, waar o.a. een kurkentrekker aan zit. Gerda had voor ons vertrek van huis, het mes uit haar rugzak gehaald, maar ik was het vergeten, tot….de mevrouw van de bagagecontrole op Schiphol het te pakken had. Ze moest even met haar collega overleggen of de lengte van het lemmet er mee door kon, maar helaas, hij schudde zijn hoofd. Toen had ik de keuze: terug naar de begane grond en in de buurt van de AH-supermarkt het mes in een kluisje stoppen om het bij terugkomst op te halen. Daarna weer het hele traject van inchecken etc. opnieuw doorlopen. Misschien had ik het gedaan, ware het niet dat ik intussen ergens tijdens de bagagecheck mijn boardingpas was kwijtgeraakt, dus kon ik niet voor de tweede keer door het incheckpoortje. 

Het mes aan een leuke collega van haar geven, mocht niet, dus bleef er maar één ding over: toedeledokie! Ik kreeg even een inwendig schokje toen ik de bonk hoorde waarmee het mes op de bodem van de metalen bak viel. Arm messie…

Later dacht ik, ach wat moet je in Rome met een Zwitsers mes, ze hebben al een Zwitserse garde. 

Menu van de dag: caprese en tagliatelle met Bolognesesaus. Hoe Italiaans wil je het hebben? 

Gerda sliep direct, ik heb nog even een gedachte gewijd aan het WK en gehoopt dat Messi aanstaande vrijdag met zijn team valt als mijn messie in de prullenbak.

 

 

 

 

Dit artikel is geplaatst in Rome. Markeer de permalink als favoriet.

16 thoughts on “Messie

  1. Hahaha!…. mooi verhaal over je messie Riet. Ik werd vorig jaar in een rechtbank betrapt met zo’n mes onderin mijn rugzak 🙂
    Veel plezier in Rome!
    Groet, Gerrit.

    • Hè..? Jij en een rechtbank? Plus een mes! Gerrit, je overtreft onze stoutste verwachtingen!! 😘

    • Ja, dat komt ons zeer bekend voor; dat je even niet onthoudt wanneer mensen ergens naar toe vertrekken! Tja, die Gerda heeft het flink te pakken, de paracetamol kan nog steeds niet terug in de koffer. Maar….ze houdt het heel dapper vol en kan ook genieten.

      • Op facebook (Gerard) zag ik dat jullie weer en route zijn, leuk. Arme Gerda, beterschap en blijf genieten met hulp van de paracetamol en een wijntje.
        Tja, dat messie, Maurice is bij de security zijn geliefde leatherman ontnomen. Gelukkig vond ik een jaar later eentje tijdens mijn dagelijkse wandeling, hij weer blij dus.
        Geniet van de trip, een schitterende stad, goed eten en veel scooters en uiteraard cultuur.

        • Hi Yvonne, leuk om van je te horen. Het gaat weer ietsjes beter met Gerda. En inderdaad een schitterende stad. We genieten!

  2. De ietwat chaotische aftrap van jullie reisie naar het stulpie van Popie Jopie is weer heerlijk beschreven. Onderweg nog even een sneer naar de boeren en op het eind de ellende van een stukkie kurk.
    Dan die prachtige metafoor met (je) messie. Geweldig ! Ik zit meteen goed in de wedstrijd.
    Veel plezier en beterschap voor je meissie Gerda

  3. Weer mooi geschreven; Het leven is lijden en het reizen ook. Herkenbaar ook dat gezeik met een Zwitser zakmes. Aan de andere kant: ik ben kei jaloers en count your blessings dat jullie dit kunnen doen. Rome is geweldig en overweldigend. Ik ben 4 jaar geleden ook met mijn vriendin voor de 2e keer naar Rome gegaan, alvorens de vlucht vlak ervoor gecancelled was. Gedoe, omboeken, en een paar uur later konden we vliegen(ijs op de landingssttrip etc), ZIJ wilde mee, rillend met 39 graden koorts, in de Gate. Gevlogen, met Tender Loving Care en in bed gestopt in het hotel vlakbij piazza Navona. . Of dat wat uitmaakt? De volgende dag was ze fit as a fiddle. Rome is….eigenlijk alles. Jullie hebben hebben heel veel gedaan op jullie manier met afzien en de halve wereld doorgereisd met de camper. Welkom in de ” Beschaafde Wereld”! Hopelijk kunnen wel genieten van wat Rome te bieden heeft. en is Ger opgeknapt. Hoe lang blijven jullie? Er is zoveel te zien en beware of the Stendhal Syndroom. xx

    • Dank voor de complimenten. Tja, Robert Long wist het ook al:
      Want het leven is lijden
      Als je danste een heiden
      Als je lachte te luchtig
      Als je kuste ontuchtig….

  4. Rome. De aftrap van een nieuw ‘reis’jaar? Het werd wel weer eens tijd voor wat smeuïge verhalen! En wat een messie betreft? Ik ken nog wel iemand die daar, uit ervaring, een leuk verhaal over weet te vertellen .
    Veel plezier verder en voor Gerda: beterschap x

  5. Great to hear you’re away on another adventure! I have never been to Rome, except for a stopover at the airport in 1962 on our way to Australia.
    I look forward to your blogs Riet. What a great photo you posted of Gerda along side the Tiber.

    • Dank je wel Ruud. Ja, ze houdt van steden met rivieren erdoorheen en daar zijn er gelukkig vele van!!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*
Website