Donderdag 13 maart 2025
Wel makkelijk dat gekletter op het dak, hoef je niet naar de lucht te kijken. Toch moet er wel wat zon zijn want Ger, die het kijken niet kan laten, ziet een regenboog. Temperatuur 12°.
Hoe gaan we deze dag betekenis geven? Wat het ook wordt, het weer heeft in elk geval behoorlijk invloed op de keuze. Eén ding is duidelijk: uitgebreid wandelen gaat het niet worden.
Ik heb op m’n briefje nog drie bergdorpen staan, die de moeite waard schijnen te zijn: Alte, Salir en Querença. Er worden meerdere wandelroutes van AllTrails genoemd in de buurt van deze dorpen, die ik met mijn All Stars natuurlijk goed zou kunnen lopen, ware het niet dat de buien elkaar wat te snel opvolgen.
Paar dagen geleden
Portugal en zijn monumenten
Om alle drie de dorpen te bezoeken, vinden we teveel, het worden Salir en Querença, die het dichtstbij liggen. Hoewel dichtbij….omdat er een paar kilometers van de N124 zijn afgesloten, kunnen we bij Barranco do Velho niet links afslaan en worden gedwongen om een lange omweg te nemen. Tot Ameixial volgen we de N2, een legendarische (toeristische) route, die met zijn 739 kilometers lengte van Noord naar Zuid door Portugal loopt. Daarna buigen we naar het Zuiden richting Salir. Er is nauwelijks verkeer, de heuvels zijn groen begroeid en als tussen de felle regen- en hagelbuien de zon soms even schijnt, zijn we tevreden met het uitzicht, mede door de vele grillig gevormde en deels gestripte kurkeiken. Ik hoef, denk ik, niet meer uit te leggen dat onze grote liefde bij kale landschappen ligt….even zwart-wit gezegd.
Tussen de wolken door
Ons restaurantje
En je gelooft het niet, terwijl we stilstaan omdat ik een paar foto’s wil maken, lopen er twee patrijzen de weg over: vogel van de dag. Gerda, die achter het stuur zit, kan niet gauw genoeg haar verrekijker tevoorschijn halen, dus met welke soort patrijs we hier te maken hebben, blijft een gok en we houden het op de ‘gewone’ grijze patrijs, perdix perdix.
Bij aankomst in Salir regent het weer en we duiken snel het kleine restaurant ‘Janela da Serra’ op het kerkplein in. Het ziet er gezellig uit, de bediening is heel aangenaam en de gerechten zijn de beste, die we tijdens dit verblijf in Portugal aten. Het bijzondere is dat de kok achter de bar staat te koken, dat hebben we nooit eerder ergens gezien.
Vier Engelsen, die aan de tafel naast de onze zitten, zijn wildenthousiast; de complimenten vliegen door de ruimte, ze gaan het aan hun vrienden vertellen etc. etc.
Na het eten lopen we nog een rondje door het dorp, de kerk kunnen we helaas niet bezichtigen. ‘Alleen ‘s zondags open’ hoorden we de vrouw in het restaurant tegen de Britse buren zeggen.
Oude straatjes
Gesloten
We rijden door naar Querença, zelfde verhaal wat het mooie witte kerkje betreft. Wat wel open is, en gratis, is het Pólo Museológico da Água, het watermuseum, waarvan het bestaan te maken heeft met waterbronnen en -management in de omgeving begrijpen we. Het museum is heel klein en alle informatie is alleen in het Portugees, dus erg veel hebben wij er niet van begrepen.
Ook hier lopen we nog even door het dorp om daarna over Loulé richting huis te gaan. Even denken we nog over de opgravingen plus klein museum bij Cerro da Vila, maar daar wordt het te laat voor. Wie weet morgen.
Na een stop bij de grote buurtsuper, waar ik uit vier kistjes met moeite drie mandarijnen haal, die niet rot zijn, zetten we tegen zessen de airco weer aan, want echt behaaglijk is het nog steeds niet.
Gerda’s ‘zithoekje’
En het mijne
Morgen is het onze wisseldag en vertrekken we naar Quinta da Mesquita in de buurt van Algoz. https://quintadamesquita.com
Vandaag kregen we een mail met informatie en instructies van de eigenaren, Francisco en Manuela. Dat we vanaf 15:00uur welkom zijn, de code van het hek, WIFI paswoord, parkeren, sleutels, dat er geen ontbijt wordt verzorgd enz. Prima, maar toch ook een beetje vreemd vinden we dat er niemand van de eigenaren is om je te ontvangen. Nu zijn we daar al aan gewend, want ook hier in Fuseta hebben we de bazin (zo noem ik haar) Margarida, nog niet gezien. Indien nodig sturen we haar een bericht, waarop ze snel en adequaat reageert, maar toch. Of zijn wij ouderwets?
We krijgen de indruk dat het morgen droog blijft en in mijn hoofd begint een plan te rijpen….
Nog even horen hoe Gerda erover denkt.
En..ik heb nog geen nieuwe schoenen gekocht.
Morgen meer!
Ben wel benieuwd wat jullie dan aten, in dat prima restaurant.
Ja, snap ik! We hadden alleen een hoofdgerecht, want we zitten pas om een uur of tien te ontbijten. Als we op pad gaan is het elf uur, half 12. Omdat de ‘s avonds niet tot laat uit eten willen (is hier zoals je weet ook later dan bij ons) ‘dineren’ we ‘s middags. Maar…dan hebben we door het late ontbijt nog niet echt veel trek. Tot zover de intro! Gerda had gegrilde gamba’s met knoflook, peterselie en een mooie dressing, patatas bravas met een tomatensaus. Ik had zeeduivel met gamba’s in een lekkere kokossaus met rijst en koriander. Erbij tomatensalade met ui, kruiden, dressing. Het was goed bereid ook. Gerda had nog een soort gebak met meringue bij de koffie. Kijk, we weten natuurlijk ook niet precies waar we moeten zijn en aten tot nu toe vaak in een kruising tussen restaurant en cafetaria, wat natuurlijk ook goed kan zijn.
Die nieuwe Quinta ziet er in ieder geval al veelbelovend uit. Nu het weer nog…
We gaan het zien…soms is de buitenkant bedrieglijk! Het lijken soms net mensen…. 😆