Woensdag 31 mei 2023

De natuur rondom ons ziet er mooi uit in het vroege zonlicht en over afgelopen nacht hebben we ook niet te klagen; niets of niemand verstoorde de rust. 

De enige die dat nú doet is een boze mevrouw van het zwembad. Zo klein als ze is, zo groot zijn haar gebaren en ze staat nu met stemverheffing al tegen de derde man haar ongenoegen te spuien. Een tijdje later zeg ik tegen Ger: “Hoor jij nou ook steeds een radio?” 

“Ja”, antwoordt ze, “dat is die kwaaie pier, ze is nu naar binnen gegaan, heeft de ramen opengezet met de radio keihard aan”. Misschien is ze het zat om in zo’n spuuglelijk gebouw te moeten werken, want dat is het.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verder horen we de groene specht lachen en groeit naast de bus een plant met de naam overblijvende ossentong. Met dank aan de app van Ger. Als dat niet paradijselijk is. 

Vandaag starten we met het afmaken van onze rit naar Boñar, waarna we linksaf slaan richting Puebla de Lillo. Opvallend dat hier ook het woord Lillo voorkomt. Ik ben ongeveer grootgebracht met de uitdrukking ‘van Lillo komen’. Als je iets niet wist of je van de domme hield dan kreeg je direct te horen: “Jij komt zeker van Lillo?” Het gaat bij ons om het gelijknamige dorp dat net boven Antwerpen in België ligt. Wat het woord voor betekenis heeft in Spanje kan ik zo gauw niet vinden op internet. 

Eerst rijden we dwars door de Cordillera Cantábrica, een landschap met mooie bergen. Zelfs het Embalse de Porma vindt genade in onze ogen; we houden niet zo van stuwmeren. Dit meer is een gunstige uitzondering, het is omgeven door een prachtig berglandschap en dikke wolken weerspiegelen in het water. Het is hier dat we de keep zien en horen zingen: vogel van de dag. 

Lunchen doen we in Puebla de Lillo om vandaar over Cofiñal en La Uña uiteindelijk op de N625 terecht te komen. Maar zover is het nog niet.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Eerst de LE-333, een wat slecht onderhouden vrij smalle weg, maar wat een uitzichten biedt deze route! Echt fantastisch. We stoppen vaak om te kijken, foto’s te maken en met de app van Gerda maken we ook foto’s van bloeiende planten, die dan weer niet à la minute gedetermineerd kunnen worden omdat er geen internetsignaal is. 

Op de Puerto de las Señales (1625 meter) staan we ook langere tijd stil om alle schoonheid op ons in te laten werken. Op een gegeven moment komt er een auto achter ons staan, waarvan de chauffeur de motor laat draaien en niet uitstapt. We denken, die rijdt zó weer verder. Niet dus. Gerda, die al eens langs de auto was gelopen en zei: “Er zit een boswachter in”, wordt het geluid zo zat, dat ze in zijn zicht gaat staan en met haar handen een gebaar maakt van ‘kan het ook wat zachter’. Hij begrijpt het direct en zet de motor uit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Even later stopt er een Spaanse auto naast ons, waarvan de bestuurder gebaart, dat hij me wil spreken. Het blijkt een Nederlander te zijn, die zijn enthousiasme over zoveel moois met ons wil delen. Na hem komt er nog een auto, waarin zijn ouders zitten, die net zo onder de indruk zijn als hun zoon is. De zoon heeft een relatie met een Spaanse vrouw en die twee laten zijn vader en moeder nu zien hoe fantastisch mooi dit gebied is. De ouders willen van alles van ons weten: hoe oud we zijn, waar we wonen, hoe lang al onderweg etc. Zij wonen in Den Haag en hij is 83. Het is leuk om hun oprechte blijdschap te zien, dat ze dit met elkaar kunnen doen. 

Na deze weg gaan we de N625 op. Die hebben we gekozen omdat de weg op de kaart het dichtst langs het gebied van de Pico de Europa lijkt te lopen. 

De bergen worden alleen maar mooier en wat spatten regen daar kunnen we wel tegen! Hoewel we vrij hoog rijden, blijft de temperatuur heel aangenaam, zo tussen de 17 en 21°, zonder wind heel goed te doen.

In Oseja de Sajambre stoppen we even om te kijken of Park4Night nog wat in de aanbieding heeft. Dat is niet zo veel; we zien geen camper rijden onderweg. Nu toevallig, net voordat we dit dorp inreden, stond er één langs de kant van de weg en terwijl we hier geparkeerd staan, rijdt die naar een parkeerterrein dat lager is gelegen dan de weg en er gezellig uit ziet. Zonder die camper waren we er ongetwijfeld aan voorbij gereden. Het ligt in het dorp en het is er stil. We voorzien dat als we verder rijden en gaan zoeken, we nog wel even bezig zijn, dus… pak ‘m beet! 

De mensen van de camper zijn Ieren en parkeren hier alleen om even een rondje door het dorp te lopen. Daarna vertrekken ze en we blijven over met alleen een paar dorpsauto’s en met een prachtig uitzicht op toppen van de Picos! We kunnen ze bijna aanraken! Vlak naast ons is een infocentrum over de Picos de Europa, dat gesloten is, maar op een tableau buiten staan alle toppen met hun namen vermeld. 

Menu van de dag: de rest van de Merguezworstjes van gisteren, roerbak spitskool, gele en rode paprika, knoflook. 

Nu er weer signaal is, heeft de app van Gerda de planten die wij zagen een naam gegeven: 

zachte ooievaarsbek, stijf ijzerhard en wondklaver. Zou zomaar kunnen dat je er nooit van hebt gehoord.