Dinsdag 13 mei 2025
Zo, mijn haar waait voorlopig niet meer in mijn ogen. Gelukkig kon ik samen met vriendin Marianne vandaag terecht bij kapper Jacques, die officieel met zijn zaak is gestopt, maar de schaar nog niet definitief aan de wilgen heeft gehangen. Al pratend en niet oplettend, reden we de afslag naar de A44 voorbij waarna we ondanks omkeren en lichte vertraging door een ongeval toch op tijd in de kappersstoel zaten.
Morgen vertrekken we. De bus is bijna ingepakt, dat wil zeggen ‘ingeladen’. De etenswaren die in de koelkast staan, moeten wachten tot morgen.
De route gaat via Campercentrum Amersfoort, waar we een nieuw muggengordijn zullen kopen in de hoop ons daarmee de Noorse knutten van het lijf te houden. Op een eerdere reis door Noorwegen liepen we, zodra we de bus uitkwamen, met onze hoofden in de wolken. Wolken knutten dus. Dat was in de noordelijke helft van het land. Nu bereizen we het Zuiden dat (denken we) kaler en bergachtiger is en dientengevolge minder aantrekkelijk voor die dieren.
Ik noem dit gedeelte van het land ‘de zak van Noorwegen’ omdat het me, als Zeeuwse, doet denken aan het zuidelijke deel van Zuid-Beveland, dat de Zak wordt genoemd. Ik heb er geen leuke herinneringen aan. In de eerste drie klassen van de lagere school hadden we steeds dezelfde schoolreis. Met de boot van Breskens naar Vlissingen en dan door naar Miniatuur Walcheren, het Madurodam van Zeeland. Ik vond er helemaal niks aan. Volgende stop: een kersenboer in de Zak, waar we in groepjes werden verdeeld en in een kringetje op de grond om een grote ronde mand gevuld met kersen moesten zitten. De voorloper van ‘All you can eat’. Ik hield niet echt van kersen. Daarna overvaren van Kruiningen naar Perkpolder om bij Hulst naar een speeltuin te gaan. Dat was mijn redding, hoewel…. De speeltuin was voor mijn begrippen en die tijd groot, de toestellen uitdagend genoeg alleen de tijd veel te kort. Terug naar Zuidzande, waar we steevast met twee slappe kinderen aankwamen, die rood uitgeslagen en onder de bulten door een kersenallergie voorin de bus hingen. De uitdrukking ‘de zak krijgen’ heeft voor mij een dubbele betekenis.
Straks om zes uur hebben we buurman Lars uitgenodigd om een biertje met ons te drinken. Hij is zo aardig om onze tweeling, twee identieke vetplanten, één keer per week water te geven en daartoe overhandigen we hem dan plechtig de sleutels. Trouwens over Perkpolder gesproken: hij heeft zijn huur hier opgezegd en gaat deze zomer verhuizen naar….project Waterzande, net ten zuiden van Perkpolder.
En nu, na het bezoek van Lars, dat we heel leuk vonden, is het tijd om deze korte proloog, die mogelijk nergens over gaat, te beëindigen. Tot later, we blijven jullie lastigvallen met onze overwegingen, belevenissen, twijfels, angsten en vreugdes.
Ik ben nog nooit een reis begonnen met zo weinig voorbereiding. We gaan immers naar landen waarin je je geen buil kan vallen. Toch?
Gerda heeft het moeilijk met de kleren die ze mee wil nemen. Zo staat ze op de foto bij de lift met onder haar rechter arm de tas met badpakken en erbovenop haar ski-jack. 🙄
Veel plezier op jullie nieuwe trip
Dank je wel Evert!
Mooi! Wegwezen jullie. Verheug me erop om Noorwegen door jullie ogen en oren te gaan herbeleven. Sterkte met de Noorse steekbeesten.
Dank je wel Gerard! Je gaat ervan horen!
Een hele mooie reis weer gewenst! De verhalen met nadrukkelijk aanwrzige knutjes komen me bekend voor.
Hopelijk kan de ski jas ergens onderin blijven liggen, dat is t voordeel van vliegen met alleen handbagage, sluit een hoop keuzestress uit 🙂
Dank je Inge! Tja…de keuzestress…Gerda had er wat meer last van dan ik! Eén ding is zeker: de knutten prikken niet door een ski-jack heen.
Veel plezier! Zal nu nog wel meevallen met de knutjes (hoop ik), maar better safe than sorry.
Dank je wel. En de knutten blijven misschien uit de buurt van trutten… 😆😘
Ha lieve dames, dus op stap. Mooi plaatje van Ger. Heb een fijne reis. Een tas vol badpakken, dat belooft wat! Gisteren was ik in Castricum in zee, vriendinnen hebben daar helemaal op het eind een strandhuis. Wat een luxe, wat een schoonheid, geen kip op het strand. De wind was zo koud dat ik er tegenop zag de zee in te gaan, maar de verlokking was sterker. Het water was verrassend lauw, heerlijk!
Dus ladies, veel zwem- of poedelplezier
Klinkt heerlijk! Dank je wel, we het avontuur tegemoet…
Hoewel ik niet vaak reageer op je blog, terwijl ik het altijd lees, kan ik dat deze keer toch niet laten.
Ten eerste omdat ik mooie herinneringen heb aan Noorwegen en ik hoop datnjullie er.net zo van genieten dan ik heb gedaan.
Jammer dat je niet genoten hebt van de terugkerende schoolreis van de lagere school in Zuidzande. Ik vond het juist heel leuk! Nu was ik dol op kersen en in mijn herinnering mochten we ze zelf plukken, maar misschien is dat een valse herinnering. Hoe ook zit weetbik niet, maar het kersen eten zoveel als je op kon, was voor mij een feest. Ik was en ben nog steeds dol.op kersen en als de lekkere kersen niet zo duur waren vrat ik er zeker elke dag een pond op, maar misschien zou me dat op den duur ook niet bevallen.
Ook ik herinner me de spugende kinderen na het kersen eten. Volgens mij kon ik daar alleen maar om.lachen.
Nu heb ik die schoolreis maar 1x gemaakt en wel.in klas 3. Daarna verhuisden we naar Smerdiek. Jij zal hem dus 4x hebben gemaakt.
Ik ben verder benieuwd waar Gerda in Noorwegen gast zwemmen. In een fjord? Ik heb daar geen zwemmers gezien, maar wie weet. Verder hebben we veel ijskoud smeltwater gezien. Aan water niet te kort, maar zwemmen? Ik ben benieuwd.
Heel veel.plezier!!!!!
Joh…dat jij daar ook zoveel herinneringen aan hebt, leuk! Dat zelf plukken dat weet ik niet meer hoor, in mijn herinnering niet. En Gerda denkt niet zozeer aan zwemmen in Noorwegen, dan wel in Denemarken! We gaan het meemaken, of niet.
O, Denemarken heeft vele mooie strandjes. Daar heb ik ook mooie herinneringen aan.
Zeker!
Nou, ik hoop dat jullie heel veel woeste boomloze rotsformaties gaan ontdekken en ook zullen fotograferen.
Voorspoedige reis toegewenst! Hoewel …..voor het blog blijkt het meestal wel boeiend te zijn als er wat hobbels opdoemen her en der. Is echter not done om jullie een reis met hobbels toe te wensen.
Groet!
Ja, dat hopen we ook. En je hebt gelijk: aan ellende hou je vaak een mooi verhaal over!