Zondag 1 juli 2018

Prima nacht, met inderdaad een koelwagen in de buurt, waar we nu ontzettend cool onder bleven. 

Na Kazan komen we door een mooi rivieren- en merengebied; we zien zelfs een paar plezierboten. Ik denk dat het bij Zelenodol’sk is.

Gisteren, aan het eind van de dag reden we langs een serie vrij ondiepe meren, waar het een ware toeristenkermis was. Russische toeristen, massaal met en zonder tentjes in de bloedhitte aan het windstille water. Het zand had er zo’n donkergele, ongezonde kleur. Ik vind het een beetje vies, zulk zand. ‘t Is ook grover en plakkeriger dan lekker zand. 

En verder….rijdend door Rusland zien wij in gedachten groenten in oneindige rijen in winkels liggen. In het echt zie ik wat tomatenrood tussen de bomen door die om een plaatselijk marktje staan. Toch even kijken of er misschien ook wat anders ligt, dan tomaten. Wat hebben we een geluk; er staan een paar vrouwen met zakken versgeplukte paddenstoelen, krakend vers zijn ze. Ok…van de aarde die er nog aan zit, maar dat wast Ger er later vakkundig af. 

 

 

 

 

 

 

 

 

We zien meer: beeldschone oude houten huisjes, ik zou de mooiste allemaal willen fotograferen. Gaat alleen niet; abrupt stoppen op de vierbaansweg die door de authentieke dorpen loopt, is niet echt een goed plan. 

Tanken, ook leuk…soms. Het systeem is als volgt: je parkeert de auto bij de pomp. Er komt (tot nu toe altijd) een man aan, die de slang er in hangt. Excuses voor deze uitdrukking, maar ik heb geen  zin om het moeilijk te omschrijven. Dan ga je naar de kassa, zegt daar hoeveel liter je wil tanken, rekent af en dan pas gaat de diesel stromen. ‘t Is een beetje een gedoe, maar er valt mee te leven. 

Het wordt pas vervelend op het moment dat de persoon uit de auto vóór je na het afrekenen niet terug naar zijn of haar auto komt, maar binnen blijft om wat te shoppen, iets te drinken en/of naar de WC te gaan. Dat gebeurt dus. De pompbediende interesseert het niks en jij staat daar de hele tijd voor lul te wachten. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Over wachten gesproken…we hadden ook nog een file van 2 uur….

Daarna rijden we rechtstreeks door naar het kerkhof. We zijn er helemaal klaar mee. Nee…nog niet met het leven. We willen gewoon lekker slapen. Eerst komen we langs een grafstenenwinkel en, hoe bestaat het, een honderd meter of wat verder staat een kerk met een kerkhof er bij. We hebben goeie ervaringen met kerkhoven, tijdens andere reizen overnachtten we er met enige regelmaat. Het is er meestal rustig! 🙂

De toegang naar de kerk en het kerkhof is afgesloten met een hek. Daarvóór ligt een vrij groot terrein waarop een klein gebouw staat, een soort huis. Aan de ene kant ervan is iets wat op een bushalte lijkt en aan de andere kant is parkeerruimte voor de bezoekers van de kerk en het kerkhof. Gerda aarzelt geen moment: zodra ze de situatie overziet, draait ze geroutineerd de auto een lege hoek in, waar we wat uit het zicht staan van passanten. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Daarna is het zaak om te kijken of er iemand in het huisje zit. Jawel, hij komt al naar buiten. Het is de ‘bewaker’ van het kerkhof waarschijnlijk. Hij heeft de sleutel van het toegangshek en bemoeit zich met bezoekers. 

Hij is aardig voor ons en vindt het geen enkel probleem dat we een nachtje blijven slapen. 

Er komen en gaan nog enkele bezoekers, waarna de rust neerdaalt. 

Aan de kant van de weg hebben we zicht op berkenstammen waar het voorzichtige geel van rijpend graan doorheen schemert. 

De paddenstoelen zijn heerlijk! Het recept is noodgedwongen simpel: pasta, uitje, roomboter, omelet. 

Om 8 uur bellen we Kick, die vandaag 10 jaar wordt! Gefeliciteerd!