Woensdag 26 juni 2019

Zeven uur en al mensenstemmen? Erg vroeg voor een verlaten wegje midden in de polder. De klank is te licht voor mannenstemmen, anders zou ik denken daar heb je de agenten van gisteravond, die hun biertje komen halen! Door een kier van het gordijn zie ik twee mensen staan praten bij het informatiebord over het loch. Vroege wandelaars zeker. En over politie gesproken, tussen zeven en half negen komt twee keer een patrouillewagen langsrijden, omdraaien en met zwaaiende agenten vertrekken. Een rode personenauto komt al voor de derde keer hier staan. Deze keer stapt de bestuurder uit en komt naar onze auto toe. Ik denk al ‘wat mot die man, zeker een boze boer’ als blijkt dat hij komt zeggen dat er net een ‘osprey’ boven het loch vloog. Huh…osprey? “Fish eagle”, verbetert hij zichzelf. Ja, die heeft Gerda net zien vliegen. Dat je dat zomaar bij mensen komt melden, heel aardig, maar ik zou het zelf niet zo gauw doen. Moet ik over nadenken. Tenslotte komt een schoolbus de twee vroege vogels ophalen die ik zag staan praten; schoolkinderen dus. God god, wat een drukte. Goed dat er niet een begrafenis gepland staat vanochtend. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Intussen word ik wat bezorgd over de hoeveelheid campinggas die we nog hebben. Een week of zo geleden, schudde Gerda de fles en riep: “Zit zeker nog voor driekwart vol!” Eergisteren controleerde ze weer en toen was de boodschap: “Hmmm, nog een kwart!” Dat viel me tegen. Normaal gesproken doen we een week of vier, vijf met een fles. Zou misschien nèt kunnen, maar ik heb absoluut geen zin om ineens zonder gas te staan. Lekker ingekocht, pannen staan op het vuur en dan gas uit. Ik moet er niet aan denken. En dan de stress om de volgende dag of zo snel mogelijk een Campinggazdealer te vinden. Daar hebben we ruime ervaring mee. 

Na wat zoeken op internet vind ik drie bedrijven in het stadje Peterhead, waar we straks naar toe gaan: Argos, Halfords en B&Q Mini Warehouse. Moet lukken. Verder heeft Gerda gelezen dat er een dagelijkse vismarkt is en de ervaring leert dat ook een Lidl in een plaats van die grootte niet ontbreekt. Het begint goed: de Lidl ligt naast Halfords. Eerst achter het gas aan, waar we vlug klaar mee zijn: Halfords verkoopt het niet. De medewerker schat in dat we meer kans maken bij B&Q. Okay! Lidl is gelukkig vertrouwd en we kunnen de pimientos de Padron alweer niet laten liggen. Op naar B&Q: bij binnenkomst in de winkel lopen we bijna letterlijk tegen een meisje op dat folders uitdeelt. Als we naar Campinggaz vragen, begint ze direct over het tekenen van een contract à raison van £43, waarbij we ons verplichten om de tanks bij hen te laten vullen… we begrijpen er geen bal van. Zij ook niet denk ik, want ze verkopen niet eens campinggaz. Wat nu? Een vrouw bij de kassa bemoeit zich ermee en raadt ons aan het te proberen bij een tankstation aan de South Road. Die weet waar het over gaat!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij het Esso station springt Ger uit de auto, loopt direct naar de plek waar alle gasflessen staan en steekt lachend een duim omhoog. Wat een opluchting dat we niet langer van het kastje naar de muur hoeven. Terwijl Ger met de gasfles bezig is, probeer ik de bandenspanning te controleren. Dat gaat mis omdat het apparaat kuren vertoont. De man van de gasfles laat me vervolgens naar hun garage rijden en gaat zelf aan de slag met onze banden. Een welverdiende fooi wil hij pas na veel aandringen accepteren.

En dan is daar de vismarkt. We hoeven niet te zoeken: er staan zat borden die de weg wijzen. Het blijkt een overdekte markt te zijn, want op een groot gebouw staat Peterhead Fish Market. Het is verdacht stil op het parkeerterrein en we zien niemand in- of uitlopen. Eenmaal binnen stuiten we op een pronte vrouw in een geel hesje die ons uitlegt dat er inderdaad dagelijks vismarkt is en wel van 7:00uur tot 11:00uur. Te laat! Maar als we nou morgen komen, ze wil het ons het liefst laten beloven, vangt zij ons op en krijgen we een persoonlijke rondleiding van haar. Ze kijkt ons lachend en hoopvol aan. Beleefd zeggen we dat we er nog even over na moeten denken.

Intussen zijn we ook hier in een hittegolf beland; 19,5°C op de teller!

Op weg naar Cruden Bay, na de lunch in Boddam, slaan we af bij Bullers of Buchan, geen idee wat het betekent. Het blijkt een stuk kust te zijn met de ene smalle inkeping na de andere, waarvan de steile wanden volledig in bezit zijn genomen door (drieteen)meeuwen met hun jongen, aalscholvers en alken. Andere soorten zien we niet. In Cruden Bay kijken we weer bij de kleine haven naast het strand, waar ik op een bord lees dat je hier maximaal 3 nachten vrij mag staan, er zijn openbare toiletten en drinkwater. Hoe gastvrij kan je zijn!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Toch…half vier vinden we wat vroeg om al te blijven. We gaan verder en nemen af en toe lukraak wegjes die niet op de kaart staan en die Garmin evenmin kent. Soms kom je op de mooiste plekken terecht, soms in Whinnyfold, zoals nu. Niks aan, alle straten lopen dood. Waar we helemaal niet terechtkomen is Slains Castle, dat op een andere locatie ligt dan onze kaart aangeeft.

Collieston heeft, zoals elk dorp een kleine haven met dito strand, helaas geen parkeerplaatsen met uitzicht. ‘t Is verder ook niet zo inspirerend. We zijn het dorp nog maar net uit of er staat een bord ‘Forvie, National Nature Reserve’. Ha, dat is misschien wat. En jawel! Prima parkeerplaats met uitzicht en nog wat grond ernaast waar we vannacht kunnen staan. Het informatiecentrum is kleinschalig en geeft een leuk beeld van wat er te zien is. 

Ik begin aan m’n huiswerk en Ger verkent de omgeving. Als ze terugkomt meldt ze de Rietgors als vogel van de dag.

Groot is onze verbazing als op een gegeven moment een medewerker van het Info Centre aan komt lopen met onze iPad! Die had ik dus in de exporuimte laten liggen…. foutje.