Zondag 5 juni 2022

Zei ik al dat we tegenover het voetbalstadion staan? Het lijkt best behoorlijk groot en we hebben  geluk dat er geen wedstrijd werd gespeeld gisteren. Het bleef rustig vannacht, de enige die lawaai maakte was ik zelf. Halverwege de nacht werd het te fris(!) zonder dek en heb ik het dekbed uitgepakt. 

Vanochtend is er wel iets te doen in het stadion. Er arriveren nogal wat gezinnen, die staande bij hun auto’s lijken te ontbijten en daarna met de kinderen het stadion ingaan. Misschien gewoon voetbaltraining? En er worden een paar volle autobussen geleegd. Dat alles op ‘ons’ bescheiden parkeerterrein. 

Van rustig onze koffie drinken op een beschaduwd parkbankje komt niks terecht. Er is een schreeuwend tekort aan parkeerruimte en we moeten steeds opletten of we niet dusdanig klem worden gezet, dat we straks niet kunnen vertrekken. De één na de andere auto rijdt het terrein op om het met dezelfde draaibeweging weer te verlaten. Behalve de Grieken, die er schijt aan hebben en inderdaad andere parkeerders het wegrijden belemmeren. Ze hadden alleen niet gerekend op de chauffeurs van de geparkeerde toeristenbussen, die nog alerter zijn dan wij en de foutparkeerder direct tot de orde roepen. Een paar keer wordt zo’n confrontatie spannend, maar uiteindelijk winnen de chauffeurs.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onze route gaat over Kavala naar Sérres. De hele route langs deze snelweg is er niet één parkeerplaats of tankstation. Dat wil zeggen, je moet daarvoor de weg echt helemaal af. Dus niet even lekker koffiedrinken of het stuur aan elkaar overgeven. Irritant. 

Tolpoorten zijn er wél en daar mag je stoppen om 30 cent af te geven. Als ik zo’n bedrag zie staan, voel ik me net een kleuter:
“En kinderen, vandaag gaan we dus oefenen met centjes betalen bij het hokje op de snelweg. Rietje..heb jij je portemonneetje bij je?” Zoiets…

In een dorp onderweg parkeren we de auto voor de lunch in weinig schaduw van één boom bij een in ongebruik geraakt stationsgebouwtje of mogelijk gemeentehuis. Wie zal het zeggen. We vallen (figuurlijk) voor twee zitbanken die in de schaduw tegen de gevel staan. Verder staat er een leeg soort huis, dat bewoond wordt door veel kraaien, die af en aan vliegen door de gaten die eerder ramen waren en een ander vervallen geheel dat vroeger misschien o.a. een winkel was. Het enige wat goed onderhouden is, is een klein kapelachtig bouwsel met een monument erbij. Iets met Macedonië 1912-1922 en doden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Verder richting Sérres. Het is intussen 36° en dat is véél te warm. We hadden wel de hele verdere dag in de Smart Shop van de Shell willen blijven, wat een fantastische airco hebben ze daar! Maar de plicht roept, verder door het licht heuvelachtige, dus weidse landschap met graan- en katoenvelden. Het ligt relatief laag en enige verkoeling hoeven we niet te verwachten. 

We besluiten niet verder te rijden dan Kilkis. Omdat schaduw ver te zoeken is, raadplegen we Park4night en zien een recensie van een parkeerplaats bij een kerkje boven op een heuvel met uitzicht over de stad. Klinkt goed, ‘hoog’ kan wind en wat ‘koelte’ betekenen. 

De beschrijving klopt, alleen geen schaduw en van de wind bij 35° hoef je ook niks te verwachten. We zakken iets naar de omgeving van het dichtbijzijnde restaurant, waar veel ruimte is om te parkeren en ook bomen staan. De schaduw die ze geven, valt helaas niet op de parkeerplaatsen en we nemen ons verlies; dan maar in de zon. 

Menu van de dag wordt: pasta met knoflook en nep-Parmezaanse kaas, de overgebleven helft van het gehakt van gisteren, roerbak paprika’s. 

Vogel van de dag: onbekende roofvogel, maat buizerd, die we in een flits zagen zitten op een boom toen we er voorbijreden.

Er loopt vocht langs mij heen, misschien begin ik te smelten.