Woensdag 20 oktober 2021

Nog even over Parijs; wat hebben we daar gisteren een uren verspild! En dat overdreven gedoe met die Eiffeltoren, wat een gezeik. De eerste beste kleuter bouwt een veel mooiere met Minecraft of zoiets. Ok, nu is het debacle wel verwerkt denk ik. 

Alles hield z’n snavel vannacht: de fazanten, de honden en alle andere dieren zoals het wild dat hier ruimschoots voorhanden is volgens onze hospita. Het enige geluid was het zachte geruis van de wind. 

De havik van gisteren is volgens Gerda een valk geworden, maar welke precies weet ze niet. Een lichtgekleurde. 

Er zijn wolken vanochtend, waar regen uit komt, nèt als we gaan ontbijten. Onze gastvrouw waarschuwde er gisteren al voor: “Als het geregend heeft, rij dan over het meest vlakke stuk het terrein af”. Op z’n Frans dan. 

Ik weet er alles van. Jaren geleden combineerde ik een bezoek aan mijn moeder met een nacht slapen in onze eerste VW-bus op de wei van een boer ergens bij Terneuzen. Het regende. Toen ik ‘s ochtends wilde wegrijden, slipten de voorwielen op het natte gras en groeven zich direct de modder in, die de halve auto bedekte. Wat ik ook probeerde, tot en met oprijplaten aan toe, niks lukte. De boer heeft de auto met de trekker, het woord zegt het al, eruit moeten trekken. 

De vrouw, die ons gisteren ontving is al vertrokken, dus steken we de weg over naar een grote schuur, waar twee mannen, die ongetwijfeld bij dit bedrijf horen, aan het werk zijn. We bedanken hen en zeggen dat we hun gastvrijheid niet licht zullen vergeten. Ze geven ons hartelijke woorden mee voor de verdere reis.

 

 

 

 

 

 

 

 

Wat een prachtige boerenbedrijf is dit. De binnen’plaats’ is onverhard en het woord ‘plaats’ is niet echt op z’n plaats! Naast vele andere gebouwen staan er, denk ik, drie woonhuizen omheen. In het midden ligt een grote waterplas. 

Via een stop bij de Intermarché pikken we de A10 weer op richting Orléans. Opvallend is de prachtig gekleurde herfstbegroeiing langs de weg, veel felgeel en hard bruinrood. Verder valt er weinig te melden vanaf de Aquitaine. 

Dan maar het weer; dat knapt niet op. Een enkele zonnestraal tussendoor en 20°C, voor de rest dikke buienwolken en echt droog houden we het niet. Bordeaux is te ver gegrepen voor vandaag en tegen vijven nemen we in stromende regen de afslag Saintes. 

Het is er vrij dicht bebouwd en op de plaatsen waar dat minder is en we wel wat  parkeermogelijkheden zien, staan borden met de waarschuwing dat je niet moet proberen om hier met je camper te overnachten. Wat verder weg het land in komen we in de drab terecht; geen zin an. We keren om en komen daarna per ongeluk in Saintes zelf terecht. In het centrum is het behoorlijk druk. “Maken dat we wegkomen”, zeg ik.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Terwijl we daarmee bezig zijn, zien we ineens een rustig parkeerterrein onder bomen. Het hoort blijkbaar bij een minigolfbaan, een camping en iets met water en kano’s. Golfbaan en camping zijn fermé. Geen probleem, als we maar op de parking mogen staan. Het hek van de camping staat nog open en Gerda informeert. Ja hoor, we mogen volgens de Fransman ‘sans problèmes’ op de parkeerplaats logeren! Ik moet toch even slikken omdat ik zo graag ergens in het land had gestaan. 

Wat ben ik nu, om 10 uur in de avond, blij dat we hier zijn! Op de parking zelf gebeurt niks, geen kleine rode auto’s, op de weg erlangs rijdt bijna niks, alleen is het een partij gaan waaien, dat wil je niet weten! De auto staat te schudden, de takken zwiepen en wij zien af van boven slapen in de tent. 

Menu van de dag: pasta, gerookte zalm, roerbak paprika, courgette, knoflook, Parmezaanse kaas. 

Vogels laten op zich wachten. A demain! Dat de Saintes over ons mogen waken!