Dinsdag 10 juni 2025

Hoe lang ik gisteravond ook keek naar de heel kleine en grotere blaadjes van de bomen en struiken naast de auto, er bewoog er niet één. Ik dacht dat kan niet, er moet er ineens eentje trillen of zo, maar nee ze bleven onbeweeglijk. Bladstil, iedereen gebruikt het woord weleens, ik ook, toch had ik er nog nooit op deze manier op gelet. En dan te bedenken dat de aarde intussen als een tol om haar as draait, hoezo windstil? Toen kwam Grieg om de hoek kijken: hoe zou je in de muziek die onbeweeglijkheid kunnen uitdrukken behalve een lange stilte laten vallen? Terwijl ik erover nadenk, komt het woord bladmuziek in mijn gedachten. Ik neem aan dat iedereen weet wat dat betekent, maar zou het ook twee betekenissen kunnen hebben? Tja, je staat er versteld van wat een diepe gedachten een mens in de natuur kan krijgen;)

Vanochtend half acht. Buiten is het 6°, licht bewolkt met een belofte van zonneschijn, droog en nog steeds bladstil. Binnen gaat de kachel op 8.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na het ontbijt is er het ritueel van afwassen en de bus weer in orde maken voor vertrek. Plus hoofd en haren wassen, tanden poetsen. Dat laatste gebeurt buiten. De buurman gooit roet in het eten, wanneer hij bij onze auto een praatje begint met Gerda, waardoor ik niet verder kan met mijn werk. En mijn toilet verzorgen, doe ik al helemáál niet als er een vreemde in mijn buurt staat. Het is een aardige man hoor, maar hij is niet in zijn eerste woordje gestikt. Zijn vrouw haakt na een poosje af en gaat in hun camper haar werk doen, terwijl ik sta te wachten tot het gesprek klaar is. Ik merk aan zijn vragen – hoe je op het bovenste bed kan komen etc. – dat hij nieuwsgierig is of wij samen in één bed slapen en ik denk dat hij het liefs even een kleine demonstratie zou krijgen hoe e.e.a. werkt in de auto. Gelukkig gaat Gerda er niet op in. Als de afkomst van zijn hond, de kleuren die de ouders van het dier hadden, aan bod is gekomen, en het gebruik van zijn drone, wordt het gesprek beëindigd. Ik stel voor aan Gerda dat we vertrekken, zodat ik op een andere rustige plaats de dingen kan doen die ik wil, maar ze zijn ons voor en vertrekken als eerste. Ik moet hier anders mee om leren gaan (Inge!). 

Gerda heeft een wandeling gemaakt en weer vaak de fitis gehoord, vogel van de dag. Eigenlijk hoort ze deze vogel elke dag, waar we ook staan. 

We volgen wegnr. 40 richting Flesberg. Het is boodschappendag en de Coop onderweg bij Uvdal valt weer erg tegen; geen plat water, geen haring, slechte groentes. In het dorp staat een bijzondere staafkerk, die ….dicht is, juist! Gerda kan wel water tanken bij het kerkhof en schrikt als de auto ineens een nat spoor achterlaat op het asfalt. Is het olie of water? De conclusie is water. Waarschijnlijk heeft de tank wat te vol gezeten of zat de dop niet goed genoeg vast?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na een tijdje zien we in Rødberg een KIWI supermarkt, waar we plat water inslaan en twee potten haring. Het assortiment hier is veel beter dan bij de Coop, dus voorlopig staat de KIWI op één. 

Het is niet echt koud, een graad of 13, af en toe een spatje regen. Het landschap boeit ons niet zo; groene dicht beboste heuvels, veel naaldbomen, weinig uitzicht, grotere en kleinere meren ertussenin. 

Na de lunch rijden we langs het Norefjord en daarna langs het Kravikfjord. 

Enkele kilometers boven Kongsberg slaan we rechtsaf de 37 op en wat we al hadden gedacht: er zijn niet veel mogelijkheden langs de weg voor een overnachting. Park4Night laat het eigenlijk ook afweten, dus zelf blijven uitkijken. Als we lukraak een zijwegje inslaan, komen we bij een brede inrit naar woningen die in het bos verstopt staan. Er komt net een auto vandaan en Gerda vraagt of we misschien van die ruimte gebruik mogen maken vannacht. Dat vinden ze goed, alleen is de ondergrond erg scheef en….knutten!! Dit is teveel bos, vindt Gerda, wegwezen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rijden, rijden…toch maar weer Park4Night en hier staan we dan, een klein stukje van onze route afgeweken, aan de rand van een meer. Dat is de ene kant van het verhaal. De andere kant gaat over de weg, waar we nog geen tien meter vandaan staan. Druk verkeer is geen sprake van, alleen vind ik het vervelend om zo in de kijker te staan. Het is niet anders, alles went. Het is vooral een kwestie van zoveel mogelijk één kant op kijken. 

Menu van de dag: roerbak spitskool, ui, knoflook. Verse worstjes van de KIWI. 

Langs de wegen van vandaag staat op veel parkeerplekken een kleine tafel met daarop een hokje waarin kleine potten honing staan plus een geldkistje. Geen mens erbij. De prijs ervan staat aangegeven: €10 per stuk. Het feit dat dit zo gebeurt, geeft aan dat er weinig of geen misbruik van wordt gemaakt, denken we. 

Vanmiddag nog even een bui regen, maar voor morgen staan er onbedekte zonnen op de meteo!! 

Wie weet, kunnen ook wij wat minder bedekt de dag doorbrengen. 

Jullie horen ervan! En Gerda hoorde de tuinfluiter.