Zaterdag 11 november 2023

Nog even over die uilen van gisteravond. Het waren er twee, waarvan er eentje echt heel dichtbij de auto zat. Ze communiceerden met elkaar als volgt, de onze riep: hoeoeoeoeoe…(stilte)….hoe hoe hoe hoeoeoeoe. Duidelijk? Daarna bleef het enkele seconden stil, waarna we in de verte de andere hoorden antwoorden met precies dezelfde roep. En dat alles in het Frans. Gerda nam het geluid op en de app vertelde ons dat het de bosuil was. 

Vanochtend is het droog met lichte bewolking, die langzaamaan wat steviger wordt en het is bladstil. Twee grote zilverreigers zweven met stille vleugels laag over de weide vóór ons, waar ook wat kleine paarden grazen. 

Een enkele auto met bezoekers arriveert of er rijdt een domaine-autootje heen en weer. Kortom: vrede. 

Als ik naar de toiletten loop, zie ik dat ze in de muur van het grote gebouw, waar ook het restaurant  in zit, stenen hebben weggelaten. Tientallen vette vogels vliegen driftig in en uit de muur. Zonder verrekijker zie ik niet goed welke het zijn. Dat ging Gerda nog bekijken, want na het ontbijt liep ze een rondje, dat qua dieren, met name vogels, niet veel toevoegde. De vogels bij de muur zijn mussen, word je blij van. Weliswaar met ergens een witte vlek, die nog wat hoop gaf dat het toch een exotisch exemplaar kon zijn, maar nee gewoon een mus…dus.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jullie lazen het misschien al tussen de regels door; het park valt ons wat tegen. Misschien niet terecht, want welke en hoeveel invloed de vogeltrek op de aanwezigheid van soorten heeft, is ons totaal onbekend. 

Verder is er op het terrein nog een beetje treurig museum vol materieel dat vroeger bij de landbouw en veeteelt werd gebruikt. O.a. een vrij kleine houten kist met 3 compartimenten, waar evenveel ganzen in vast werden gezet om ze vervolgens d.m.v. een trechter vol te proppen met..ja met wat? 

Als we na de koffie wegrijden, loopt het tegen twaalven en we zien ervan af om het gedeelte van het Domaine dat aan de overkant van de weg ligt nog te bezoeken. 

Misschien zijn we al aan het verloederen, want bij de Carrefour vragen ze of ze even in onze rugzakken mogen kijken. Laat ze eerst maar eens aandacht besteden aan hun communicatie. Op de gevel staat met grote letters dat ze alle dagen geopend zijn tot 20:00 uur, met uitzondering van de zondag, waarop ze om 13:00uur sluiten. Nou, als we om vijf voor één de winkel verlaten, gaan achter onze ruggen de rolluiken neer: dicht! 

Op weg met Maps. Ik heb er weer moed op en denk, laat ik het nou niet te moeilijk maken en het eerstvolgende dorp Belpech intikken, dan zien we daarna wel verder. Ze kan het niet aan en na wat gedwaal moet Waze het opknappen. Mogelijk zit het in het woord: ‘bel’ en ‘pech’.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De volgende stop is Mirepoix. Als we door de eerste straten rijden, valt ons op hoe authentiek dit stadje eruit ziet. Zowat alle huizen en andere gebouwen zijn nog in hun oorspronkelijke staat, weliswaar opgeknapt en/of goed onderhouden, hoe wil je het noemen, maar niet kitscherig, zodat je het gevoel krijgt dat je in een Japans themapark loopt. Straten vol prachtige oude gevels die wedijveren met de mooie dikke platanen waarachter ze zich gedeeltelijk verschuilen. Omdat er een grote brocantemarkt is, staat elke parkeerplek vol en pas na lang rondrijden, kunnen ook wij naast een plataan parkeren. Persoonlijk had ik liever een meer verstild beeld van Mirepoix gezien, maar ik wil niet mopperen, het was toch een verrassing. En dan die oude man met zijn accordeon. Ongevraagd durfde ik geen foto van hem te maken. Toen ik het vroeg reageerde hij onverwacht positief, zelfs een beetje blij en hij ging er helemaal voor zitten. Dan voelt het lullig om te vragen of hij alsjeblieft wil doorspelen op de manier zoals hij bezig was. Hij had geen centenbakje bij zich staan, maar toch vroeg ik voorzichtig of hij wat betaald wilde krijgen voor de foto…ja, je wil ook niet zo’n hebberige toerist lijken die in het wilde weg foto’s schiet. Maar nee…geen sprake van betaling! 

Toen Gerda zei dat hij me vast aan mijn opa deed denken, schoot ik helemaal vol. Ik had er zelf nog niet eens aan gedacht, maar haar opmerking raakte me recht…ja, waar? In het hart? Ik heb de tijd dat mijn opa op kermis en bruiloften accordeon speelde niet eens meegemaakt, maar ik heb heel dierbare en muzikale herinneringen aan hem. Ik moest echt even mijn best doen om niet een potje te huilen. Heel onverwacht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na heel veel wijngaarden in mooie herfstkleuren, komen we in Limoux, eindstation voor vandaag. Park4Night geeft een parkeerplek aan langs de rivier de Aude, beetje lastig te bereiken, begrijpen we, maar daar zien we niet tegenop. Het schijnt er rustig te zijn en je hebt een mooi uitzicht op de oude stad. Voor we er in de buurt zijn, maken we nog even een sanitaire stop en Gerda komt terug met de mededeling dat er een zwembad is met een gesloten camping erbij, waar we ook zouden kunnen overnachten, op het terrein dan. Twijfel twijfel. Toch maar even kijken bij de rivier. De ingang is te doen, we hebben wel voor heter vuren gestaan. Gerda gaat toch even te voet op pad om te kijken en blijft vrij lang weg. Verslag: het is allemaal om te doen met de auto, ook kunnen we onder de boog van de brug door. Er hing wat jeugd rond, joints draaien, VW-Golf met schichtig kijkende jongeren, die trouwens niks bedreigends hadden en vriendelijk waren. Wat te doen? Nog steeds twijfel; ik heb de plek bij het zwembad niet gezien. Lang verhaal kort, we staan bij het zwembad om het risico te vermijden dat daar langs de Aude toch tot laat in de avond jeugd rondhangt met enige vorm van kabaal. Plus dat er ook veel wandelaars lopen, zei Ger, al dan niet om de hond uit te laten. 

Het is hier vast saai, maar heerlijk rustig. 

En wat kreeg ik bij die wijngaarden een zin in onze huiswijn van de dag: Touraine Sauvignon! Gerda neemt een bier. Voeg daarbij een droog worstje van de Carrefour Contact. 

Menu van de dag: een soort rundertartaar met snijbonen. 

Vogel van de dag: roodborst in de berm onderweg. Mooier kan ik het niet maken. Misschien moeten we voor de volgende bezienswaardigheid een museum kiezen. 

Tot slot: morgen allemaal naar Amsterdam jullie! Om 13:00uur verzamelen op de Dam! 

Ik wens ons een goede nachtrust.