Op sjiek

Maandag 15 november 2021

Weer staan we op met zonlicht dat de binnenkant van de daktent geel en oranje kleurt. Wat heerlijk is dat. Toch eerst even de kachel aan, want het woord tent zegt het al; weinig isolatie tegen de nachtelijke afkoeling. Gelukkig komt de oranje kleur niet van het vuur dat de Spaanse familie gisteren achterliet. Dat is mede dankzij het windstille weer rustig gebleven. 

Na wat wikken en wegen, hebben we besloten om toch naar Sevilla te gaan. Vooral Gerda heeft er  tijdens reizen vaak moeite mee om een bezoek aan een stad in te lassen, terwijl ze nu thuis al voorstelde om Sevilla niet links of rechts te laten liggen. Nog een dilemma: hotel of camping? Hotel! Het vooruitzicht om een paar dagen op een (misschien) overvolle camping te staan, trekt ons niet aan en er zijn meer argumenten. Een hotel in het centrum wordt het echter niet, want daar is geen parkeergelegenheid van de hotels zelf, maar moet je de auto gewoon in de straat neerzetten. Voor ons is dat geen optie, nadat onze eerste bus ooit op klaarlichte dag op een bewaakte parkeerplaats in Riga is opengebroken. Het wordt Exe Isla Cartuja. Geregeld.

Dit

zijn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Intussen hebben we voor het ‘gemak’ de moeilijkste route naar Sevilla gekozen, die wat ons betreft ook de leukste is. Meer slechte weg, tussendoor nog eens vragen aan een visser, als we voor een splitsing staan met wegjes, waarvan je denkt ….hmmm..klopt dit wel en is ‘camino cortado’ dat op een bord staat, echt een onschuldige mededeling? De man heeft echter hetzelfde advies als Google Maps. 

Uiteindelijk worden we voor alle moeite beloond en niet alleen door het landschap en de rivier die ons volgt of beter gezegd, die trouw door ons gevolgd wordt. De grootste beloning is het dorp Pinzón. Na zo’n twintig kilometer steenslag en wasbord, begint daar het asfalt weer. We draaien het dorp in omdat we een paar essentiële dingen nodig hebben, waaronder drinkwater; iets te krap ingekocht. Vanaf een afstand zagen de contouren van het dorp er wat apart uit, maar nou ook weer niet zo dat je dacht daar móet ik naar toe. Wat gebeurt is, dat we direct bij binnenkomst verliefd worden, dit is ons soort plek! 

We vallen ook direct voor café-bar La Plaza op de hoek van….inderdaad het dorpsplein, waar mannelijke dorpelingen aan de wijn en het bier zitten. Zowel binnen als buiten staat, oud Spaans gebruik, de tv luidruchtig aan. Op het terras schijnt de zon regelrecht op het scherm, maakt niet uit, als je goed kijkt, zie je toch wat bewegen, alleen niemand kijkt. We drinken er koffie met elk twee veel te zoete, maar heerlijke ‘dingen’, waarvan de suikerbrokjes spontaan afvallen als je ze beetpakt. Geeft niks, suiker genoeg! En als je de wc niet kan vinden, omdat de ingang achter een soort kamerscherm zit, dan wijst het hele café je de weg. Geweldig! Aan het plein staat een lelijke kerk, die in het geheel van vormen en kleuren bijna mooi wordt en alle straten die we zien, hebben een open einde in het land. De enige winkel doet zijn uiterste best om op een supermarkt te lijken, alleen daar trapt niemand in, ook het personeel zelf niet. Je wacht o.a. bij het brood gewoon op je beurt en ook bij de kassa heb je geduld tot de vrouw klaar is met andere zaken in de winkel die haar aandacht nodig hebben.

allemaal

foto’s

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Als we de boodschappen in de auto laden, stopt er een auto naast ons. De bestuurder doet z’n raampje open en vraagt waar we vandaan komen. Ok, Amsterdam…. Hij vervolgt met: “Sprechen Sie Deutsch?” Dat beamen we en daarna volgt een kort gesprekje, waarbij hij vertelt dat hij vijf jaar in Düsseldorf heeft gewoond en gewerkt. Dan gaat hij verder, nadat hij diep heeft nagedacht en er een verbrokkeld ‘Goodbye Liebling’ uitkrijgt, direct gevolgd door het veel vloeiender Spaanse ‘adios guapas’. 

Het enige nadeel van Pinzón is dat ze er geen anis dulce hebben in de winkel. Maar na het ene dorp komt een ander dorp, in dit geval is dat Chapatales. De winkel daar doet het iets beter dan die in Pinzón; ze hebben er wel likeur, maar geen anis dulce. “Dan probeer je het toch in het café”, zegt Ger. Dat vind ik een beetje moeilijk, maar allà. De barman maakt er geen enkel probleem van en met een grapje dat ik wel recht moet blijven lopen, zet hij de fles op de bar.

van

Pinzón

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verder verloopt alles vlot, geen problemen met navigatie, beetje file waarna we geroutineerd het terrein van het hotel oprijden. Parkeren geen probleem; de bus mag zelfs direct naast de ingang van het hotel staan als ik uitleg dat de parkeerplaats een cruciale factor was bij de hotelkeuze, omdat het een camper is etc…. 

De kamer is prima, standaard denk ik, maar voor ons ‘zwervers’ luxe. 

Rest nog dat er gegeten moet worden. Je hebt er niet echt hoge verwachtingen van in zo’n hotel, maar je stelt je toch een soort eetzaal voor. Vergeet het; het zijn wat tafeltjes die in een gedeelte van de grote entreeruimte staan en tijdens het eten kan ik zelfs de receptie in de gaten houden. Alles wat zou kunnen neigen naar gezelligheid is met succes vermeden. Het is er ook een beetje koud en dan heb ik het niet alleen over de uitstraling van deze verloren hoek op de begane grond. Een aardige bediening had iets kunnen goedmaken, helaas heeft de enige dame van dienst een uitstraling en benadering van klanten die zo mogelijk nog killer zijn dan haar omgeving. Als ze een nieuw gerecht op tafel zet, moet ik zelfs vragen of ze mijn vuile bord wil meenemen; ze laat het gewoon voor m’n neus staan. Voor Ger, die wat water wil, komt ze met een literfles aanzetten, waarna je weer moet vragen of het ook minder kan.. en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik zal het niet doen en ik mag voor alle toekomstige klanten hopen dat zij er ook mee ophoudt. Mij ziet ze niet meer, wat niet alleen met haar heeft te maken, maar zeker ook met de ‘kwaliteit’ van mijn paddenstoelenrisotto, waar ik net zo min iets over zeg. 

Ben benieuwd of ik Ger vannacht nog tegenkom; het bed is ongeveer tweemaal zo breed als dat in de bus.

 

 

 

8 thoughts on “Op sjiek

  1. Lieve dames, morgen vertrekken wij richting Sevilla en mikken op camping in Dos Hermanas, maar er zijn nog een paar opties! Zoen van ons 💋💋M+W

  2. ALLEMAAL HARTSTIKKE LEUK DAMES
    IK GA NOGMAALS PROBEREN DIT TE VERSTUREN.T.N.T.
    IS HET ME NIET GELUKT
    LIEFS

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*
Website