Maandag 9 juni 2025

In de loop van de avond kwam er nog een witte VW Camper type Beach bij, die netjes een plaats innam met voldoende afstand tot ons en onze buren. 

Af en toe iets regen en verder geen verstoringen, tot….. : het was al na tienen toen een witte Duitse camper aan kwam scheuren en in één beweging naast ons indraaide en tot stilstand kwam, eigenlijk een beetje naast het ‘terrein’. Minder dan twee meter tussenruimte, precies voor ons uitzicht en dat terwijl er elders plaats genoeg was om niemand te storen. Gerda hoefde geen seconde na te denken, schoot in haar klompen, rukte de schuifdeur open en maakte de man duidelijk dat hij hier weg moest, terwijl ze met haar armen de uitroeptekens plaatste. “Het wordt zo donker”, zei hij “en morgen vertrekken we vroeg”. Verloren zaak. 

Vanochtend 7 uur. Buiten is het 10°, twee tinten grijs, donker en licht, een wind waarvan de bladeren en jonge takken bewegen. Binnen gaat de kachel op 8. 

Gerda vertelt dat ze haar gedachten nauwelijks bij het lezen kon houden en pas om een uur of twee in slaap viel. Wat adrenaline vermag.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vol ongeduld wachten we op het moment dat de Duitsers gaan vertrekken, zodat we weer van het uitzicht kunnen genieten. Om half elf staan ze er nog steeds, hoezo vroeg? We denken dat ze ons aan het pesten zijn en uiteindelijk vertrekken wij eerder dan zij. Ik denk dat ze lid zijn van de AFD, hun grootouders lid waren van de NSDAP, dat ze alle bierfeesten bezoeken en van de muziek van Freddy Quinn houden. Van Gerda mag ik dit niet opschrijven, maar ik heb er vertrouwen in dat jullie wat ik beweer op waarde zullen schatten. Hoe dan ook, ga nooit naar Karlsruhe: hun nummerbord begint met KA. 

Bij de witte VW gebeurt iets bijzonders: het hefdak is, voor zover wij hebben kunnen zien niet omhoog geweest en de achterklep van de auto staat constant open. Wat zal het koud zijn in die bus! 

We rijden de route, wegnummer 7, die bovenlangs de Hardangervidda loopt en die veel drukker is dan wat we tot nu toe gewend waren op de Noorse wegen. Mogelijk een combinatie van Pinkstermaandag, toerisme en de schoonheid van het gebied. Ook heel veel tunnels, waarvan de meeste slecht zijn verlicht. 

Het landschap is indrukwekkend, in het begin hoge forse bergen, niet het elegante werk van glooiende hellingen en mooie spitsen, maar ruwe bonken met soms van die gladde glimmende rotsplaten. Naarmate we verder rijden, nemen de vergezichten met besneeuwde bergen toe en rijden we zelfs langs een bevroren meer met sneeuwresten. Ook langs de weg ligt zoveel sneeuw op de vlakte dat mensen stoppen om hun kinderen sneeuwballen te laten gooien. Het is 4° dus ik hoef niet te vertellen hoe de wind voelt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook qua tunnels worden we nog aangenaam verrast: we hebben nog nooit meegemaakt dat er in een tunnel een rotonde is aangelegd, met hemelsblauwe verlichting, richtingborden en al, waar we rechtsaf slaan naar een andere tunnel, die – je gelooft het niet – uitmondt op een imposante hangbrug. We zijn onder de indruk. Een tunnel later krijgen we nogmaals te maken met een interne rotonde. 

Gelukkig zijn er langs deze weg vele gelegenheden om even stil te staan, de omgeving te bekijken, foto’s te maken en….haring in kerriesaus te eten!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op deze manier maken we niet veel kilometers, dat begrijp je, maar de ongeveer honderd kilometers tot Geilo redden we wel. Daar aangekomen, raadplegen we Park4Night, wederom met weinig hoop. Terecht. We zien een mogelijkheid nog een half uur rijden verder en speuren tegelijkertijd onderweg links en rechts om ons heen om niks te missen. En jawel, achter wat begroeiing en dicht bij water, zien we op een mooie kleine beschutte plek één camper staan. Daar kunnen wij met onze bescheiden Coast best bij. We gaan van de weg af om even af te stemmen met de mensen die er al staan, wel zo netjes toch? O, het zijn Nederlanders, dat communiceert makkelijker. Ze hebben er geen bezwaar tegen dat wij hun plek komen delen en zo staan we nu met de gesloten kanten van de campers naar elkaar toe en met voldoende tussenruimte bijna aan de rand van het Holmevatnet. Deden we dus zelf even een ‘Carnotaatje’. Mocht iemand van jullie over deze term uitleg willen, vraag het gerust. De enige waarschuwing die de buurman gaf was dat hij vanavond een vuurtje gaat maken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Menu van de dag: roerbak courgette, rode paprika, komkommer, knoflook. Strynskinke. 

Vogel van dag: echtpaar brilduikers. 

Voorts rijden er zoveel campers rond in dit land, dat we ons afvragen hoe dat in Odinsnaam ‘s zomers zal zijn. 

Wij staan hier als godinnen!

Tot morgen!